ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Չափազանցած չենք ըլլար եթէ ըսենք, որ հայ ժողովուրդը եղած է քաղաքակրթուած այն առաջին ազգերէն, որ տակաւին 19-րդ դարու սկիզբներուն սկսած է գիտակցիլ, բարձրաձայնել ու կարեւորել կնոջ դերը ընկերային կեանքէն ներս:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մեր Հաւատքի Գիրքին՝ Աստուածաշունչին Գաղատացիներուն գիրքին մէջ առաքեալը յորդոր կու տայ, ըսելով. «Իրարու բեռը վերցուցէք» (Գղ. 6.2), իսկ ուրիշ տեղ մը՝ Եբրայեցիներուն նամակին մէջ կ՚ըսէ. «մի՛ մոռնաք բարեգործութիւն ընել եւ օգնել ուրիշներուն» (Եբր. 13.16):
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Կասկածէ վեր է, որ մինչեւ օրս աշխարհի ամենէն դժուար պատասխանատու գործը ծնողք ըլլան է, որ տրուած չէ ամէն մարդու. ամէ՛ն զաւակ ծննդաբերող կրնայ մայր դառնալ, սակայն ամէն մարդ չէ՛ որ մայրութիւն կը յաջողի ընել. ամէ՛ն ամուսին կրնայ հայր դառնալ, սակայն հայութիւն չկարենայ ընել:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մեր թուականէն 104 տարիներ առաջ՝ 28 մայիս 1918 թուականին ստեղծուեցաւ Հայաստանի Առաջին հանրապետութիւնը, գլխաւորութեամբ Յովհաննէս Քաջազնունիի եւ Հայաստանի պաշտօնական դրօշ ընդունուեցաւ եռագոյնը՝ կարմիր, կապոյտ եւ նարնջագոյն:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Նկատի ունենալով, որ այսօր արձակագիր Ատրպետի ծննդեան օրն է, անհնար է չանդրադառնալ անոր գլուխ գործոց պատմուածքներէն «Տժվժիկ»ին, որ դար մը ետք կը շարունակէ պահել իր այժմէականութիւնը՝ իր մէջ ամփոփելով ժամանակակից հասարակութեան հոգեբանութիւնը:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Յաճախ հիները կարդալով այն տպաւորութիւնը կ՚ունենամ, որ անոնք մարգարէներ են, որոնք կա՛մ գուշակած են ապագան եւ կամ մեր ներկան տարբեր չէ անցեալէն: Մի քանի օրեր առաջ կը թերթէի Պարոնեանի «Խիկար»ը, ուր Խիկար երկխօսութիւն մը կ՚ունենայ անձի մը հետ երկրի քաղաքականութեան հետ առընչուած. խօսելով ազգային ժողովի մասին Խիկար կ՚ըսէ.-
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Ձեր հե՞տ ալ պատահած է, որ փորձէք պարզ ու անկարեւոր բան մը յիշել, տանջած էք ձեր միտքն ու ուղեղը, սակայն յաղթուած մոռացութեան կողմէ: Կամ պատահա՞ծ է, որ անցորդ մը ճանչնայ ձեզ, բարեւէ, սակայն դուք չյիշէք կամ չգիտնաք, թէ ով է...:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մեր հայերս ձախողած ենք մեր մեծերն ու արժէքները լաւապէս աշխարհին ներկայացնելու կարեւոր ու անհրաժեշտ պարտաւորութեան մէջ եւ այդ պակասին պատճառով պատմութեան ընթացքին բազմաթիւ մեծութիւններ պատմութեան էջերուն մէջ մոռցուած ու կամաց կամաց անշքացուցած են:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Անոնք որոնք գիր-գրականութեան մօտ չեն, կը կարծեն, թէ գրուած գիրքերը պարզապէս կատարուած դէպքի մը նկարագրութիւնն են: Իրականութեան մէջ անոնք տեղեկագրութենէն աւելի համոզում եւ ապրում է, որ կը փորձեն փոխանցել ընթերցողին, նոյնիսկ շատ անգամ պարտադրել եւ կամ համոզել փորձելով զիրենք:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մեր թուականէն աւելի քան դար մը առաջ ապրող ափրիկեցի հրապարակախօս եւ գրող Ուիլիըմ Պոլիթօ կը գրէ. «Խաղամոլ անձը ուրիշ բան չէ, եթէ ոչ իր կեանքը անհիմն յոյսերու վրայ կառուցող մարդ մը»:
