ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մանուկին մօտ յայտնուող յոռի երեւոյթներէն մէկն է նախանձը, որ իրականութեան մէջ մանկավարժներու կողմէ որպէս «պարզ» ու «սովորական» երեւոյթ կ՚ընդունուի: Համաձայն ենք, որ այդ մէկը սովորական երեւոյթ մըն է, սակայն ծնողքին կողմէ ուշադրութեան առարկայ չդառնալու պարագային կրնայ «սովորական»ի իրավիճակէն դուրս գալ եւ վերածուիլ բնաւորութեան:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Կեանքը եւ առողջութիւնը ֆիզիքական թանկագին բարիքներ են՝ մեզի յանձնուած Աստուծմէ։ Ուստի մենք պարտականութիւնը եւ պատասխանատուութիւնը ունինք անոնց խնամք տանելու բանաւոր եւ կարելի չափով, նկատի ունենալով նաեւ ուրիշներուն կարիքները այս մասին եւ «հասարակաց բարիք»ը։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մանկավարժութենէն ներս կարեւորագոյն նիւթերէն մին կը նկատուի մանուկներուն իրենց սեռին հանդէպ ունեցած «գիտակցութիւն»ը: Ուսումնասիրութիւններ կը յայտնեն, թէ մանուկը իր սեռը կը սկսի ճանչնալ մօտաւորապէս 2-3 տարեկանին։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Թելադրիչ եւ հետաքրքրական պատմուածք մը՝ որ ցոյց կու տայ «անուշ խօսք»ի մը կարեւորութիւնը մարդկային կեանքի մէջ, եւ թէ ո՜րքան կ՚ազդէ կեանքին։
Ուստի, ուղղակի՛, այդ իրադարձութեան վկայողէն լսենք եւ հետեւինք սոյն վկայութեան։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Դժբախտաբար ծնողներ ինչքան ալ փորձեն իրենց մանուկները ամենէն կատարեալ ձեւով դաստիարակել, ակամայ մանուկը ժխտական սովորութիւններ ձեռք կը բերէ, որոնցմէ մէկն է, օրինակ, գողութիւնը:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Երբ աշխարհի վրայ որեւէ կեանք, որեւէ էութիւն իր գոյութիւնը կրցած է պահել եւ տեւականացնել աւելի քան դար մը՝ ասիկա կարեւոր դէպք մըն է, եւ կ՚արժէ մինչեւ իսկ ընկերաբանական տեսակէտէ լո՛ւրջ հետազօտութեան եւ գիտական ուսումնասիրութեան մը։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Զայրոյթը այնպիսի զգացում մըն է, որ գերազանցելով տարիքը կ՚ազդէ մարդ անհատին վրայ՝ փոքրէն մինչեւ մեծ: Այնպէս ինչպէս մեծահասակները, նոյնպէս մանուկները ջղային կը դառնան, ինչ որ կազմաւորման բնական ընթացքն է եւ այստեղ եւս ծնողքը մեծ դեր ունի զայրոյթը կառավարել սորվեցնելու մէջ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Լրագրութիւնը աշխարհիս մեծագոյն բնական պահանջներէն մին է։ Ետ գացէք մինչեւ Պօղոս առաքեալի օրերը, եւ միեւնոյն տենչանքն է, որ կը նշմարէք. երբ աթէնացիներուն համար կ՚ըսուի, թէ իրենց միակ զբաղումը ըրած էին պատմել կամ լսել «նոր բան» մը։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Բնականաբար պատանիին սուտը ամբողջութեամբ կը տարբերի մանուկին սուտերէն, թէեւ կը հաւատանք, որ պատանեկան սուտին մէջ եւս մեծ դեր ունի մանկական սուտի կրկնութիւնը: Մանկութեան ժամանակ անզգալաբար եւ կամ վախի ազդեցութեան տակ գործածուող սուտը պատանեկութեան արդէն կը վերածուի վարքագծի եւ բնաւորութեան:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Տէրունական աղօթքով՝ մենք կը պարզուիք մենք մեզի եւ միաժամանակ Հայրը կը պարզուի մեզի, ինչպէս կ՚ըսէ Սուրբ Կիպրիանոս Կարթագենացի։
Որդեգրութեան ձրիաբաշխ պարգեւը մեզմէ մշտատեւ «դարձ» մը եւ «նոր կեանք» մը կը պահանջէ։
