Պատրաստեց՝ ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Մեր ընթերցողներուն կը ներկայացնենք փունջ մը հարցում-պատասխաններ Սուրբ Մակար Մեծէն, քաղուած «Հոգեւոր քարոզներ» գիրքէն, որ հայացուցած է Մեծի Տանն Կիլիկիոյ Կաթողիկոսութեան միաբաններէն, Գերշ. Տ. Մակար Եպիսկոպոս Աշգարեան: Գիրքը լոյս տեսած է Անթիլիասի մէջ, 2021 թուականին:
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Դպիրները կ՚երգեն. «Աստուծոյ Հոգի, որ երկինքէն իջնելով Քու փառակիցիդ խորհուրդը մեր ձեռքով կը կատարես, կ՚աղաչենք Քեզի՝ Ասոր արեան հեղումով հանգիստ տուր մեր ննջեցեալներու հոգիներուն»:
ՆՈՐԱ ԳԱԲՈՅԵԱՆ
Ոչ եւս է հայկական ժողովրդական երգի լաւագոյն մեկնաբաններէն Լեւոն Գաթրճեան (1940-2022): Դիմատետրի էջերէն կ՚իմանանք այդ գոյժը՝ որ մեզ կը վերադարձնէ վաթսունականներու կէսերէն մինչեւ ութսունականները երկարող ժամանակահատուածը, երբ հայկական երգարուեստը կ՚ապրէր ստեղծագործական իր հրաշալի վերելքը:
ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ
Առաջին անգամը չէ, որ մտածումներ կ՚ունենամ այն անթիւ-անհամար «խոնարհներուն» մասին, որոնք տարածուած են ամէն տեղ։
Նախ մտապատկերիս մէջ, այն թաղերու անկիւններուն՝ ուրկէ անցած եմ, ուրկէ քալած եմ ու դեռ ալ պիտի քալեմ
ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ
Վերջին օրերուն Լիբանանի մէջ առկայ տագնապներուն մասին վերլուծութիւնները բնաւ յուսադրիչ չեն։ Խօսքը կը վերաբերի մասնաւորապէս «Շարք ալ Աուսաթ» պարբերականին, որ կիսով չափ կը համարուի Սէուտական Արաբիոյ խօսափողը։
ԳԷՈՐԳ ՔԷՕՇԿԷՐԵԱՆ
Մեր գիտցած պսակի աւանդական արարողութիւնները կարծես ժամանակավրէպ դարձած են այլեւս, 21-րդ դարու Ամերիկային մէջ։
Հայերուն պսակադրութիւնները տակաւին տեղի կ՚ունենան հայկական եկեղեցիներու մէջ, սակայն ամերիկացիներուն պսակադրութիւնները տեղի կ՚ունենան քիչ մը ամէն տեղ։
ՄԱՀՄՈՒՏ ՏԷՐՈՒԻՇ
Արաբերէնէ թարգմանեց՝
ԱՆԻ ԲՐԴՈՅԵԱՆ-ՂԱԶԱՐԵԱՆ
Բացակայութիւն մը՝
Ամէն տան մէջ լուծումներս:
Բացակայութիւն մը՝
Երկիր մը, զոր կը գովերգեմ լեզուով:
Բացակայութիւն մը՝
Հոգիին մէջ մխրճումս:
Ոչինչ կայ մէջս:
Բացակայութիւն, բացակայութիւն...
ԲԺԻՇԿ ՎԱՀԱՆ ԱՐԾՐՈՒՆԻ (1903)
Արեւմտահայերէնի վերածեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Կը շարունակենք բժշկապետ Վահան Արծրունիի «Բժիշկի զրոյցներ» շարքի գրքոյկներուն արեւմտահայերէնի վերածումը եւ մեր ընթերցասէրներու ուշադրութեան յանձնելը: Այս եւ յաջորդ գրութիւններով բժշկապետին «Վատ ցաւ կամ սիֆիլիս» գրքոյկը պիտի ներկայացնենք, որ գրուած է 1903-ին:
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Վախի մասին շատ գրուած է:
Վախը մարդուն մէջ բնական երեւոյթ մըն է, որ փոքր ժամանակէն կը սկսի արտայայտուիլ եւ շատ յաճախ մինչեւ կեանքին վերջ կը տեւէ, եթէ մարդ ճիշդ կերպով չկարենայ դիմագրաւել ու յաղթահարել իր մէջ եղող այդ վախը:
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Քահանան կ՚ըսէ. «Որպէսզի ասիկա [Սուրբ Հաղորդութիւնը], մեզի՝ բոլոր մօտեցողներուս համար անդապարտութիւն, մեղքերու քաւութիւն եւ թողութիւն ըլլայ»:
Սուրբ Պօղոս առաքեալ այսպէս կը գրէ. «Հետեւաբար, ամէն անգամ որ այս հացը կ՚ուտէք եւ բաժակէն կը խմէք, Տիրոջ մահը կը պատմէք, մինչեւ Իր երկրորդ գալուստը: Այսուհետեւ՝ ո՛վ որ անարժանութեամբ ուտէ այս հացը կամ խմէ Տիրոջ բաժակէն, Տիրոջ մարմինին եւ արեան դէմ մեղանչած կ՚ըլլայ:
