ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մատթէոսի Աւետարանի ԺԳ. գլուխը 7 առակներ կը պարունակէ՝ Բնութենէն եւ առօրեայ կեանքէ քաղուած եւ բոլորն ալ կենդանի օրինակներ։
Ահաւասիկ, այս առակներէն մին է «Որոմին առակը». (ՄԱՏԹ. ԺԳ 24-30)։ Միւս առակներուն նման, այս առակն ալ կը ներկայացնէ ներկայ կեանքը։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Կը շարունակենք կարդալ Ամերիկայի 16-րդ նախագահ Ապրահամ Լինքընի գրած նամակը իր զաւակին ուսուցիչին. «Այս կեանքը ապրելու համար անհրաժեշտ է հաւատք, սէր եւ քաջութիւն»:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Կը պատմուի, որ տարիներ առաջ, նուիրեալ հոգեւոր ծառայ մը Աստուծոյ Խօսքը տարածելու համար գիւղէ գիւղ կը ճամբորդէր։ Ան նիւթական որեւէ եկամուտ եւ անկնալութիւն ալ չունէր, այլ հաւատացեալներու նուէրներով կ՚ապրէր՝ իր Տիրոջ Յիսուս Քրիստոսի պատուէրին համաձայն, թէ. «Ձրի առեր էք, ձրի տուէք…». (ՄԱՏԹ. Ժ 8), «Որովհետեւ մշակը իր կերակուրին արժանի է…». (ՄԱՏԹ. Ժ 9-10)։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Ապրահամ Լինքըն իր երկրորդ նախադասութեան վերջաւորութեան կ՚ըսէ, թէ դպրոցը կրնայ իր զաւակը «տանիլ ցամաքամասերէն այն կողմ»: Ցամաքամասէն այն կողմ արտայայտութիւնը իրականութեան մէջ կարելի է բացատրել թէ՛ բառացի եւ թէ վերացական ձեւով:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մարդուն մէջ կան զանազան զգացումներ՝ որոնք զօրաւոր, որոնք բաղդատաբար տկար։ Զօրաւորներուն կարգին սէրը անվիճելիօրէն առաջնակարգն է, բայց անոր կը յաջորդէ երկրորդ մը՝ բոլորովին հակադիր սիրոյ զգացումին։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Ապրահամ Լինքըն դպրոցը կը դնէ երկու ծայրայեղութիւններու վրայ. ան իր նամակին երկրորդ տողին մէջ կ՚ըսէ. «Այս մէկը (դպրոց յաճախելը) արկածախնդրութիւն է, որ զինք կրնայ տանիլ ցամաքամասերէն այն կողմ»:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Սուրբ Գիրքի մէջ իբրեւ նշանակութիւն կամ այլաբանութիւն գործածուած են զանազան բառեր։ «Առիւծ»ը յաճախ գործածուած է իր այլաբանական նշանակութեամբ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Համամարդկային գրականութեան մէջ կան գոհարներ, որոնք հակառակ ժամանակի հնութեան՝ հրաշալի կերպով կը շարունակեն մնալ անժամանակավրէպ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Բարոյական գերազանց սկզբունքներ կան՝ որոնք միջավայր չունին՝ տիեզերական եւ համատարած են անոնք, ժամանակ չունին՝ յաւիտենական, անժամանակ են անոնք։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Ինչպէս գիտենք, Թուրքիա հայոց դէմ գործուող անարդարութիւններուն դիմաց մնաց անտարբեր եւ, անշուշտ, լաւապէս կը գիտակցինք, թէ այդ անտարբերութիւնը Գերմանիոյ քաղաքական շահերը պաշտպանելու համար էր, սակայն, Խատիսեանի իսկ վկայութեամբ Պոլսոյ գերման դեսպանը համամիտ չէր այդ անտարբերութեան։
