Հարթակ

ՏԻԳՐԱՆ ԳԱԲՈՅԵԱՆ

Ներկայ դարը, ինչպէս բոլոր ժամանակաշրջաններու սահմանման բովանդակութիւնները՝ ըստ մարդկային զարգացման, ընթացքին ու բազմաթիւ չափանիշներու, կը տարբերի իր արագութեամբ, արհեստագիտական յեղաշրջումներով, մշակութային այսպէս ըսած՝ յորդուն, բաց, լրացուող, անմիջական ու կիրառուող կենսագործութեամբ:

Արաբերէնէ թարգմանեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Այսօր մեր սիրելի ընթերցողներուն պիտի ներկայացնենք փունջ մը մտածումներ լիբանանցի մտաւորական եւ գրող Միխայիլ Նաիմէէն, որ ծնած է 1889-ին եւ մահացած 1988-ին: Նաիմէն կը համարուի արաբական արեւելքի մտաւոր եւ մշակութային վերեքլի ռահվիրաներէն մէկը, որ գրական զարթօնք յառաջացուցած է:

ՄՈՒՀԱՄՄԱՏ ԱԼ-ՄԱՂՈՒԹ
Արաբերէնէ թարգմանեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Գրական կեանքիս սկիզբը իմ միակ այցելութեանս վայրը Պէյրութի մէջ սրճարան մըն էր, որու տիրոջ վրայ Աստուած բարկացած էր եւ օր մը չուզելով ըսաւ ինծի. այնպէս զգայ, որ այս սրճարանը քուկդ է: Այդ օրէն սկսեալ առաւօտները իրմէ առաջ այնտեղ կ՚ըլլայի եւ իրիկունը՝ իրմէ ետք կը հեռանայի անկէ:

ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Հարցում. Մարդ պէ՞տք է վախնայ:
Պատասխան. Վախը, աւելի ճիշդ երկիւղը բնական յատկութիւն մը պէտք է ըլլայ մարդուն համար: Վախը երբ աշխարհիկ հասկացողութեամբ միայն ընկալենք, այն բացասական է եւ չի՛ կրնար մարդուն օգտակար ըլլալ, սակայն, երբ վախը որպէս երկիւղ եւ ակնածանք ընկալենք, ապա մարդուն համար ո՛չ միայն օգտակար կ՚ըլլայ, այլեւ կ՚օգնէ մարդուն իր հոգիին շինութեան եւ փրկութեան ջանքին ու պայքարին մէջ:

ՍԵՒԱՆ ՍԵՄԷՐՃԵԱՆ

Ամէն տարի մայիսի վերջին տասը օրերը, ինչ իրադարձութիւն ալ ըլլայ, ինչ նորութիւն, ինչ յիշարժան ու քննարկելի դէպքեր, որոնք այնքան շատ են մեր օրերուն, միեւնոյնն է, ինծի համար այս ժամանակահատուածը մէկ բառ է՝ Սարդարապատ։ 

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Բազմաթիւ վերլուծաբաններու կարծիքով՝ Հայաստան վճռական քայլերով կ՚ընթանայ դէպի 2026-ի ընտրութիւնները։ Անոնց շարքին է Լիլիթ Տալլաքեան։ Ուստի, այս օրերուն լսելի հիմնական հարցադրումներէն մին կապ ունի երկրի ներքին քաղաքական կեանքի յառաջիկայ հաւանական իրադարձութիւններուն հետ։

ՏԻԳՐԱՆ ԳԱԲՈՅԵԱՆ

Ամերիկայի Միացեալ Նահանգներ-Եւրոպա յարաբերութիւնները անցած են շատ մը փուլերէ, իսկ 20-րդ դարու համաշխարհային երկու պատերազմները ուրուագծած են այդ յարաբերութիւններու բնոյթը եւ հասցուցած են զանոնք ներկայի իրավիճակին։

ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Անցնող տասն օրերուն համացանցը լեցուած էր Հայաստանի Արմավիր մարզի գիւղերէն մէկուն դպրոցի մէջ կատարուած իրադարձութիւններով: 
Մի քանի տեսանիւթեր յայտնուած էին, ուր յստակ կ՚երեւէր, թէ ինչպէս աշակերտներ, ծնողներ եւ ուսուցիչներ գայլի ոհմակ կտրած, ամենէն անարգ եւ անբարոյական ձեւով կը նուաստացնէին ուսուցչուհի մը, որ հակառակ իր հասցէին հնչած վիրաւորանքներուն եւ անարգանքներուն, քաղաքավար ձեւով, առանց ինքնատիրապետումը կորսնցնելու կը պատասխանէր իր դէմ ուղղուած անարգանքներուն ու վիրաւորանքներուն: 

ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ

Հակառակ անոր, որ ողորմած մայրս Պոլիս ծնած էր, մենք, երեք եղբայրներով, մեր մանկութեան, պատանեկութեան եւ վաղ երիտասարդութեան տարիներուն, մեր տան մէջ եւ կամ նոյնիսկ եօթը դրացիներով խճողուած բազմամարդ բակէն ներս, թրքերէնով խօսակցութեան կամ թրքերէնով արտայայտութիւններու, շատ քիչ հանդիպած էինք:

ՂԱՍԱՆ ՔԱՆԱՖԱՆԻ
Արաբերէնէ թարգմանեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Սիրելի՛ Աբրահամ,
Չեմ գիտեր, թէ որո՞ւ պիտի ղրկեմ այս նամակը: Խոստումս եղած էր քեզի, որ իւրաքանչիւր մայիս ամսուան կիսուն, գերեզմանիդ կակաչներ պիտի տանիմ ու տարածեմ զանոնք գերեզմանիդ վրայ… Ահաւասիկ մայիսի կէսն ենք եւ ո՛չ մէկ կակաչ կրցած եմ գտնել…, եւ եթէ գտնեմ ալ, ինչպէ՞ս պիտի հասնիմ գերեզմանիդ, որպէսզի տամ զանոնք քեզի…