Հոգե-մտաւոր

ՁՄԵՌԸ Կ՚ԱՆՑՆԻ՝ ՀԵՏՔԸ ԿԸ ՄՆԱՅ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Այն բոլոր ժամանակները՝ որ կեանքի ընթացքին մարդ կ՚ապրի, անոնց վրայէն սրարշաւ կը թաւալի, մեծ եւ փոքր խոռոչներով ծածկուած են։ Այն խոռոչները՝ որ կեանքի ձմեռը թողած է ժամանակի ընթացքին։

ՀԻՆ ՍՈՎՈՐՈՒԹԻՒՆՆԵՐ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Հրեաներ ունէին շատ սովորութիւններ. զոր օրինակ՝ Տաղաւարահարաց տօնին վերջին օրը ժողովուրդը ջուր կը հանէր Սելովամի աւազանէն, որու ջուրը կը բխէր Տաճարին մօտ ապառաժէ մը։ Այս ջուրին մէկ մասը կը խմէին՝ ցնծութեան ձայներով երգելով Եսայի Մարգարէի սա խօսքը. «Ուրախութեան ջուր պիտի քաշէք փրկութեան աղբիւրներէն». (ԵՍ. ԺԲ 3), մնացորդը կը թափուէր երեկոյեան զոհին վրայ։

ԳԻՇԵՐՈՒԱՆ ՍԵՒ ՔՂԱՆՑՔԸ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Եթէ ուշադրութեամբ դիտենք, կեանքը երբեմն նոյն, երբեմն նման շարժումներու, ապրումներու միօրինակութիւն մը, կրկնութիւն մըն է։ Թէեւ կ՚ըսուի, որ ամէն օր նոր կեանք մըն է ապրողին համար. այո, ամէն առաւօտ նոր կեանքի մը կը սկսի մարդ, բայց որքան «նոր», նո՛յնքան «նման» կեանք մը՝ գրեթէ նոյն առաւօտը եւ նոյն գիշերը… եւ այսպէս կ՚անցնի ամբողջ կեանք մը։

ԾԽԵԼՈՒ ՀԱՄԱՐ ԴԱՍ ՄԸ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Գիւղի մը քահանայ հայրը, օր մը կը հանդիպի երիտասարդի մը՝ որ դադրած է եկեղեցի յաճախելէ։ Քահանայ հայրը կը հարցնէ երիտասարդին. «Տղաս ինչո՞ւ այլեւս չես գար եկեղեցի, նախապէս չէիր բացակայեր, ի՞նչ պատահեցաւ, ի՞նչ բան արգելք հանդիսացաւ եկեղեցի յաճախելուդ եւ հեռացար եկեղեցիէն»։

ԲՆԱԿԱՆ ԻՐՈՂՈՒԹԻՒՆՆԵՐ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Սուրբ Գիրքը մարդկային ցեղին մասին խօսելով մէկ սկիզբէ կը դնէ բոլոր մարդոց ցեղերը կամ մարդկային սերունդը. լեզուներու համար եւս կ՚ըսէ, թէ սկիզբէն կար մէկ լեզու միայն, որ յետոյ այլ եւ այլ լեզուներու բաժնուեցաւ, բայց ոչ այնչափ բազմաթիւ լեզուներու որչափ հիմա կը տեսնենք աշխարհիս տարածքին վրայ, այլ երկու կամ երեք գլխաւոր լեզուներու. (ԾՆՆԴ. Ժ 32, ԺԱ 1-9). եղելութիւն՝ որ հաստատուն վկայութիւն գտած է ազգերու պատմութենէ եւ փիլիսոփայութենէ, թէպէտ այդ մասին յուզուած են շատ վէճեր եւ խնդիրներ։

ԿԵԱՆՔԻ ԽՈՉԸՆԴՈՏՆԵՐ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

«Կեանքը քու ճամբուդ վրայ քարեր պիտի դնէ, դուն մտադրէ այդ քարերէն պատեր կառուցանել եւ կամուրջներ շինել»։ Այսպէս կ՚ըսէ ժողովրդական իմաստութիւնը եւ մարդկային բանականութիւնն ալ կը հաստատէ զայն, քանի որ մարդ պէ՛տք է աշխատի միշտ՝ չարիքը բարիքի, խաւարը լոյսի վերածել։

Էջեր