Հոգե-մտաւոր

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Անկախ մտքի տէր ըլլալ» կը նշանակէ անկողմնակալ ըլլալ, անաչառ ըլլալ եւ դէպքերուն նայիլ առարկայական հայեացքով եւ անձերու միջեւ խտրութիւն չդնել, հաւասար նկատել եւ արդարադատ ըլլալ։ Անկախ միտք ունեցողը երբեք չ՚ազդուիր արտաքին ազդեցութիւններէ եւ կը վստահի իր իսկ մտքին, իր դատողութեան։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդը՝ խորհող, զգացող եւ որոշող անձնաւորութիւն մըն է։ Եւ մարդ՝ շնորհիւ իր լեզուի եւ գրչի ազատութեան բանաւոր էակ մըն է։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

​Երբ գիշերը կու գայ եւ իր սեւ քղանցքին տակ կ՚առնէ ամբողջ միջավայրը, ամբողջ տարածութիւնը եւ կը սկսի մութին տիրապետութիւնը՝ մութը սեւութեան մէջ անտեսանելի կ՚ընէ ամէն իրականութիւն։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդիկ ընդհանրապէս կը հաւատան այն բաներուն որոնք «նիւթական», այսինքն տեսանելի եւ շօշափելի փաստերու վրայ հիմնուած են։ Արդարեւ, ֆիզիքական աչքով դիտուած ամէն ինչ որ իրական ըլլալ կը թուի, ճշմարի՞տ է արդեօք։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդ էակը ընդհանրապէս անյա՛գ է. կիրքերը բաւարարութիւն՝ յագենալ, կշտանալ չեն գիտեր։ Մարդ երբեք գոհ չէ՛ իր վիճակէն, այլ միշտ կ՚ուզէ աւելին՝ աւելի՛ շատը, աւելի՛ ճոխը եւ աւելի՛ առատը։ 

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ծնողներ կ՚ուզեն որ իրենց զաւակները լա՛ւ կրթութիւն ստանան, սորվին եւ դաստիարակուին՝ որպէսզի կեանքի լաւ պատրաստուին, եւ ապագային բարւոք կեանք մը ապրին։ Շատ բնական է ասիկա։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Երջանկութիւնը սրբութի՛ւն է։ Սրբութիւնը միա՛կ ուղին է, որ կ՚առաջնորդէ այդ նպատակին. մարդուս սրտին բոլոր փափաքները, ուրիշ բան չեն ըներ եթէ ոչ հեռացնել զինք այն ճամբայէն, որու ծայրը երջանկութիւնն է։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդը՝ ամբողջ բնութեան մէջ էակ մըն, որ յաճախ տիրել, գերազանցել կ՚ուզէ բնութեան եւ կը կարծէ տիրել, բայց ի վերջոյ դարձեալ բնութիւնը տիրական կը հանդիսանայ։ Եւ ո՛րքան ճիշդ տեսութիւն մըն է՝ ճշմարտութի՛ւն մը՝ թէ մարդ ի՛նչ որ կ՚առնէ բնութենէն, ի վերջոյ կը պարտաւորուի զայն վերադարձնել բնութեան, հատուցանել նոյնիսկ աւելիով։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Յախաճ կը խօսինք բարեկամութեան մասին. կը խօսինք, քանի որ մարդկային կեանքին մէջ կարեւոր է բարեկամը, բարեկամութիւնը։ Մարդ միշտ կ՚ուզէ բաժնել իր զգացումները, իր ապրումները, իր յոյզերը, իր փափաքները իմ նմանին հետ՝ «ուրիշ»ի մը հետ, քանի որ ան ընկերային էակ մըն է եւ երբեք ինքնաբաւ չէ՛։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Քաղցրախօս՝ անուշ լեզուով խօսուած խօսքը կը նմանի փեթակի մը բջիջներէն հոսող մեղրի կաթիլներու։ Արդարեւ, մեղրախորիսխ, այսինքն մեղրով լեցուն բջիջներ ինչպէս որ մեղրածոր են, քաղցր՝ անուշ խօսք մըն ալ նո՛յնպէս մեղրի նման քաղցր է եւ կարծես «բերնէն մեղր կը հոսի», ինչպէս՝ փեթակին մեղրաբջիջներէն մե՛ղր։