Արխիւ

Հա­յաս­տա­նի եւ Չի­նաս­տա­նի մի­ջեւ դի­ւա­նա­գի­տա­կան յա­րա­բե­րու­թիւն­նե­րու հաս­տատ­ման 25-ա­մեայ յո­բե­լեա­նը վեր­ջերս նշուե­ցաւ Ե­րե­ւա­նի մէջ։ Օ­փե­րա­յի հա­մա­լի­րէն ներս այս առ­թիւ տե­ղի ու­նե­ցաւ յո­բե­լե­նա­կան փայ­լուն հան­դի­սու­թիւն մը, ո­րու ըն­թաց­քին ե­լոյ­թով մը հան­դէս ե­կաւ Հա­յաս­տա­նի Ար­տա­քին գոր­ծոց նա­խա­րար Ե­դուարդ Նալ­պան­տեան։

Եւ­րո­խորհր­դա­րա­նի նա­խա­գահ ընտ­րուե­ցաւ Ան­թո­նիօ Թա­ճա­նի։ Ի­տա­լա­ցի խորհր­դա­րա­նա­կա­նին թեկ­նա­ծու­թիւ­նը ա­ռա­ջադ­րուած էր Եւ­րո­պա­յի Ժո­ղովր­դա­կան կու­սակ­ցու­թեան կող­մէ։

Հա­յաս­տա­նի Վար­չա­պետ Կա­րէն Կա­րա­պե­տեան կը պատ­րաս­տուի պաշ­տօ­նա­կան այ­ցե­լու­թիւն մը տալ Մոս­կուա՝ Ռու­սաս­տա­նի Վար­չա­պետ Տի­միթ­րի Մետ­վե­տե­ւի հրա­ւէ­րին ըն­դա­ռաջ։ «Ար­մէնփ­րէս»ի հա­ղոր­դում­նե­րով, այս այ­ցե­լու­թիւ­նը տե­ղի պի­տի ու­նե­նայ Յու­նուա­րի 24-ին։

«Գրաւեալ տարածքները պիտի վերադարձուին՝ Լեռնային Ղարաբաղի վերջնական կարգավիճակի որոշման պահուն»:
Ռուսաստանի Արտաքին գործոց նախարար Սէրկէյ Լաւրով երէկ անդրադարձաւ հայ-ազէրի հակամարտութեան կարգաւորման գործընթացի հեռանկարներուն:

Ֆէ­րի­գիւ­ղի Ս. Վար­դա­նանց Դպրաց Դաս-երգ­չա­խում­բի ան­դամ­նե­րը խո­րա­խոր­հուրդ օ­րեր կ՚ապ­րին դէ­պի Սուրբ Եր­կիր ուխ­տագ­նա­ցու­թեան շրջագ­ծով։ Պատ­րիար­քա­կան Ա­թո­ռի հո­վա­նա­ւո­րու­թեան ներ­քեւ ա­նոնք ուխ­տագ­նա­ցու­թեան մեկ­նած են դէ­պի Ե­րու­սա­ղէմ, ուր Հայ Ե­կե­ղե­ցին Ա­մա­նորն ու Ս. Ծնուն­դը կը նշէ ըստ հին տո­մա­րի։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Հին ու նոր տո­մար­ներ» ար­տա­յայ­տու­թիւ­նը յա­ճախ կը լսուի, յատ­կա­պէ՛ս Ա­մա­նո­րի օ­րե­րուն, երբ կը խօ­սուի Նոր տա­րին, նաեւ՝ հին տա­րին՝ «տո­մա­րով դի­մա­ւո­րե­լու եւ տօ­նե­լու» մա­սին։

Ա­մե­նայն Հա­յոց Տ.Տ. Գա­րե­գին Բ. Կա­թո­ղի­կո­սը շա­բա­թա­վեր­ջին Մայր Ա­թոռ Սուրբ Էջ­միած­նի մէջ պար­գե­ւատ­րեց Տ. Փա­ռէն Արք. Ա­ւե­տի­քեա­նը։ Մայր Տա­ճա­րի մէջ մա­տու­ցուած Ս. Պա­տա­րա­գի ըն­թաց­քին Վե­հա­փառ Հայ­րա­պե­տը ա­նոր շնոր­հեց Հա­յաս­տա­նեայց Ա­ռա­քե­լա­կան Ե­կե­ղեց­ւոյ «Ս. Գրի­գոր Լու­սա­ւո­րիչ» պա­տուոյ բարձ­րա­գոյն շքան­շա­նը՝ գնա­հա­տե­լով ա­նոր վաս­տակն ու տա­րի­նե­րու ծա­ռա­յու­թիւ­նը Հայ Ե­կե­ղեց­ւոյ ան­դաս­տա­նէն ներս։

ՊԵ­ՏԻԿ

Ին­ծի հա­մար այ­սօր մեծ մտա­հո­գու­թիւն դար­ձած է այն ի­րա­վի­ճա­կը, որ այ­լեւս հա­յե­րէ­նը սրըն­թաց նա­հան­ջի մէջ է: Այ­լեւս շատ սո­վո­րա­կան է «բա­րեւ»ի տեղ լսել «պոն­ժուր» կամ «հայ», նոյ­նիսկ սո­վո­րա­կան դար­ձած «ցատ­քե­ցայ»՝ փո­խան «ցատ­քե­ցի», իսկ ա­ւե­լի ա­նըն­դու­նե­լին, երբ մեր հայ­կա­կան ռա­տիօ-հա­ղոր­դում­նե­րը ըլ­լան շատ սա­հուն ըն­թեր­ցում­ներ, բայց եր­բեք հայ­կա­կան հա­րա­զատ ա­ռո­գա­նու­թեամբ:

Բե­մադ­րիչ, դե­րա­սան Յով­հան­նէս Հել­վա­ճեան իր թա­տե­րա­խումբը հիմ­նեց 13 Ապ­րիլ 1977-ին եւ նոյն ամ­սուան 24-ին մկրտեց զայն «Կո­մի­տաս» ա­նու­նով: