Հոգե-մտաւոր

Ո՛Չ ԹԷ ՆԻՒԹԱԿԱՆԻՆ ՆՊԱՏԱԿԸ՝ ԱՅԼ ՆՊԱՏԱԿԻՆ ՆԻՒԹԱԿԱՆԸ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Մեր թուականէն մօտաւորապէս 150 տարիներ առաջ՝ 1880-ական թուականներուն Հայաստանի մէջ մեծահարուստ աղաներու կողմէ կը հիմնուի որբանոց մը. այդ որբանոցին շուրջ կը հաւաքուին զարգացած դասակարգէ մարդիկ եւ բարձրագոյն կրթութիւն ունեցող ուսուցիչներ, սակայն հակառակ նիւթական լայն հնարաւորութեան՝ որբանոցը կը յաջողի գործել ընդամէնը երեք տարի. սրբազան այդ առաքելութիւնը կը ստանձնէ աղքատ ու կոյր ուսուցիչ մը, որ հակառակ աչազուրկ չքաւոր ըլլալուն, կը յաջողի կանգուն պահել որբանոցը աւելի քան քսան տարի:

ՄՇՏԱՊԷՍ ՈՒ ԲԱՐՈՅԱՊԷՍ ԳԱՂԹԱԿԱՆՆԵՐՍ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Անյագ ծարաւով մը կը շարունակեմ ընթերցել Մատթէոս Մամուրեանի «Անգլիական նամականի կամ Հայու մը ճակատագիրը» աշխատութիւնը. մէկ մէկ կ՚ուզեմ գոցել գիրքը եւ չշարունակել, աւելիով ականատես չըլլալու հայ ժողովուրդի դժբախտութեան, որ փաստօրէն վերջին տասնամեակներուն յատուկ չէ:

ԸՆՏԱՆԻՔ ԵՒ ԱՐԻՒՆԱԿՑՈՒԹԻՒՆ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

«Արիւնակցութիւն» consanguinitas կը կոչուի այն ազգակցութիւնը՝ որուն անդամները իրարու կապուած են համարիւնութեան կապով, այսինքն՝ ծնունդի միջոցով սերած են անոնք կամ յաջորդաբար մէկը միւսէն եւ կա՛մ զանազան ճիւղերով ընդհանուր նախահօրէ կամ բունէ. truncus։ Ուրեմն բոլոր արիւնակիցները իրարու հետ ունեցած կապով կը կազմեն «շարք» կամ «գիծ». Linea։

ԱՆԱՄՕԹԻՆ ԱՄՕԹԸ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Ամօ՜թ է...
Մարդկութեան մէջ գոյութիւն ունեցող մեծագոյն ամօթը նոյնինքն ամօթն է, որ մարդուս ներքին աշխարհը կրծելով որոշ բարոյական «պատնէշ»ներ կը փորձէ ստեղծել մեր շուրջ: 

Մ. ԹԱՂԻԱԴԵԱՆ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Մեր թուականէն աւելի քան 200 տարիներ առաջ Էջմիածինի Ժառանգաւորաց դպրոցէն աշակերտ մը գիշերով Երեւան կը փախչի. պատանին կը գտնուի եւ կը վերադարձուի վանք, ուր իր արարքին համար պատիժի կ՚արժանանայ:

ԻՐԱՒՈՒՆՔ ԵՒ ԻՐԱՒԱԲԱՆՈՒԹԻՒՆ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

«Իրաւունք» բառը՝ լատինական «Jus», շատ նշանակութիւններ ունի, անոնց մէջ առաջնակարգն է եւ գլխաւորը, այն որ կը պատկանի մէկուն՝ անհատին, իրաւաբանական անձին, հասարակութեան, քաղաքին, եւ այլն։ Այս է «իրաւունք»ին նիւթական ըմբռնումը։

Էջեր