Հարթակ

ՀԱՄԱՇԽԱՐՀԱՅՆԱՑՈՒՄԸ՝ ՈՒԺԻ՞ ԹԷ՞՝ ՃԳՆԱԺԱՄԻ ՀԵՏԵՒԱՆՔ Է

ՄԵԹՐ ԳԱՍՊԱՐ ՏԷՐՏԷՐԵԱՆ

1993 թուականին, աւելի քան քառորդ դար առաջ, ԱՄՆ-ի մէջ լոյս տեսաւ ամերիկեան Odonian հրատարակչատունէն, ամերիկահայ միջազգային հրապարակագիր Դաւիթ Պարսամեանի հարցազրոյցներու մէկ հաւաքածուն՝ ամերիկացի բազմահմուտ լեզուագէտ եւ յառաջապահ հրապարակախօս Նօամ Չոմսքիի հետ՝ «Փոքրաթիւ բարգաւաճները եւ մեծաթիւ անհանգիստները» (“The Prosperous Few and the Restless Many”) վերնագրով, իսկ հատուածներէն մէկը կրէ “The New Global Economy” վերնագիրը, այնտեղ Չոմսքի ունի մարգարէական կանխատեսութիւններ եւ դիտարկումներ, եւ անհերքելի փաստեր, այն մասին թէ՝ «Համաշխարհայնացում»ը (Globalization, Mondialisation) Կապիտալիզմի (դրամատիրութեան) զարգացման գագաթնակէտը, կամ՝ ուժին անգերազանցելի մակարդակին հետեւանքը չէր… (ինչպէս բարբառեցաւ ամերիկեան իմփերիալիզմի (կայսերականութեան) վարձկան կաչաղակ Ֆրանսիս Ֆուքոյաման, որ «աւետեց՝ Սոցիալիզմի վերջնական պարտութիւնը, Կապիտալիզմի ջախջախիչ յաղթանակը եւ ՊԱՏՄՈՒԹԵԱՆ ՎԱԽՃԱՆԸ… Սովետական Միութեան ինքնալուծարումով) այլ՝ Կապիտալիզմի միջնաբերդ՝ ամերիկեան իմփերիալիզմի մայրամուտին կամ վայրէջքին… զոր բացայայտած էր ԱՄՆ-ի նախագահ Ռիչըրտ Նիքսըն՝ 1971 թուականին… 2008-ին պայթած Կապիտալիզմի կառուցուածքային ճգնաժամէն 37 տարիներ առաջ, եւ՝ Սովետական Միութեան ինքնալուծարումէն քսան տարիներ առաջ արդէն…։

ՁԱԽՈՂԻԼ՝ ՅԱՋՈՂԵԼՈ՞Ւ ՀԱՄԱՐ…

Պատրաստեց՝ ՆԱՐԷ ԳԱԼԵՄՔԷՐԵԱՆ

Յուշագրութիւններէ եւ առտնին ծառայութեան գիրքերէ մինչեւ նկարազարդ հմայիչ վէպեր, մեր թերութիւններու եւ ոչ կատարեալ ըլլալու մասին գրելը երբեք այնքան ժողովրդական չէ եղած: Փիլիսոփաներ, մտաւորականներ եւ գրողներ այսօր տարբեր մօտեցումներով եւ չափանիշներով կ՚արծարծեն ձախողութիւնը՝ միշտ ուղղելով հետեւեալ հարցումը. «Բայց կրնա՞յ ձախողիլը երբեւէ յաջողութիւն ըլլալ»:

ԵՐԳԻ ՄԸ ՊԱՏՄՈՒԹԻՒՆԸ

ԱՆԱՀԻՏ ԿՕՇԿԱՐԵԱՆ

1992 թուականին Պարսելոնայի մէջ կայացած Ամառնային ողիմպիական խաղերու օրհներգը դարձաւ համաշխարհային երաժշտական տարբեր աշխարհներու երկու հսկաներու՝ Մոնսերաթ Քապալիէի եւ Ֆրետի Մերքիւրիի համատեղ «Պարսելոնա» երգը։

Ակնարկ

ՍԱՐԳԻՍ ՓՕՇՈՂԼԵԱՆ

Մարդ արարածը ամբողջութիւն մըն է՝ շունչի, յոյզի եւ միտքի:
Չարենցի մէկ երկարաշունչ բանաստեղծութիւնը (76 տող) «ԽՈՀ» խորագրի տակ, կը սկսի այսպէս.- «Ես մարդ եմ, պոէտ ու քաղաքացի»: 

ՄԵ՜Ծ ՀԱՆԵԼՈՒԿ ՄԸ ԼՈՒԾԵՑԻ, ԷՎՐԵՔԱ՜…

Ս. ՄԱՀՍԷՐԷՃԵԱՆ

Թէ նշանաւոր Արքիմետէսի «Էվրեքա» բացագանչութիւնը իրմէ ետք քանի՞ անգամ հնչած է՝ վստահաբար հաշիւը պահող չէ եղած, ու եթէ անունս ալ աւելնայ այդ ցանկին վրայ, վստահաբար մեծ գիտնականին հոգը պիտի չըլլայ։
Ըսեմ, թէ քանի մը օր առաջ ի՛նչ պատահեցաւ, որ ժպրհեցայ անունս արձանագրել այդ ցանկին վրայ։

ԻՆՉՈ՞Ւ ԱՐՏԱԳԱՂԹ

ՀՐԱԿ ՓԱՓԱԶԵԱՆ

Թուրքիա ժամանած Հայաստանի քաղաքացիներու մասին յօդուածաշարքիս կը սկսիմ խնդրի ակունքներէն։ Նախքան յաջորդ յօդուածով քննելը, թէ ինչո՞ւ յատկապէս դէպի Թուրքիա, կ՚արժէ հարց տալ՝ ինչո՞ւ արտագաղթ։

ԽՕՍԻԼ ԱԶԳԱՅԻՆ ԼԵԶՈՒԻ ԷԱԿԱՆՈՒԹԵԱՆ ԵՒ ԱՆՈՐ ԱՅԼԵՒՍ ԱՆԹԱՔՈՅՑ ԱՂԷՏԻ ՄԱՍԻՆ

ՅԱԿՈԲ ՊԱԼԵԱՆ

Ֆրանսացի ուսուցիչ եւ գրող Ժան-Փոլ Պրիկելի ահազանգ կը հնչեցնէ ֆրանսերէնի նահանջի եւ ձեւազեղծման ի տես: Իր յօդուածին խորագիրն է. «Պաշտօնական լեզուն ֆրանսերէնն է, ոչ կլուպի-պուլկան»: Եթէ ֆրանսացին կ՚ահազանգէ, ի՞նչ պէտք է մտածէ եւ ընէ հայը, Հայաստան եւ սփիւռք(ներ), երբ օտար բառերով խճողել հայերէնը կամ օտար լեզուով խօսիլ եւ գրել յառաջդիմութիւն կը համարուին, այսինքն՝ դասակարգ կը փոխենք, կ՚ըլլանք բանգէտ եւ ազնուական, կը ծալենք եւ կը նստինք վրան մեր ինքնութիւն-հարազատութեան:

Էջեր