Հարթակ

ՊԱՏԱՍԽԱՆԱՏՈՒՈՒԹԻՒՆ

ԱՆԻ ԲՐԴՈՅԵԱՆ-ՂԱԶԱՐԵԱՆ

Պարտաւորութիւնն է յաճախ, որ կը մղէ մարդս ասպարէզի մը մէջ աշխատանք մը ծաւալելու: Երբեմն միայն կեանքի պահանջքը: Ապրուստի ու գոյատեւելու դրդումով է, որ կ՚աշխատի մարդ արարածը, ինչպէս օրինակ՝ սովորական բանուոր մը:

«ՄԵՐ ՅՈՅՍ» ԿԱԶՄԱԿԵՐՊՈՒԹԻՒՆԸ ԴԺՈՒԱՐ ԻՐԱՎԻՃԱԿՆԵՐՈՒ ՄԷՋ ՅԱՅՏՆՈՒԱԾ ԴԵՌԱՏԻ ԱՂՋԻԿՆԵՐՈՒ ԽՆԱՄՔԸ, ԿՐԹՈՒԹԻՒՆՆ ՈՒ ԴԱՍՏԻԱՐԱԿՈՒԹԻՒՆԸ Կ՚ԻՐԱԿԱՆԱՑՆԷ»

ԱԼԵՔՍ ՍՐԿ. ԳԱԼԱՅՃԵԱՆ

«Յոյսը երբեք ամօթով չի ձգեր» (Հռ 5.5)։
Յոյսը մարդուն մէջ ի վերուստ դրուած գործօն մըն է, որուն միջոցաւ մարդ ինքզինք կը վերականգնէ, տեղի չի տար դոյզն դժուարութիւններու դիմաց եւ անկոտրում կամքով կը պայքարի՝ իր նպատակին հասնելու համար։

ՄԻԱՑԵԱԼ ՆԱՀԱՆԳՆԵՐ Կ՚ՈՒԶԷ ՍՈՒՐԻԱ «ՎԵՐԱԴԱՌՆԱԼ»… ԲԱՅՑ Ի՛ՆՉ ԳԻՆՈՎ

Անց­նող օ­րե­րուն մի­ջազ­գա­յին լրա­հո­սին հա­մար ա­մե­նէն «փայ­լու­ն» աստ­ղը դար­ձաւ Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու նա­խա­գահ Տա­նըլտ Թրամփ: Ա­մե­րի­կա­յի նա­խա­գա­հը մաս­նա­ւո­րա­պէս կը գրա­ռէր՝ «Ռու­սաս­տան կը խոս­տա­նայ վնա­սա­զեր­ծել այն հրթիռ­նե­րը, ո­րոնք պի­տի ար­ձա­կուին Սու­րիոյ ուղ­ղու­թեամբ, իսկ ես կ՚ը­սեմ, պատ­րաս­տուե­ցէ՛ք, ո­րով­հե­տեւ հրթիռ­նե­րը պի­տի գան եւ պի­տի ըլ­լան գե­ղե­ցիկ ու խե­լա­ցի:

Ա­մե­րի­կեան եւ Անգ­լիա­կան Բար­քեր

ԳԷՈՐԳ ՔԷՕՇ­ԿԷ­ՐԵԱՆ

Այս ի­րա­կան կեան­քէ առ­նուած պատ­մու­թիւ­նը մե­զի կու գայ Հիւ­սի­սա­յին Քա­րո­լայ­նա նա­հան­գի Նայթս­տէյլ քա­ղա­քէն, ուր բը-նա­կու­թիւն հաս­տա­տած է Փրէտլ ըն­տա­նի­քը։
Այդ ըն­տա­նի­քին Քէյ­թի ա­նու­նով դուստ­րը որ­դեգ­րու­թեան տրուած էր, երբ ան տա­կա­ւին ե­րե­խայ էր։

ԽՕ­ՍՈ­ՂԻՆ՝ ԼՍՈՂ Է ՊԷՏՔ

ՅԱ­ԿՈԲ ՄԻ­ՔԱ­ՅԷ­ԼԵԱՆ

Մարդիկ, որոնք շատ կը կարդան, մարդիկ, որոնք լաւ պաշար ունին եւ խօսելու կարողութիւն, միշտ զիրենք լսողներ կը փնտռեն: Իրենց ամբարած գիտելիքներն ու կեանքի փորձառութիւնները կ՚ուզեն բաժնեկցիլ ուրիշներու հետ, թէ՛ այդ ձեւով լիցքաթափուելու եւ թէ՛ դիմացինին ալ օգտակար դառնալու հաճոյքը ունենալու:

ԵՐԱԺՇՏՈՒԹԵԱՆ ԼԵԶՈՒՆ

ԱՆԻ ԲՐԴՈՅԵԱՆ-ՂԱԶԱՐԵԱՆ

Անուշ ձայն մը կը բախի լսողութեանս, շատ մօտ ու սրտամօտ: Կողքի սենեակէն երաժշտական գործիքներուն ձայնն է, որ կը հոսի ու կը տարածուի իր հունին մէջ խաղաղութեամբ հոսող առուակի մը պէս: Կ՚ըլլան չէ՛ պահեր, երբ մարմաջ մը կը պարուրէ էութիւնդ խաղաղ հնչիւններ լսելու:

ԻՐԱՊԱՇՏ ԵՒ ԱՊԱՇՏՈՒԹԻՒՆ

ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Իրապաշտութիւնը շատերու համար հաճելի բառ մըն է, շատերու համար ոչ այնքան, իսկ որոշ տոկոսի մը համար նոյնիսկ անընդունելի եւ տաղտկալի:
Յաճախ կը լսենք, որ մարդիկ կը կրկնեն, թէ աս կամ ան մարդը իրապաշտ մտածող է, իրապաշտ գրող է, իրապաշտ խորհող է, իրապաշտ գործիչ է, իրապաշտ ղեկավար է, կամ իրապաշտութեան ջատագով է, իրապաշտութեան կրող է, եւ այլն, եւ այլն:

ՈՒԽՏԸ ՀԻՆ ԿՏԱԿԱՐԱՆԻՆ ՄԷՋ (Ե.)

Ուսումնասիրեց՝ ԱԼԵՔՍ ՍՐԿ. ԳԱԼԱՅՃԵԱՆ

Անէծքներուն ցանկը աւելի երկար է, քան՝ օրհնութեանց։ Բոլոր անոնք, որոնք կը խոտորին Տիրոջ ճանապարհէն՝ «Անոր գործերուն մէջ անէծք, տառապանք եւ յանդիմանութիւն պիտի ղրկէ՝ իր չար գործերուն եւ Տէրը ձգելուն համար, մինչեւ որ շուտով բնաջինջ ըլլայ ու կորսուի» (Բ. Օր 28.20)։

ԱՆԴՐԱԴԱՐՁ ՀԱՒԱՏՔԻ ՄԱՍԻՆ

ՆՈՐՎԱՆ ԱՐՔ. ԶԱՔԱՐԵԱՆ

Ֆրանսական լեզուին մէջ հաւատք բառը (la foi), ունի իր համահնչունը՝ (le foie) այսինքն լեարդը, մեր ֆիզիքական մարմնոյն այն օրկանը, որ տարրալուծարանի պաշտօնը կը վարէ, մաքուր արիւնը զտելով աղտոտէն։ Մաքուրը՝ ղրկելով դէպի սիրտ, իսկ աղտոտը՝ դէպի դուրս։

ՍՈՒՐԻՈՅ ՀԱՐՑՈՎ ԱՆԳԱՐԱՅԻ ԺՈՂՈՎԸ ՇԱՐՈՒՆԱԿՈՒԹԻՒՆ ՊԻՏԻ ՈՒՆԵՆԱ՞Յ

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Անց­նող մէկ շաբ­թուան ըն­թաց­քին բա­ւա­կան «խառն» ի­րա­վի­ճակ տի­րած է Սու­րիոյ հիւ­սի­սա­յին շրջան­նե­րուն մէջ… «ոչ-հան­գիստ» վի­ճակ մը կը տի­րէր:
Պատ­ճա­ռը կապ ու­նէր Ամերիկայի Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու նա­խա­գահ Տա­­նըլտ Թրամ­փի օ­րեր ա­ռաջ կա­տա­րած յայ­տա­րա­րու­թեան մա­սին, ո­րու մէջ ան իր հեր­թա­կան «ան­կան­խա­տե­սե­լի» վար­­-մուն­քով կը յայտ­նէր, թէ՝ «Ա­մե­րի­կան իր զօր­քե­րը պի­տի քա­շէ Սու­րիա­յէն»:

Էջեր