Հարթակ

ՎԱ­ՐԱՆԴ ՔՈՐԹ­ՄՈ­ՍԵԱՆ

«Խա­ղա­ղու­թի՜ւն ձե­զի։ Ես եմ, մի՛ վախ­նա­ք» (Ղկ 24.36)

Յիսուսի հետեւորդները խուճապի մատնուած էին Անոր երկրաւոր կեանքի վերջին օրերու իրադարձութիւններուն առ ի հետեւանք։ Անակնկալի եկած էին այդքան արագ կատարուած իրադարձութիւններէն։

ՅԱ­ՐՈՒ­ԹԻՒՆ Ա­ԲԵ­ՂԱՅ ՏԱ­ՄԱ­ՏԵԱՆ

«Եր­գեա երգ նոր յա­րու­ցե­լոյն ննջե­ցե­լոց կե­նաց պտղոյն»։
«Նոր երգ եր­գէ յա­րու­ցեա­լին, ննջե­ցեալ­նե­րու կեան­քի պտու­ղին»։

ԿՈ­ՐԻՒՆ Ա. ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ՖԷ­ՆԷՐ­ՃԵԱՆ

Յարգելի ու սիրելի ընթերցողներ, կը շնորհաւորեմ ձեր Ս. Յարութեան տօնը ու կը մաղթեմ աստուածային օրհնութեամբ լեցուն շրջան մը։
Այո՛, նոր շրջան մը եւս կը սկսի եկեղեցական կեանքէ ներս, մանաւանդ երբ կու գանք դուրս երկարաշունչ Մեծ պահքէ մը՝ զոր ամէն մէկ եկեղեցւոյ անդամ, կը կարծեմ, որ իր կարելիութեան չափով արժեւորեց այս օրերը՝ իր անձին հոգեւոր շինութեան համար։

ՎԱ­ՐԱՆԴ ՔՈՐԹ­ՄՈ­ՍԵԱՆ

Քառասնորդաց պահեցողութեան ճանապարհորդութիւնը արդէն իր աւարտին հասաւ, իսկ խաղաղ նաւահանգիստին ծովափը հեռուէն սկսաւ երեւիլ: Մինչեւ խաղաղ նաւահանգիստ հասնիլը սակայն, նաւարկողներուն կը սպասէ նախ եւ առաջ հաճելի ու խաղաղ օր մը եւ ապա վեց փոթորկոտ օրեր, որոնք պիտի գան վերջնական գնահատականը տալու մեր կատարած ճանապարհորդութեան:

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

13 Մարտ 2018. եւ 100 օր լիբանանեան բանտերուն մէջ մնալէ ետք պէյրութցի անուանի դերասան Զիատ Իթանի ազատ կ՚արձակուէր: Պատկերասփիւռի կայաններու լրագրողներուն հետ խօսելու ատեն Իթանի շնորհակալութիւն կը յայտնէր Լիբանանի Հանրապետութեան նախագահ զօրավար Միշէլ Աունին, վարչապետ Սաատ Հարիրիին եւ բոլոր այն անձնաւորութիւններուն։

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Անցնող օրերուն մէկէ աւելի իսրայէլացի բարձրաստիճան պատասխանատուներ խօսեցան «Ալ Պուսթան» անունը կրող գործողութեան մասին, որ իրականացուած էր 2007 թուականին:

ԽՈՐԷՆ ՔՀՆՅ. ՊԷՐԹԻԶԼԵԱՆ

Ծաղկազարդը յատուկ տօն մըն է: Մեր Տէրը Քրիստոս Երուսաղէմի մէջ մեծ բազմութեան կողմէ կը դիմաւորուի: Հանդիսաւոր ընդունելութիւն տեղի կ՚ունենայ: Երկու կարեւոր տուեալներ կան, որոնք կը պարզեն, թէ ի՞նչն էր այս յաղթական մթնոլորտին, ուրախալի եւ ճոխ ընդունելութեան պատճառը:

ՆԱԶԱՐԷԹ ՊԷՐՊԷՐԵԱՆ

Մարտ 21-ին մահացած է հայ գրականութեան արժանաւոր դէմքերէն բանաստեղծ Վահան Միրաքեան (1866-1942), որ յատկապէս իր «Լալուարի որսը» երկարաշունչ ու հանրածանօթ բանաստեղծութեամբ՝ մնայուն իր տեղը գրաւած է հայոց անմահներու պանթէոնին մէջ։

ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ

Ընդհանրապէս քաղաքականութեամբ զբաղողը չեմ: Ո՛չ թէ, որովհետեւ չեմ սիրեր, այլ անկեղծօրէն չեմ հասկնար: Եւ ամէն անգամ, երբ ընտանեկան կամ ընկերային մեր հաւաքներուն, իբրեւ ընդհանուր խօսակցութեան նիւթ, սա քաղաքականութիւն ըսուած ճիւաղին «գնդակը» մէջտեղ նետուի, եւ խօսակիցներս սկսին մեծ ու լայն ախորժակով բարձրաձայն, նոյնիսկ պոռալով, ձեռքով եւ ոտքով արտայայտուիլ ու վիճիլ, կարծես իրենք ըլլային աշխարհի մեծ ու փոքր երկիրներու նախագահներու քաղաքականութիւնը գծողն ու ճշդողը. այսպիսի պահերու ես կը մնամ լուռ:

Ա­ՆԻ ԲՐԴՈ­ՅԵԱՆ-ՂԱԶ­ԱՐԵԱՆ

Դիմատետրը կը թերթէի, երբ համակարգիչիս պաստառին վրայ յայտնուեցաւ հայրենի գրող՝ Վարդգէս Պետրոսեանէն միտք մը, որ կ՚ըսէր՝ «Ամենակարեւոր բաները մեզ չսովորեցրեցին: Առաջին դասարանում անցանք այբուբենը, դա յետոյ էլ կսովորէինք, յետոյ թուաբանութեան դասատուն մեզ անգիր անել տուեց բազմապատկման աղիւսակը…