Հարթակ

Սթե­ֆըն Փաքդ ծնած է Անգ­լիա։ Ան հրեայ է, բայց եր­բեք չէ ապ­րած Հրէաս­տան։

Ա­ՆԻ ԲՐԴՈ­ՅԵԱՆ-ՂԱԶ­ԱՐԵԱՆ

Խոժոռ դէմքեր էին շուրջս, հիմա՝ ժպիտ կը տեսնեմ միայն. մարդիկ կը քալեն դէպի արդարութիւն: Մէկը դէպի վեր, միւսը՝ վար, աջ, ձախ, սանձարձակ քայլեր են, խաղաղ յորդումներ ըմբոստ, ինչպէս սրճեփին սուրճը կրակին ազդեցութենէն եռալով կը թափի, կը հոսի մինչեւ մրուրը քարանայ սրճեփին մէջ, պարպուի սուրճը, յորդածը՝ պաղի:

ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ​

Հօր Բանն Աս­տուա­ծը եւ Սուրբ Հո­գիին հա­մա­գո­յա­կի­ցը, հայ­րա­կան ծո­ցէն խո­նար­հե­ցաւ եւ Սուրբ Կոյս Մա­րիա­մէն մար­մին ա­ռաւ, Կոյ­սէն ծնաւ սա­կայն (կոյ­սին) կու­սու­թիւ­նը չի՛ խախ­տե­ցաւ։ (Իր) մօր կա­թով սնա­նե­ցաւ եւ (սա­կայն) ան­գոս­նե­լի կիր­քեր չու­նե­ցաւ։

Ուսումնասիրեց՝
Ա­ԼԵՔՍ ՍՐԿ. ԳԱ­ԼԱՅ­ՃԵԱՆ

Առաջին Տիեզերական Նիկիոյ Ժողովին մէջ տեսանք, թէ Արիոս իր կողմնակիցները ունէր եւ իր քարոզութիւնը ամէնուրեք տարածուած էր։ Արիոսի մահէն ետք արիոսականութիւնը ոչ միայն չ՚անհետանար, այլ անոր քարոզութիւնները օրէ օր կ՚աւելնան, անոր ուսուցումներուն հիման վրայ նոր ուսուցումներ երեւան կու գան, որոնք կը սկսին շեղիլ եւ նորանոր քարոզութիւններով ժողովուրդը այնքան մոլորեցնել, որ իրենք իրենց կողմնակիցներուն՝ արիոսականներուն դէմ ելլելով, նոր ուսուցումներ կը տարածեն։

ՅԱԿՈԲ ՄԱՐՏԻՐՈՍԵԱՆ

1976-ին, երբ հասայ Ամերիկա, մեր ապրած երկիրներէն եկած վաղեմի բարեկամներու տան մը մէջ (որոնք արդէն տարիներ առաջ հաստատուած էին Ամերիկա) ապաստարան գտայ կարճ ժամանակամիջոցի մը համար, մինչեւ որ աշխատանք մը գտնեմ։ Բարեբախտաբար, յաջորդ օրն իսկ արդէն գտած էի։ Ծանօթացայ աշխատատեղիիս մօտակայ «կէզ սթէյշըն»ի ինքնաշարժներու վառելանիւթի վաճառքի կեդրոնի մը մէջ աշխատող երիտասարդի մը, որ անգլերէնի հնչիւնէս անմիջապէս կռահելով օտարական ըլլալս, հարցուց՝ որտեղացի՞ եմ։

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Անցնող տասն օրերուն ընթացքին հայկական օրակարգը «ալեկոծած» արագ զարգացումները երէկ նոր հուն մը մտան, երբ Հայաստանի ընտրեալ վարչապետ Սերժ Սարգսեան, իր ընտրութենէն հազիւ շաբաթ մը անց «տեղի կու տար» փողոցի դժգոհութեան առջեւ եւ կը հրաժարէր իր պաշտօնէն:

ԳԷՈՐԳ ՔԷՕՇԿԷՐԵԱՆ

Այս պատմութեան առանցքը կը կազմէ սովորականէն դուրս պանդոկ մը, որ կը գտնուի Քոլորատօ նահանգի Էսթէս Փարք քաղաքին մէջ։

ԱԼԵՔՍ ՍՐԿ. ԳԱԼԱՅՃԵԱՆ

Հայ Եկեղեցին իր հիմնադրութեան օրէն իսկ միշտ տէր կանգնած է որբին, այրիին, կեղեքեալին եւ աղքատին։ Եկեղեցին թանգարանացած վայր մը չէ, այլ ան կենդանի, շնչող ու սփոփարար սպեղանի է իւրաքանչիւր հայորդիի համար։

ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ

Գրադարանիս փոշիները առնելով զբաղած էի: «Պարապ վախտի խաղալիք» պիտի ըսէր Իսահակեան, երբ դարակներէն մէկուն վրայ Հալէպի Ազգային Հայկազեան վարժարանի նախակրթարանի տարիներուս հայերէնի «Շողական» Բ. տարի դասագիրքս յանկարծ աչքիս զարկաւ:

Պատրաստեց՝ ՆԱՐԷ ԳԱԼԵՄՔԷՐԵԱՆ

Այսօրուան պատանիներն ու երիտասարդները նախորդ սերունդներէն աւելի լեզուներ գիտեն եւ բոլոր ժամանակներէ աւելի հաղորդակցելու արհեստագիտական միջոցներու կը տիրապետեն: