Գրաբարէ թարգմանեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Խօսք. «Հացը, որ Ես պիտի տամ՝ Իմ մարմինս է, որպէսզի աշխարհը կեանք ունենայ» (Յհ 6.52):
Մեկնութիւն. Աւետարանիչը երբ Քրիստոսի խօսքին մասին ճառեց՝ հոգեւոր հացի մասին, որ է Աստուծոյ Բանը, այժմ կը ճառէ հոգեւոր հացին մասին, որ է Պատարագին խորհուրդը:
ՍԱՐԳԻՍ ՓՈՇՕՂԼԵԱՆ
Ամէն վիճակ իրեն յատուկ լուծումը կամ լուծումները ունի, ինչպէս ամէն վիճակ արդիւնք է նախավիճակի մը, որմէ ունինք այն ինչ ունինք: «Գանք մեր գառնուկին», պիտի ըսէր իմ երկրաչափներէս մին։
ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ
Տաւուշի դէպքերը արդէն կը պատկանին անցեալին։ Ճիշդ է, որ ռազմական որեւէ իրադարձութիւն կրնայ յետցնցումային իրավիճակներու յանգեցնել։
Յ. ՊԱԼԵԱՆ
Անկեղծ պէտք է ըլլալ. Հայաստան-սփիւռք յարաբերութիւնները սպասման սենեակի մէջ նստած հիւանդի կամ սէյլզմէնի ձանձրոյթ կ՚ապրին: Այս կացութեան պատասխանատուն միշտ զգացական հայրենասիրութեամբ ապրած խայտաբղէտ եւ մաշող սփիւռք(ներ)ը չէ, այլ միացման եւ համախմբման ռազմավարութիւն իրագործելու պարտականութիւն եւ հնարաւորութիւն ունեցող Հայաստանի Պետութիւնը:
ՏՔԹ. ՄԻՆԱՍ ԳՈՃԱՅԵԱՆ
Տասնամեակներէ ի վեր որպէս մանկավարժ, հասարակական գործիչ ու քաղաքացի ո՛չ միայն սատար կեցած եմ բնապահպանութեան համար տարուող ջանքերուն եւ ծրագիրներուն, այլեւ գրեթէ քառասուն տարի յատուկ ուշադրութիւն դարձուցած եմ, որ աշակերտներս դաստիարակեմ մեր մեծ հայրենիքի՝ Մայր Երկրագունդի պահպանութեան ուղղութեամբ:
ՄԿՐՏԻՉ ՄԿՐՏԻՉԵԱՆ
Բարձրահասակ ու հաստ ակնոցներով ծերուկը երերուն քայլերով մուտք գործեց սրահ: Մտածեցի, որ, յարկը շփոթելով, սխալմամբ մտած է մեր մօտ:
ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ
Րաֆֆի Աճէմեանին հետ մեր ծանօթութիւնը կու գայ վաղ 90-ականներէն։ Նոր մտած էինք «գրական ասպարէզ» կոչուած «պարտէզ»ը, որ երբեք «ասպարէզ» մը չդարձաւ ու ցագ ու ցրիւ էջեր կ՚ուղարկէինք Միացեալ Նահանգներ հրատարակուող «Բաց նամակ» հանդէսին։
ՏՔԹ. ԶԱՒԷՆ Ա. ՔՀՆՅ ԱՐԶՈՒՄԱՆԵԱՆ
Ներկայ տարւոյս յունիսի 11-ին լրացաւ Բարձրաշնորհ Տ. Վաչէ Արքեպիսկոպոս Յովսէփեանի ծննդեան երջանկաբեր 90-ամեակը եւ այս առիթով միասնաբար սիրով եւ գնահատանքով կու գանք ողջունելու Սրբազան Հայրը իր պատուաբեր ու բարեխնամ վաստակին ընդառաջ, մաղթելով Նորին Սրբազնութեան առողջ եւ երջանիկ տարիներ։ Ներկայիս Հայ Եկեղեցւոյ երիցագոյն արքեպիսկոպոսն է Գերաշնորհ Վաչէ Սրբազան, եպիսկոպոս ձեռնադրուած 1967 թուին, որուն անտարակոյս վայել է պատիւ եւ երախտիք, յանուն Հայաստանեայց Առաքելական Եկեղեցւոյ։
ԿԱՐՕ ՊՕՀՃԱԼԵԱՆ
Յետմիջօրէի արեւի լուսաւոր ճառագայթ մը գետնի նաշխուն գոյներով գորգի ծայրին ինկած՝ մեր տան հիւրանոցին մէջ տաքուկ մթնոլորտ ստեղծած էր:
ԱՆԻ ԲՐԴՈՅԵԱՆ-ՂԱԶԱՐԵԱՆ
-Լէլշիֆէ եա թո՜ւթ (արաբ. բժշկութեան համար թո՜ւթ)...
Յիշողութեանս մէջ վերականգնեցաւ շատ հարազատ արաբական տարազով, ակալ ու քէֆիէով գլուխը փաթթած թութ ծախողին ձայնն ու կերպարանքը, երբ նոյն համը քիմքս զգաց:
