Ընկերա-մշակութային

ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

• «Մենք՝ հայերս ընդունելով չենք ընդունում: Այնքան որ, նոյնիսկ նախընտրում ենք խաբել մեզ: Ստել մեր երկիրը:

ԵՐԱՄ

Արեւային քաղաքին տակ, քաղաքը քաղաք ընող, տարբեր կէտերն անոր իրար շաղկապող ընդուղին է իր կայարաններով։ Երակն է քաղաքին. ոչ միայն շրջագայութեան ապահովման առումով, այլ կեանքի։

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Մինչ աշխարհի մէկ մասին մէջ մտահոգութիւններ կը տարածուին, որ համաճարակի սկիզբէն աւելի քան մէկ տարի ետք քորոնաժահրը տակաւին կենսունակ է եւ վերջը չ՚երեւիր, աշխարհի ուրիշ հատուածի մը մէջ, աշխոյժ կերպով կը քննարկուին Մեծն Բրիտանիոյ արքայական ընտանիքին շուրջ զրոյցները:

ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ

-Մամա, ծիւ գացի ոչ, (Մամայ, լողի չերթանք): Զաւէնիկը այնքան ալ մեծ հաճոյքով չի յաճախեր լողի. տակաւին շատ պզտիկ է, դժուար կու գայ:

ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ

-Ինչո՞ւ պատերազմ պատահեցաւ:
-Պատերազմի գլխաւոր պատճառը մեր հաւատքի հիմերու երերումն է: Հայ ազգը բաւական հեռացաւ Աստուծմէ:

ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Հայաստանի նախկին արտաքին գործոց նախարարներէն Վարդան Օսկանեան շահեկան յօդուածով մը խորհրդածութիւններ ըրաւ առկայ տագնապի վտանգներուն շուրջ եւ առանձնացուց քանի մը հիմնական ուղղութիւններ, որոնց վրայ աշխատանքները պէտք է կեդրոնացուին յառաջիկայ շրջանին, առանց տակաւին երկար յապաղելու:
«Ռազմական գործողութիւններով ստեղծուած կարգավիճակը երբեք հիմք չի կրնար ծառայել տարածքաշրջանէ ներս երկարատեւ ու կայուն խաղաղութեան, ինչպէս նաեւ հարեւան երկիրներու միջեւ բարիդրացիական յարաբերութիւններու հաստատման համար։ Ինչպէս 1994-ի պատերազմով ստեղծուած կացութիւնը հիմք չծառայեց յաջորդ 25 տարիներու խաղաղութեան համար, այնպէս ալ այս պատերազմով ստեղծուած իրավիճակը չի կրնար ամուր խաղաղութեան հիմք ըլլալ գալիք տարիներուն համար։ Հայկական կողմը երբեք յաւակնութիւն չէ ունեցած եւ ապագային ալ պիտի չունենայ տարածքներու համար, որոնք իրենը չեն եղած, բայց նախանձախնդիր ու հետեւողական պիտի ըլլայ տէր կանգնելու ուղղութեամբ այն ամէն ինչին, որ արդարացիօրէն իրեն կը պատկանի»:
«Եթէ շարունակուի այս ներքին յամառութիւնը եւ արտաքին անգործութիւնը, ապա ոչ-հեռու ապագային մեզ կը սպառնայ Արցախի մնացորդ մասի նախիջեւանացում, Սիւնիքի հայաթափում ու նոյնիսկ կորուստ»:

ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ

Ժամանակը այնքան արագ կ՚ընթանայ, որ այլեւս ոչինչ զարմանալի կը թուի։ Բայց անցեալը կը մնայ նոյնպէս եւ մենք կը զարմանանք՝ տեսնելով ապագայի մասին գրի առնուած վէպերը։

ՅԱՐՈՒԹ ԿԻՒԼԻՒԶԵԱՆ

Բանագողութիւնը ուրիշ բան չէ, եթէ ոչ մակաբուծական արարք մը, որ պատիւ կը բերէ ոչ թէ բանագողին, այլ անոր «երանելի» թիրախին: Մին կերակուրը կ՚եփէ-կը պատրաստէ, իսկ միւսը լորձնաշուրթ կ՚ուտէ զայն՝ բոլորովին մոռնալով, որ եթէ ոչ այսօր, ապա վաղը կոկորդէն պիտի հանեն իր կերածը:

ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

• «Ու նախ, թւում է ինձ, պէտք է զանազանել անհատ եւ անձ ասուած երկու գաղափարները: Անձը, մտածում եմ, պարունակութիւնն է, իսկ անհատը հոգեկան պարունակողը:

ԵՐԱՄ

Գուլպաները կը հանէ դանդաղ, համբերատար, կը ծալլէ վրայ վրայի, կը դնէ գրասեղանին։ Շթութկարթը կը յիշէ։ Պատուհանը իր, որ հանրակացարանի հինգերորդ յարկէն ամբողջ փողոցը կը դիտէր, մինչեւ վերջը զառիվարին, ուր լայն պողոտան կու գար խաչահատելու զայն։