Հարթակ

Գրեց՝ ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ

Ծնած եմ գիրքերու աշխարհին մէջ։ Մեծ մայրս ունէր մեծ գրադարան։ Ան միշտ կը պարծենար, թէ ինք հարուստ է իր գիրքերով։

ԵՐԱՄ

Բուքը պատած էր բլուրները։
Սպիտակ ներկած էր զանոնք արդէն քանի մը ժամէ ի վեր. պարզապէս կը շարունակէր տնտնալ, փէշերը աջ-ձախ սփռել, մինչեւ վերջնականապէս յագենար, տիրացած զգար այդ տեղանքին, ու բաւարարուած քաշուէր երկինք, տեղն արեւուն զիջելով։

Գրաբարէ թարգմանեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Խօսք. «Գիտենք» (Յհ 4.42):
Մեկնութիւն. Այսինքն՝ հաստատ կը հաւատանք, եւ հաւատալը՝ ճշմարտութեան հետեւիլ է, որովհետեւ հաւատքը կը հիմնաւորուի Քրիստոսի ճշմարտութեան վրայ:

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Վերջին շրջանին Հայաստանի մէջ ընթացք առած են բազմաբեւեռ քննարկումներ, որոնք լոյսին կը հանեն յառաջիկայ ապրիլ ամսուան ընթացքին տեղի ունենալիք Սահմանադրական հանրաքուէին դրական ու ժխտական երեսակները, այդ հանրաքուէի կարեւորութիւնը, իրաւացիութիւնը, անտեղի ըլլալը, կամ նոյնիսկ անհրաժեշտութիւնը։

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

«Դէպի ո՞ւր կ՚երթայ Լիբանանը»… Մեր հարցումներուն Երեւանի մէջ պատասխանեց Հայաստանի Գիտութիւններու ազգային ակադեմիայի Արեւելագիտութեան ինստիտուտի արաբական երկիրներու բաժնի վարիչ, Երեւանի Պետական համալսարանի արաբագիտութեան ճիւղի տոցենթ, Պատմական գիտութիւններու թեկնածու Լիլիթ Յարութիւնեան։

ՏՔԹ. ԶԱՒԷՆ Ա. ՔՀՆՅ. ԱՐԶՈՒՄԱՆԵԱՆ

Հնատիպ 22 գիրքերուս մէջ աչքառու է հնագոյնը՝ ԺԸ դարու Ձեռաց Շարակնոցը իր ետին գտնուող Յիշատակարանով, ինչպէս նաեւ Շարակնոցին յաջորդ տպագրութիւնը 1850 թուին. երկուքն ալ տպագրուած Կ. Պոլիս։ Երրորդ հրատարակութիւն մը եւս ունիմ Երուսաղէմ հրատարակուած 1936 թուին։

ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ

Քանի մը տարի առաջ էր, երբ տղաս իր մանչուկին ծննդեան տարեդարձին, իբրեւ լաւագոյն նուէր, «Այ ֆոն» կոչուած հեռաձայն մը գնած էր եւ այդ ձեւով ալ՝ մեր թոռնիկին օրը շէնցուցած: Անսահման ուրախութիւն:

Ա­ՆԻ ԲՐԴՈ­ՅԵԱՆ-ՂԱԶ­ԱՐԵԱՆ

-Կեանքը առ ու տուր է հոս, եթէ զինուորական ծառայութենէս ետք Յունաստան չկրցայ հաստատուիլ, չեմ մտածեր հոս՝ Երեւան գալ ու ապրելու մասին, բայց օդն ու ջուրը շատ կը սիրեմ, վստահ որ յաճախ պիտի այցելեմ:

ՆԻԶԱՐ ՔԱՊԱՆԻ
Արաբերէնէ թարգմանեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Ես լացի, մինչեւ արցունքներս չորցան
Ես աղօթեցի, մինչեւ մոմերը պլպլացին,
Ես ծունկի եկայ, մինչեւ յատակը ճռաց,

ԵՐԱՄ

Այս օրուան պէս կը յիշեմ։
Աշնանային առաւօտ մըն էր։ Տասներկու տարեկան անմեղ աղջնակ, հօրս ձեռքը բռնած գացած էի դպրոց։