Արխիւ

Շիշ­լի մար­զա­կում­բի գոր­ծու­նէու­թիւ­նը ներ­կա­յիս կը շա­րու­նա­կուի թա­փով։ Ա­կում­բի կազ­մա­կեր­պած ձմրան դա­սըն­թացք­նե­րուն կը մաս­նակ­ցի 450 հո­գի։ Ա­նոնց վրայ կու գան ա­ւել­նալ Շիշ­լիի թի­ւով 130 զա­նա­զան ճիւ­ղե­րու մար­զիկ­նե­րը, ո­րոնք մաս կը կազ­մեն վո­լէյ­պո­լի, պաս­քեթ­պո­լի եւ ճատ­րա­կի խում­բե­րուն։

Յ. ՊԱԼԵԱՆ

85=3.500.000.000:
Հա­մաշ­խար­հայ­նաց­ման եւ դրա­մի մի­ջազ­գա­յին կայ­սե­րա­պաշ­տու­թեան նո­րա­գոյն ու­սո­ղու­թիւնն է (mathematiques) այս հա­ւա­սա­րու­թիւ­նը:

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Յա­ճախ ին­ծի խորհր­դա­ծու­թեան նիւթ ը­րած եմ, թէ Բնու­թիւ­նը մեր ան­ձէն դուրս՝ ա­ռար­կա­յա­կան ե­րե­ւոյթ մըն է՞, թէ զայն կ՚ապ­րինք մեր ան­ձին մէջ։ Ա­ւե­լի ճիշդ է հարց­նել. բնու­թիւ­նը մեզ­մէ դուրս ի­րո­ղու­թիւն մըն է՞, թէ մեր մէ­ջը՝ մեր ներ­սը պա­տա­հած, մեզ­մէ ան­բա­ժան, մե­զի հետ նոյ­նա­ցած ե­րե­ւո՛յթ մը։

ՄԱ­ՐԻԱ ԳԱԲ­ՐԻԷ­ԼԵԱՆ

Եր­բեմն այն­քան կը փա­փա­քիմ վե­րաց­նել դռն­­փակ սեն­եակ­նե­րու դռ­­ներն ու պա­տու­հան­նե­րը ու թոյլ տալ այն­տեղ սե­ղան­նե­րու շուրջ ըս­ուած խօս­քե­րուն, որ թե­ւեր առ­նեն ու սփռ­­ուին ա­մէ­նու­րեք: Եր­թան ի­րենց հաս­ց­­է­ա­տէ­րե­րուն, եր­թան եւ լսե­լի դառ­նան ա­նոնց՝ ի­րենց մա­սին խօսուած­նե­րը: Եր­թան եւ ան­կեղ­ծութեամբ փո­խան­ցեն այն բո­լոր ի­րա­կա­նու­թիւն­նե­րը, որ կեր­պա­րա­նա­փոխ­ուած կը լսեն ի­րենք:

ՆԱԶԱՐԷԹ ՊԷՐՊԷՐԵԱՆ

Յու­նո­ւար 21-ի օ­րը, 145 տա­րի ա­ռաջ, 21 տա­րի­քը նոր թե­ւա­կո­խած, բայց ար­դէն թո­քախ­տէ հիւ­ծած՝ երկ­րա­յին այս կեան­քէն առ­յա­ւէտ հե­ռա­ցաւ վա­ղա­մե­ռիկ բա­նաս­տեղ­ծի իր հան­ճա­րեղ բո­ցա­վա­ռու­մով ան­մա­հա­ցած ­Պետ­րոս Դու­րեան (1851-1872), որ իր եր­գե­րով գրա­ւեց սիր­տը մեր ժո­ղո­վուր­դին եւ ար­ժա­նա­ւո­րա­պէս բազ­մե­ցաւ հայ գրա­կա­նու­թեան մե­ծե­րուն վե­րա­պա­հո­ւած իր գա­հին։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Երբ կը տօ­նենք Սուրբ Ծննդեան ո­գե­կո­չու­մը եւ կը խան­դա­վա­ռուինք ա­նոր յի­շա­տա­կով, ա­սի­կա որ­քան խա­ղա­ղու­թեան, մարդ­կա­յին եղ­բայ­րու­թեան, մար­դա­սի­րու­թեան ազ­նիւ զգա­ցում­նե­րու անդ­րա­դաձ­ման ա­ռիթ մը, նոյն­քան ալ ա­ւե­տիս մըն է հո­գե­կան վե­րածնն­դեան։ Ար­դա­րեւ, Սուրբ Ծննդեան տօ­նա­խմբու­մը ա­ռիթ մըն է հա­մե­րաշ­խու­թեան, հաշ­տու­թեան, ինչ որ կը պատ­կա­նի հա­ւա­քա­կան կեան­քի, մար­դոց փոխ­յա­րա­բե­րու­թիւն­նե­րուն, ա­նոնց զար­գաց­ման եւ բա­րե­փոխ­ման. բայց ան­հա­տա­կան կեան­քի մէջ ալ ա­նի­կա վե­րա­զար­թու­մի, վե­րա­նո­րոգ­ման ա­ռիթ մը պէտք է նկա­տուի։

Սուրբ Փրկիչ Ազգային հիւանդանոցէն ներս հերթի փոփոխութիւն եւ հոգաբարձութեան կողմէ մեծարանք:
Տքթ. Արտաշէս Աքտաղի տասնամեայ ծառայութենէն վերջ իրեն կը յաջորդէ՝ Տքթ. Արմենակ Մեծատուրեան:

Մխի­թա­րեան սա­նուց միու­թեան մէջ շա­բա­թա­վեր­ջին տե­ղի ու­նե­ցաւ յատ­կան­շա­կան ձեռ­նարկ մը։ Այս­պէս, ծա­նօ­թա­ցուե­ցաւ Տե­նի Ատ­լէր Թո­փու­զօղ­լուի ա­ռա­ջին գիր­քը, որ կը բաղ­կա­նայ բա­նաս­տեղ­ծու­թիւն­նե­րէ։ «Քիւլ­տէն Նե­շէթ» կը կո­չուի այս գիր­քը, զոր լոյս ըն­ծա­յած է «Հա­յալ» հրա­տա­րակ­չու­թիւ­նը։ Ձեռ­նար­կին ներ­կայ գտնուե­ցան գրա­սէր­ներ, ինչ­պէս նաեւ հե­ղի­նա­կին ըն­տա­նիքն ու բա­րե­կամ­նե­րը։

Թուրք զի­նեալ ու­ժե­րէն հինգ զի­նուոր­ներ ե­րէկ նա­հա­տա­կուե­ցան Սու­րիոյ մէջ։ Բա­նա­կը թա­փով յա­ռաջ կը տա­նի «Եփ­րա­տի վա­հան» գոր­ծո­ղու­թիւն­նե­րը, ո­րոնք ներ­կա­յիս կեդ­րո­նա­ցած են Էլ Պապ քա­ղա­քին վրայ։