ՅԱՐՈՒԹ ԿԻՒԼԻՒԶԵԱՆ
Երէկ Նայիրի Զարեան կը կարդայի: Պատահմամբ հանդիպեցայ այն երբեմնի գեղեցիկ (ինծի համար) բանաստեղծութեան, զոր քանիցս արտասանած եմ բեմերէն եւ, ինչու չէ, նաեւ առանձին, սենեակիս մէջ, ընթերցումներուս ժամանակ:
Պատրաստեց՝ ՆԱՐԷ ԳԱԼԵՄՔԷՐԵԱՆ
Դաժան կը թուի, երբ անձ մը ցաւ կամ վնաս կը պատճառէ ուրիշին: Ատիկա աւելի անհանդուրժելի կը դառնայ, երբ դիմացինը ի վիճակի չէ նոյնը ընելու:
ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ
Սուրիոյ ընդհանուր իրավիճակը կը շարունակէ մնալ ծանր, բայց կայուն։ Կայուն այն իմաստով, որ հակառակ հիւսիսային շրջաններէն ներս անիշխանական ու խառնակ իրավիճակին, երկրի գլխաւոր քաղաքներուն մէջ գերկշռողը կայունութիւնն է։
ԱՆԻ ԲՐԴՈՅԵԱՆ-ՂԱԶԱՐԵԱՆ
Դուռը բացաւ: Դատարկ սենեակներուն մէջ վերջին շրջանը ըրաւ:
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Ասֆաղմանօ վանքին մէջ տակաւին նորեկ էի, երբ մէկը եկաւ վանական դառնալու: Որոշ ժամանակ մը անցաւ եւ իր մտածումները սկսան զինք տրամադրել վանքէն հեռանալու:
Յ. ՊԱԼԵԱՆ
Քաղաքական գործիչին եւ քաղաքացիին համար, հաւասարապէս, ողջախոհութիւն պէտք է, չիյնալու համար անպայման իրաւունք ունենալու, ճիշդ տեսնելու եւ չսխալելու բացորոշ կամ թաքուն յանձնապաստանութեան մէջ:
Գրաբարէ թարգմանեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Խօսք. «Մօտ էր հրեաներուն Զատիկը» (Յհ 11.49):
Մեկնութիւն. Զատիկը ազատութիւն կը լսուի, իսկ Պասքայն՝ անցում:
ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ
Ճիշդ քսան տարուան ռազմական «կուռ» ներկայութենէն ետք, Ամերիկայի Միացեալ Նահագները անցեալ տարուան դեկտեմբերին սկսաւ խօսիլ Աֆղանիստանէն իր ուժերու հեռացման հեռանկարներուն մասին։
ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ
Յակոբ Կարապենց (Կարապետեան - 1925-1994) ամերիկահայ գրականութեան մէջ սիրելի ներկայութիւն մը: Նրբաճաշակ, վաւերական արձակագիր, հրապարագիր, մտաւորական եւ սիրելի վիպագիրը, որուն լեզուն իր կեանքի արտացոլումն է, հարազատ եւ արդար:
ՆԱՐԷ ԳԱԼԵՄՔԷՐԵԱՆ
Մարդիկ դարեր առաջ հեռաւոր վայրերէ իրարու հետ հաղորդակցելու համար գործածած են սուլոցը, որ կարգ մը վայրերու մէջ զարգանալով՝ վերածուած է սուլալեզուի (whistled language):
