ՏՔԹ. ԶԱՒԷՆ Ա. ՔՀՆՅ. ԱՐԶՈՒՄԱՆԵԱՆ
Տարեփակէն առաջ Պոլսոյ ԺԱՄԱՆԱԿ եւ «Մարմարա» օրաթերթերուն մէջ ծանուցուեցաւ սոյն բացառիկ հատորին լոյս ընծայումը հրամանաւ Պոլսոյ Ամենապատիւ Տ. Սահակ Բ. Պաատրիարք Հօր։
ԳԷՈՐԳ ՔԷՕՇԿԷՐԵԱՆ
«Nike» թենիսի յատուկ կօշիկներ («tennis shoes») արտադրող աշխարհահռչակ ընկերութիւն մըն է, որուն կօշիկները սիրուած եւ փնտռուած են աշխարհով մէկ, որքան որ ալ սուղ ըլլան անոնք։ Այս ընկերութիւնը հիմնուած է 1964 թուականին, Օրեկոն նահանգի Իւճին քաղաքին մէջ։
Պատրաստեց՝ ՆԱՐԷ ԳԱԼԵՄՔԷՐԵԱՆ
Վստահաբար քորոնաժահրի համավարակը պիտի աւարտի եւ քաղաքներ, մարդիկ, գիտութիւնը, արուեստը, մշակոյթը ընդհանրապէս, մարմնամարզը պիտի փորձեն բնականոն հունի վերադառնալ: Հարցումը, սակայն, կը մնայ այն, որ այդ «բնականոն հունը» նո՞յնը պիտի մնայ, թէ՞… Այս հարցումին պատասխանած են խումբ մը մասնագէտներ, որոնց կարծիքները հրապարակած է «Կարտիըն» թերթի կայքէջը:
ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Օր ըստ օրէ կը մաշի 2021 թուականի օրացոյցը: Ու օրերը կը մօտենան մայիսի 9-ին: Մայիսի 9-ը ինծի համար կը շարունակէ մնալ տօն: Թէպէտ շատեր այսօր կը սարսափին այդ օրուընէ:
ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ
Այդ կիրակի առաւօտ պր. Մարտիրոս սովորականէն շատ կանուխ ոտքի ելաւ: Արթննալ հագուիլն ու պատրաստուիլը եւ ապա դէպի փողոցի դուռ հասնիլը, գրեթէ մէկ եղաւ:
ԳԷՈՐԳ ՔԷՕՇԿԷՐԵԱՆ
Գրութիւններովս՝ յաճախ անդրադարձած եմ կենդանիներու մասին, որոնց առիւծի բաժինը խլած են շուները։ Ինչո՞ւ, որովհետեւ շունը եղած է մարդուն լաւագոյն հաւատարիմ բարեկամը եւ մարդիկ միշտ շունը նկատի ունեցած են որպէս իրենց ընտանիքի հարազատ մէկ անդամը։
Պատրաստեց՝ ՆԱՐԷ ԳԱԼԵՄՔԷՐԵԱՆ
15 ապրիլին իր մահկանացուն կնքեց ամերիկահայ պատմաբան, ակադեմական, բարեսիրական գործիչ Վարդան Գրիգորեան: Ան ծնած է Իրան, ուր ստացած է իր տարրական կրթութիւնը, ապա միջնակարգ կրթութիւնը շարունակած է Պէյրութի Նշան Փալանճեան ճեմարանին մէջ:
ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ
Դարերու ընթացքին, հայ ժողովուրդը բազմազան առիթներով, իր պատմութեան էջերուն վրայ արձանագրած է տխուր եւ հպարտալի, ցաւալի, եւ օրինակելի եւ յիշատակելի թուականներ, ու ամէն տարի արժանավայել կերպով մէկ առ մէկ զանոնք ոգեկոչած է, պարտաճանաչ եւ յարգալիր:
ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ
Ամէն անգամ, որ փողոցներու մէջ ցուցարարներ տեսնեմ, կամ հանդիպիմ եւ կամ այդ մասին կարդամ կամ լսեմ, անպայման ողորմած հօրս այս մասին իր օրինակելի պատումները կը վերյիշեմ:
ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Պատերազմը մեզմէ շատ բան խլեց. ժպիտ, լիաթոք ծիծաղ, գունեղ երազներ... Ես այլեւս անկարող եմ լսելու հայրենասիրական երգեր, առհասարակ երաժշտութիւն չեմ կրնար մտիկ ընել, ինչպէս նաեւ անկարող եմ առանց սրտի կսկիծի, չոր աչքերով նայիլ փողոցի մէջ ինծի հանդիպած զինուորական համազգեստ կրող մեր քաջերուն:
