ՏԻԳՐԱՆ ԳԱԲՈՅԵԱՆ
Ինչքան ալ ներկայիս համաշխարհայնացումով հաւաքականութիւններն ու ժողովուրդները աւելի հանգիստ ու յարմարաւէտ զգային, նոյն այդ Արեւելք-Արեւմուտք բաժանումն ու ծանրաբեռնուածութիւնը մնաց:
ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ
Արդեօք կեանքը կ՚արժէ՞ ապրիլ։ Այս հարցման մասին զանազան կարծիքներ յայտնած են կեանքի մասին մտածողներու մեծամասնութիւնը։ Առ հասարակ ստացուած են դրական պատասխաններ։ Մահը ընտրողները քիչ են, որքան գիտենք:
ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ
Ուշագրաւ գրութիւն մը ունի Կոստան Զարեան՝ վերտառուած «Հայուն Յիսուսը»։ Միշտ ալ սիրելով կարդացուելիք գրութիւն մը, որ քրիստոնէական հաւատքի ընկալումներէն աւելի՝ կը փորձէ քննել Տիրոջ իսկական կերպարը եւ անոր երակներուն մէջ մտնել արուեստի ընկալումներով։
ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ
Կասկած չկայ, որ մեր եկեղեցական տօնացոյցով Սուրբ Զատիկը՝ Սուրբ Յարութեան տօնը հայ ժողովուրդի հոգեհարազատ ու շատ սիրուած եւ ամենէն նշանաւոր տաղաւար տօներէն մէկն է, որ նաեւ Մեծ Զատիկ ալ կը կոչենք:
ԱՆՈՅՇ ՆԱԳԳԱՇԵԱՆ
Հակառակ անոր, որ տօնական օրերու ընթրիքները շատ սիրած եմ միշտ, սակայն, մանկութեանս ամենաերկար թուացող ընթրիքներէն մէկը ինծի համար եղած է Զատիկի ճրագալոյցի պատարագին յաջորդող ընթրիքը, երբ միշտ եղած է իմ շատ սիրած՝ չամիչով փիլաւն ու ձուկը։ Բայց այդ ընթրիքը շատ կ՚երկարէր…
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Կ՚ապրինք ժամանակաշրջան մը, ուր երեւոյթներն ու նիւթը իրենց լայնատարած ու համապարփակ իշխանութիւնը տարածած են ամէն ինչի վրայ, նոյնիսկ մարդուն հոգեւոր ներաշխարհին վրայ:
ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ
-Պապի՛կ, դուն բարեւ կ՚ըսես, թէ ո՛չ պարեւ,- ըսաւ հնգամեայ թոռնուհիս՝ Վանան, հայկական վարժարանի առաջին օրուան աւարտէն իր տուն վերադարձին, երբ տակաւին պաչիկներ եւ կարօտագին գրկախառնումներ չէինք փոխանակած:
ԲԺԻՇԿ ՎԱՀԱՆ ԱՐԾՐՈՒՆԻ (1905)
Արեւմտահայերէնի վերածեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Սննդատուութեան խնդիրին կարեւորութիւնը: Մանուկներուն մահանումը: Մանկիկին մարսողական գործարաններուն առանջնայատկութիւները: Անոր թուքը, ստամոքսը, աղիքները, կղկղանքը:
ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ
Վերջերս, դիմատետրի էջիս վրայ, ինծի համար բաւական հետաքրքրական, հետեւեալ ծանօթութիւնները գտայ:
1.- Համաշխարհային Ա. պատերազմ
Սկսած է.- Թուական՝ 7-28-1914
Իսկ եթէ այս երեք թիւերը գումարենք, պիտի ստանանք.-
7+28+19+14=68
ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ
Դարձեալ Աւագ շաբաթ է:
Ի՜նչ տխուր է աշխարհը, երբ զայն կը դիտենք մեր սեփական աչքերով՝ Քրիստոսի ծնունդէն երկու հազար տարի ետք: Մէկ խօսքով, խտացած դժբախտութիւն մը, որ սարսափ կ՚ազդէ ե՛ւ դիտողին, ե՛ւ ապրողին:
