ԵՐԱՄ
Նայեցաւ սեղանին դրուած մոմակալին։ Ժառանգած էր զայն փոքր մօրեղբօրմէն. բարեձեւ, ազնիւ, եւ խիստ ժուժկալ, իրեն պէս նաւավար էր ան ալ։ Երեք փայտէ ոտիկ, յղկուած, տակաւին սահուն եւ փայլուն նոյնիսկ. ետքը բարակ, քիչ մը վեր հաստցող, ապա դարձեալ բարակցող մարմին մը, որ կը հասնէր գլխուն, քիչ մը մաշած, քիչ մը սեւցած, բայց դեռ աւելի քան պիտանի. անհրաժեշտ՝ երբ գիշեր կամ խիտ մշուշ էր դուրսը։
Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Թէոդիկի «Ամէնուն տարեցոյցը» խորագրով հայկական կեանքի եւ մշակոյթի բացառիկ համայնագիտարանները մեր մշակոյթի գանձերէն են, բացառիկ երեւոյթ՝ հայ մամուլի պատմութեան մէջ: Այս տարեցոյցերը, զորս Թէոդիկ 1907 թուականէն Պոլսոյ մէջ սկսած է տպել, բացի պատմաբանասիրական արժէք ունենալէ, նաեւ լայն ժողովրդականութիւն վայելած են:
Գրեց՝ ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Անցան տասն տարիներ։
Խաղաղութեան դրօշը այլեւս իր տեղը զիջած էր խռովութեան։
Պոմոնթիի Մխիթարեան վարժարանի ընտանիքը Ամանորի առթիւ հանդիսութիւն մը կազմակերպեց Ֆէրիգիւղի «Նազար Շիրինօղլու» սրահին մէջ։ Հանդէսի պատուոյ հիւրն էր Թուրքիոյ Կաթողիկէ հայոց վիճակաւոր Տ. Լեւոն Արք. Զեքիեան։
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Կը դիմաւորենք 2020-ը: Երկու քսաններու միացութիւն է այս տարին: Գեղեցիկ թուական մը: Թուականին արտաքին գեղեցկութիւնը յոյս կը ներշնչէ բոլորիս, նաեւ կ՚ակնկալենք բարի բովանդակութիւն, որ կը բերէ իրեն հետ:
ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ
Նոր յոյսերով, նոր ակնկալութիւններով դարձեալ կը դիմաւորենք Նոր տարին։ Մարդիկ ինչպէս անցեալ տարիներուն, այս տարի եւս ետին կը ձգեն ձեռքբերումներն ու կորուստները, բայց նաեւ վերաքննելով իրենց գործած բարի արարքներն ու սխալները։ Առանց թերահաւատութեամբ կը բանանք մաքուր, սպիտակ էջ մը, որու առաջին տողերը կը տրամադրենք մեր ուրուագծած նոր հորիզոններուն, ծրագրերուն, նոր ուղիներուն, սպասումներուն՝ անդորր, խաղաղ, յաջող ու համերաշխ կեանք մը ունենալու ուղղութեամբ…
ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Բարեւ, սիրելի Կաղանդ պապուկ…
Ամանորի նախաշեմին իմ այս սրտաբաց նամակին պարզապէս անկարող էի սկսելու, առանց յիշատակելու Մուշեղ Իշխանի տողերը։
ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ
Տասնամեակներ շարունակ իր կախարդիչ գաղափարները, երեւակայութիւնը եւ գրական հմտութիւնը համադրելով՝ հիասքանչ գործեր ստորագրած Սթեֆըն Քինկի գլուխ գործոցներէն մին կը համարուի «Ընտանի կենդանիներու գերեզմաննոց»ը, որ լոյս տեսած է 1983 թուականին։
ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ
Այդ տարի, վերամուտին, Հալէպի Ազգային ճեմարանի նորեկ աշակերտներէն էի, ու գեղեցիկ զուգադիպութեան մը իբրեւ արդար հետեւանք՝ շրջանի Համազգայինն ալ կը պատրաստուէր յառաջիկայ գարնան մշակութասէր հանրութեան ներկայացնել Լեւոն Շանթի «Ինկած բերդի իշխանուհին» եւ կը փնտռէր թէ՛ տարիքով եւ թէ՛ հասակով յարմար «դերասանցու» տղաք:
ԵՐԱՄ
Վերջին անգամ մը ետեւ նայեր էր, ձեռք ըրեր էր սիրած մարդուկներու այդ խումբին. երեք թոռնուհիները՝ Անուշը, Լիլօն եւ Թագուհին, որդին՝ Ալպերթը, եւ հարսը՝ Սօնան։
