«ՀՈԳԵՒՈՐ ՊԱՅՔԱՐ» (ՊԱԻՍԻՈՍ ԱԹՈՍԱՑԻ)
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
-Ո՜վ Ռոնտա. կախարդը կրնա՞յ հիւանդ մարդ մը բժշկել:
-Կախա՞րդ, եւ հիւնադ բժշկէ:
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
-Ո՜վ Ռոնտա. կախարդը կրնա՞յ հիւանդ մարդ մը բժշկել:
-Կախա՞րդ, եւ հիւնադ բժշկէ:
ԵՐԱՄ
Աւելի քան հինգ տարիէ ի վեր այս գործը կ՚ընէ արդէն։ Ռուսաստանէն վերադարձին, դեռ քսան տարեկան, երբ ձախողեր էր իր վրայ դրուած բոլոր յոյսերը իբր պանդուխտ, ու ձեռքերը գրեթէ պարապ վերադարձեր էր հայրենի գիւղ՝ բազմած Արայի լանջին, դրացի Մկուչենց տունէն գտեր էր գործիքն այս։
Գրաբարէ թարգմանեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Հարցում. ի՞նչ է, որ Մեկնիչդ [Նանա] կ՚ըսէ, թէ պէտք չէ անձին համար ջատագով ըլլալ, այլ՝ պէտք է զԱստուած վրէժխնդիր [ունենալ], ինչպէս Քրիստոս ըրաւ, որովհետեւ երբ դիւահար կ՚ըսէին, չէր բարկանար, իսկ երբ Հօր կամ Հոգիին կը հայհոյէին, բարկացաւ եւ աններելի է ըսաւ [այդ հայհոյանքը]:
ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ
Հայաստանի առկայ քաղաքական տագնապի պայմաններուն ներքեւ զրուցեցինք հրապարակագիր Կարպիս Փաշոյեանի հետ, որու խորհրդածութիւնները կը ներկայացնենք ստորեւ։
ԳԷՈՐԳ ՔԷՕՇԿԷՐԵԱՆ
Գիտենք, որ ամերիկացիները մոլեռանդ հետեւող են գնդակի խաղերու մրցաշարքերուն՝ ըլլան անոնք պասքեթպոլ, ֆութպոլ թէ պէյզպոլ։ Գիտենք նաեւ, որ եթէ այդ մրցաշարքերը իրենց բնակած քաղաքներուն մէջ տեղի չունենան, անոնք անպայման կը հետեւին անոնց՝ հեռատեսիլի վրայ, իրիկուան ժամերուն։
ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ
Երեւանի մէջ առիթն ունեցանք զրուցելու Իրանի խորհրդարանի հայազգի երեսփոխան Ռոպերթ Բեգլարեանի հետ։ Ստորեւ կը ներկայացնենք հարցազրոյցին սղագրութիւնը։
ԱՆԻ ԲՐԴՈՅԵԱՆ-ՂԱԶԱՐԵԱՆ
-Ինչպէ՞ս էք, միշտ տեսնուելով ընտելացանք իրարու:
Ըսի մօտակայ բանջարավաճառին քով աշխատող միջին տարիքով կնոջ, զոր գրեթէ ամէն այցելութեանս կը տեսնեմ:
ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ
70-ականներու կէսերուն, երբ իր ամենաթէժ փուլին էր Լիբանանի քաղաքացիական պատերազմը, քաղաքական վերնախաւը փորձելով բնութագրել երկրի տագնապահար վիճակը՝ հրապարակ նետեցին «Ալ հալա ալ Լուպնանիյա» խօսքը։ Այս մէկը աւելի վերջ դարձաւ կարեւոր ասոյթ անոնց համար, որոնք քննեցին, պրիսմակի տակ առին, ապա վերլուծել փորձեցին Մերձաւոր Արեւելքի իրականութիւնը։
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
-Ո՜վ Ռոնտա. մարդիկ մեզմէ “հիճապ” կ՚ուզեն:
-Աւելի լաւ է, որ անոնց փոքրիկ խաչեր տաք:
ԵՐԱՄ
Վերջին մէկ տարին այս, լաւ էր արդէն։ «Շատ լաւ եմ» կ՚ըսէր նոյնիսկ, երբ դէպի մայրուղի բարձրանալու ընթացքին, ամիսը անգամ մը, որպիսութիւնը կը հարցնէին համագիւղացիք։