Ընկերա-մշակութային

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Օքսֆորտ համալսարանի Արեւելագիտութեան ամպիոնի Հայագիտութեան բաժինը 2016-ի տարեմուտին կը կազմակերպէ երկօրեայ աշխատանոցային գիտաժողով մը:
Հրաչ Չիլինկիրեանի եւ Թէօ ֆան Լինտի կողմէ կեանքի կը կոչուի մասնագիտական հաւաքոյթին ծրագիրը, որուն մասնակցութիւն կը բերէ նաեւ ԺԱՄԱՆԱԿ-ի խմբագիր Սեւան Տէյիրմենճեան:
 

Ն. ՊԷՐ­ՊԷ­ՐԵԱՆ

Աշ­խար­հահռ­չակ գծան­կա­րիչ եւ փո­րագ­րա­կան գե­ղան­կար­չու­թեան հայ վար­պետ Էտ­կար Շա­հին (1874-1947) մեծ համ­բա­ւի տէր է:

Ն. ՊԷՐ­ՊԷ­ՐԵԱՆ

Ո՛չ պա­տա­հա­կա­նօ­րէն ը­սուած խօսք է, ո՛չ ալ այդ­պէս` շռայ­լան­քով տրուած գնա­հա­տա­կան է շա­րու­նակ շեշ­տուող այն հաս­տա­տու­մը, ո­րուն հա­մա­ձայն, հայ մա­մու­լը հիմ­նա­կան դեր խա­ղա­ցած է մեր ժո­ղո­վուր­դի լե­զուամ­տա­ծո­ղու­թեան ար­դիա­կա­նա­ցու­մը, քա­ղա­քակր­թա­կան ինք­նա­հաս­տա­տու­մը եւ մշա­կու­թա­յին կեն­սա­գոր­ծու­մը յա­ռաջ մղե­լու, մշտա­նո­րոգ պա­հե­լու եւ նպա­տա­կաս­լաց հու­նով ա­ռաջ­նոր­դե­լու ազ­գա­կերտ գոր­ծին մէջ:

Տեսակցեցաւ՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

​Հա­յաս­տա­նի մօտ Ա­մե­րի­կա­յի Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու դես­պա­նա­տան Հա­սա­րա­կայ­նու­թեան հետ կա­պե­րու բաժ­նին կից գոր­ծող Տե­ղե­կա­տուա­կան մի­ջոց­նե­րու կեդ­րո­նի տնօ­րէն, Հա­յաս­տա­նի Գրա­դա­րա­նա­յին միու­թեան վար­չու­թեան հիմ­նա­դիր նա­խա­գահ Ներ­սէս Հայ­րա­պե­տեա­նի հետ ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ-ի զրոյ­ցը ա­ռա­ւե­լա­բար կը վե­րա­բե­րի իր ղե­կա­վա­րած կեդ­րո­նի տա­րած աշ­խա­տանք­նե­րուն:

ՆԱ­ՐԷ ԳԱ­ԼԵՄ­ՔԷ­ՐԵԱՆ

19-րդ դա­րուն աղ­ջիկ­նե­րը տղոց հա­ւա­սար ու­սում չէին ստա­նար: Հա­րուստ­նե­րու աղ­ջիկ­նե­րը քիչ մը հա­յե­րէ­նի եւ քիչ մըն ալ ֆրան­սե­րէ­նի անձ­նա­կան դա­սեր կ’առ­նէին, իսկ աղ­քատ­նե­րը ա­տոնց­մէ ալ զրկուած էին:

Շա­բաթ ե­րե­կո­յեան Պէ­յօղ­լուի մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ ա­րե­ւե­լեան ե­րաժշ­տու­թեան հա­մա­կիր­նե­րուն տե­սա­կէ­տէ ան­մո­ռա­նա­լի ձեռ­նարկ մը։ Այս­պէս, «Մա­րի» ճա­շա­րա­նի եր­դի­քին տակ, Ակ­նէս Յա­կո­բեա­նի նա­խա­ձեռ­նու­թեամբ կազ­մա­կեր­պուե­ցաւ ե­րե­կոյթ մը, ո­րու պա­տուոյ հիւրն էր Գա­լի­ֆո­րնիա­յէն հռչա­կա­ւոր ու­տա­հար Ռի­չըրտ Յա­կո­բեան։

Անմոռանալի երաժիշտ Օննօ Թունչ վերյիշուեցաւ իր մահուան 20-րդ տարելիցին առթիւ:
Պաքըրգիւղի քաղաքապետութեան կողմէ կազմակերպուած ձեռնարկը համախմբեց հոծ թիւով արուեստագէտներ:

Տեսակցեցաւ՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Գագիկ Գէորգեան. «Հիասթափութիւնը առաւելապէս առընչուած է մարդկային յարաբերութիւններուն հետ»:
Յայտնի քանդակագործը հարցազրոյց մը տուաւ ԺԱՄԱՆԱԿ օրաթերթին՝ բաժնելով իր դիտարկումներն ու մեկնաբանութիւնները:

Շիշ­լիի «Քենթ» մշա­կոյ­թի կեդ­րո­նին մէջ ե­րէկ ե­րե­կո­յեան տե­ղի ու­նե­ցաւ ե­րաժշ­տա­կան ե­զա­կի ե­րե­կոյթ մը։ Այս շրջագ­ծով հայ եւ յոյն ե­րի­տա­սարդ ե­րա­ժիշտ­ներ հան­դէս ե­կան հա­մա­տեղ փայ­լուն հա­մեր­գով մը։

ԼԱԼԱ ՄԻՍԿԱՐԵԱՆ-ՄԻՆԱՍԵԱՆ

Ա­զատ օ­րը, ա­զատ սէ­րը, ա­մէն բա­րիք
իր ձեռ­քին,
Տան­ջում, տանջ­ւում, ո­րո­նում է ու
դժբախտ է նա կրկին.
Է՜յ ան­խելք մարդ, ե՜րբ տի թող­նես
ապ­րողն ապ­րի սրտա­լի,
Երբ տի ապ­րես ու վա­յե­լես էս
աշ­խարհ­քը շէն ու լի:
Յ. ԹՈՒ­ՄԱ­ՆԵԱՆ