ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Անցնող շաբթուան ընթացքին համացանցի ճամբով նամակ ստացայ երեք տարբեր պոլսահայ ընթերցողներէ, որոնք տուին այն ուրախութիւնն ու լաւատեսութիւնը, որ տակաւին այս պայմաններու մէջ նոյնիսկ, թէեւ թիւով քիչ, կը գտնուին անձեր, որոնք կը շարունակեն կարդալ հայկական մամուլը, որոնց համար կ՚աշխատինք ու կը գործենք:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Յաճախ խօսած ենք այն մասին, որ սկսած ենք կամաց կամաց հեռանալ մեր արժէքներէն եւ արմատներէն. այս ահազանգը հնչեցնելէ երբեք պիտի չյոգնինք, որովհետեւ անոր դիմաց անտարբեր մնալն է, որ մեր ազգը այսօր հասցուցած է հոն՝ ուր որ է այսօր:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Կասկածէ վեր է, որ հայ ժողովուրդին քունը ծանր է քիչ մը... Մսրայ մելիքը քերազանցելու աստիճան: Քուն՝ որուն դիմաց «Զարթի՛ր Լաօ»ն կը մնայ մեռեալ խօսք՝ հրամայական «զարթի՛ր»էն անցնելով աղերսական «զարթիր»ի մը, քիչ մը յուսահատ ու վհատ շեշտով ողողուած:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մեր թուականէն 115 տարիներ առաջ՝ 10 նոյեմբեր 1907-ին Մուրատ Սեբաստացի Գահիրէի հայկական «Լսարան-ընթերցարան»ին մէջ աւելի քան հինգ հարիւր մարդոց դիմաց հասարակական եւ քաղաքական գործիչ Միհրան Տամատեանի հետ բեմ կը բարձրանայ:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Այս օրերուն, երբ Հայաստանի մէկ մասը ցոյցերով, իսկ միւս մէկ մասը Քրիստոսի արձանի տեղադրութեամբ զբաղուած է, անձնական փորձով աչքերուս առջեւ կեանքի կոչուեցաւ Դերենիկ Դեմիրճեանի «Հայը» յօդուածին մէջ գրած հետեւեալ տողերը.- հայը «լցրել է իր երկիրը եկեղեցիներով, բայց տարին մի անգամ չի մտնում մէջը՝ աղօթելու»:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Վերջերս անբարոյականութեան հանդէպ եղող սիրոյ կողքին կողակիցը դաւաճանելու նոր պատճառ մը ծնունդ առած է մեր ընկերութենէն ներս, որու շնորհիւ մեր հայկական իրականութիւնը եւս կը սկսի նմանիլ «պրազիլեան» ժապաւէններու՝ ուր շունը իր տէրը չի ճանչնար:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Այնպէս ինչպէս պոռնիկութիւնը, մուրացկանութիւնը եւս աշխարհի ամենէն հին «արհեստ»ներէն մէկն է. մարդիկ գիտէին եւ այսօր ալ գիտեն, որ դրամ ապահովելու ամենէն լաւագոյն ձեւերէն մէկն է այդ:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Անցնող մի քանի օրերու ընթացքին քիչ մը լաւատեսութեամբ լեցուելու եւ ազգիս այս դժբախտ վիճակը մոռնալու համար չեմ գիտեր քանիերրորդ անգամ ըլլալով կարդացի Ա. Ե.-ի «Մեռելոց»ը, որուն անունը դժբախտաբար հասկնալի պատճառներով չեմ կրնար այստեղ բարձրաձայնել:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Անցեալին, ինչպէս նաեւ այսօր շատ մը ծնողներ իրենց զաւակներուն «բարիք» մը ընելու նպատակով կը փորձեն միջամուխ ըլլալ անոնց որոշումներուն, նախընտրութիւններուն ու նախասիրութիւններուն, համոզուած ըլլալով, որ տարիքի տարբերութիւնը փորձառութեան հսկայական պակաս մը կը նշանակէ, հետեւաբար անհրաժեշտ է առաջնորդել:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Համաշխարհային Ա. պատերազմէն ետք հայութեան մէջ գոյութիւն ունէր խաւ մը, որ կը հաւատար, թէ բնութեան օրէնքին համաձայն անձրեւին պիտի յաջորդէ խաղաղութեան ծիածանը եւ եղեռնի այդ տառապանքն ու դժուարութիւնը ապրող մեր ժողովուրդը շա՛տ աւելի ամուր ձեւով պիտի կազմակերպուէր ու զօրանար:
