Հոգե-մտաւոր

ԺՈՒԺԿԱԼՈՒԹԻՒՆ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

«Ժուժկալութիւն»ը իր ամենալայն իմաստով, մեղք գործելու փորձութեան դիմաց «ո՛չ» կարենալ ըսելու կարողութիւնն է։ Անշուշտ երբ «մեղք գործել» կ՚ըսենք, այս ալ պէտք է առնենք իր լայն առումով, այսինքն՝ այն բոլոր արարքները որոնք սխալ են՝ օրէնքի կամ կանոններու հակառակ։

ԽՐԱՏ՝ ՈՐԴՈՒՍ - Դ.

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

«Շատ աւելի լաւ է, տղա՛ս, դառն արցունքով աչքդ ցողիր
Ու քո ճամբան շարունակիր».
Սեւակ իր որդիին կ՚ուզէ բացատրել, որ կեանքի անարդարութիւններուն դիմաց կանգ առնելը, բողոքելն ու արտասուելը ճշմարտութենէն ոչ մէկ բան կը փոխէ. հաւանաբար Սեւակ այդ մէկը սորված էր իր անձնական փորձով եւ հիմա իր զաւակը կը յորդորէ կեանքի ճամբան շարունակելու՝ թէեւ արցունքոտ աչքերով։ 

ԿԷՕԹԷԻ ՖԱՈՒՍՏԷՆ ՀԱՏՈՒԱԾՆԵՐ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Եոհան Վոլֆկանկ ֆոն Կէօթէի «Ֆաուստ»ը սովորական գրական գլուխ գործոց մը ըլլալէ աւելին է՝ ան «կեանքի գործ» մըն է իմաստասէր եւ համայնագէտ մտքի մը՝ Կէօթէի, որ կատարելագործած է յիսուն տարիի տքնաջան աշխատութեամբ։

ՎԻՃԱԲԱՆԵԼՈՒ ԱՐՈՒԵՍՏԸ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Մարդ, քանի որ «բանաւոր էակ» մըն է՝ խորհելու, դատելու եւ որոշելու կարողութեան տէր եւ ազատ կամքով շարժող՝ ըստ իր համոզումներուն, ապա ուրեմն շատ բնական է, որ իր նմաններուն հետ տարակարծութիւններ ունենայ։ Եւ տարակարծութիւններու բնական հետեւանքն է՝ վիճաբանութիւնը։

ԽՐԱՏ՝ ՈՐԴՈՒՍ - Բ.

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

«Ու թէ հիմա, իմ բալիկըս, ես քո գլխին ճառ եմ կարդում,
Ապա միայն նրա համար...».
Իրականութեան մէջ Սեւակ ճառեր սիրող մարդ մը չէր, որովհետեւ հաւատացողն էր, թէ իւրաքանչիւր մարդ միայն իր փորձառութեամբ կրնայ բան մը սորվիլ եւ հասկնալ եւ այս մէկը մեր մարդկային բնութեան մաս կը կազմէ:

ՀԱՅ ԿՆՈՋ ԴԱՍՏԻԱՐԱԿՈՒԹԻՒՆԸ ՓՐԿՈՒԹԻՒՆՆ Է ՑԵՂԻՆ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Կ՚ափսոսամ, երբ նոր սերունդը «մտաւորական» կը ճանչնայ ու կը յիշէ միայն Պարոնեանը, Զօհրապը, Վարուժանն ու Օտեանը եւ մոռացութեան կու տայ բազմաթի՜ւ ուրիշներ՝ որոնք նոյնքան մեծութիւն եղած են՝ ինչքան վերոյիշեալները:

Էջեր