ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Երբ աշխարհի վրայ որեւէ կեանք, որեւէ էութիւն իր գոյութիւնը կրցած է պահել եւ տեւականացնել աւելի քան դար մը՝ ասիկա կարեւոր դէպք մըն է, եւ կ՚արժէ մինչեւ իսկ ընկերաբանական տեսակէտէ լո՛ւրջ հետազօտութեան եւ գիտական ուսումնասիրութեան մը։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Զայրոյթը այնպիսի զգացում մըն է, որ գերազանցելով տարիքը կ՚ազդէ մարդ անհատին վրայ՝ փոքրէն մինչեւ մեծ: Այնպէս ինչպէս մեծահասակները, նոյնպէս մանուկները ջղային կը դառնան, ինչ որ կազմաւորման բնական ընթացքն է եւ այստեղ եւս ծնողքը մեծ դեր ունի զայրոյթը կառավարել սորվեցնելու մէջ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Լրագրութիւնը աշխարհիս մեծագոյն բնական պահանջներէն մին է։ Ետ գացէք մինչեւ Պօղոս առաքեալի օրերը, եւ միեւնոյն տենչանքն է, որ կը նշմարէք. երբ աթէնացիներուն համար կ՚ըսուի, թէ իրենց միակ զբաղումը ըրած էին պատմել կամ լսել «նոր բան» մը։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Բնականաբար պատանիին սուտը ամբողջութեամբ կը տարբերի մանուկին սուտերէն, թէեւ կը հաւատանք, որ պատանեկան սուտին մէջ եւս մեծ դեր ունի մանկական սուտի կրկնութիւնը: Մանկութեան ժամանակ անզգալաբար եւ կամ վախի ազդեցութեան տակ գործածուող սուտը պատանեկութեան արդէն կը վերածուի վարքագծի եւ բնաւորութեան:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Տէրունական աղօթքով՝ մենք կը պարզուիք մենք մեզի եւ միաժամանակ Հայրը կը պարզուի մեզի, ինչպէս կ՚ըսէ Սուրբ Կիպրիանոս Կարթագենացի։
Որդեգրութեան ձրիաբաշխ պարգեւը մեզմէ մշտատեւ «դարձ» մը եւ «նոր կեանք» մը կը պահանջէ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մանկավարժական ուսումնասիրութիւններու համաձայն, մանուկը իր առաջին սուտերը 2-4 տարեկանին կը սկսի դուրս տալ: Տարբեր է սակայն մեծահասակներուն եւ մանուկներուն սուտերը. ստախօսութիւնը յոռի երեւոյթ մը ըլլալով հանդերձ, մանուկներու պարագային կը կրէ որոշ անմեղութիւն մը, որովհետեւ անոնց մօտ ստելը չարամտութեան նշան չէ, այլ ճանաչողութեան զարգացման ընթացք մըն է պարզապէս:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Եթէ մարդս պէտք է պատասխանատու ըլլայ իր գործողութեան լաւ եւ վատ հետեւանքներու համար, ան պիտի ունենայ առ այդ ո՛չ միայն որոշեալ չափահասութիւն կամ կատարեալ հասակ, այսինքն՝ առողջ եւ հասուն մտածողութիւն, այլ նաեւ՝ «կամքի ազատութիւն», կամ որ նոյն է՝ «ինքնայօժար հաւանութիւն» կամ «յօժարակամ հաճութիւն»։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Նախորդ չորս շրջաններէն ետք կու գանք տեսնելու արդէն իսկ մանկութենէն պատանեկութիւն անցնող մեր զաւակները, որոնք կու գան անցնելու իրենց կեանքի ամենէն կարեւոր ժամանակաշրջանէն մին, որ ամբողջութեամբ տարբեր է նախորդ չորսէն:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Հետաքրքրական է եւ նոյնչափ շահեկան՝ թղթատել հին բայց չհինցած հայ մամուլի էջեր եւ բաղդատել զանոնք ներկայի հետ, հասկնալու համար ժամանակակից կեանքը։ Մենք կը ներկայացնենք սեպտեմբեր 1910 թուականէն էջեր, եւ մեր սիրելի՜ ընթերցող բարեկամներուն կը թողունք անոնց բաղդատութիւնը ներկային հետ…
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Նախորդ երեք շրջաններով տեսանք, թէ ինչպէս մանուկը անգիտակից վիճակէն անցաւ գիտակից վիճակ եւ իր զարգացումին շնորհիւ փորձեց դուրս գալ ծնողական կախեալութենէն եւ իր ինքնիշխանութիւնը յայտարարել:
