Հոգե-մտաւոր

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

​Ի՞նչ է նա­խան­ձը։ Նա­խան­ձը բա­ցատ­րել, գիտ­նալ կա­րե­լի չէ։ Ա­յո, զգա­ցում մըն է, ու­նի իր տա­ռա­ցի ի­մաս­տը, բայց կա­րե­լի չէ ի­մաստ տալ այդ զգա­ցու­մին մարդ­կա­յին յա­րա­բե­րու­թիւն­նե­րու նկատ­մամբ։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

​Սուրբ Հո­գիին աս­տուա­ծա­յին գա­լուս­տը քա­րո­զուած է բո­լոր մար­գա­րէ­նե­րու կող­մէ, բայց կա­տա­րե­լա­պէս ա­նոր գալս­տեան մա­սին ա­ռա­քեալ­նե­րուն պատ­մեց Յի­սուս Քրիս­տոս, մեր Փրկի­չը, մինչ իր տնօ­րի­նա­կան փրկա­րար չար­չա­րանք­նե­րը կը կրէր, որ­պէս­զի ճանչ­ցուի Հո­գիին էու­թիւ­նը եւ ա­նով մխի­թա­րուին ա­նոնք։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Ա­րուես­տա­կա­նու­թիւն», մա­նա­ւանդ մեր դա­րուն, բնու­թեան դէմ մար­դուս հռչա­կած ճա­կա՛տն է, որ պայ­քար մը, մրցակ­ցու­թիւն մըն է նաեւ մար­դուն եւ բնու­թեան մի­ջեւ։ Ա­րուես­տա­կա­նու­թիւն կը նշա­նա­կէ՝ անբ­նա­կա­նու­թիւն, կեղծ, կեղ­ծուած՝ նմա­նը բայց ո՛չ ի­րա­կա­նը։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մեր նա­խորդ գրու­թեան մէջ անդ­րա­դար­ձանք՝ մաս­նա­գի­տու­թեան կա­րե­ւո­րու­թեան եւ ար­ժէ­քին, ո­րե­ւէ մար­զի մէջ եւ նաեւ Ե­կե­ղե­ցա­կան շրջա­նա­կի մէջ։ Ար­դա­րեւ մաս­նա­գի­տու­թեան պէտք ե­ղած ար­ժէ­քը ըն­ծա­յել, եր­բեք չի՛ հա­կադ­րեր իշ­խա­նու­թեան, աս­տի­ճա­նի կամ դիր­քի եւ ար­գելք չէ՛ ա­նոնց գոր­ծադ­րու­թեան։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Ի­րա­ւա­բա­նու­թիւն»ը անհ­րա­ժեշտ տարրն է՝ ըն­կե­րու­թեան եւ ըն­կե­րա­յին-հա­սա­րա­կա­կան կեան­քին բար­ւոք եւ խա­ղա­ղու­թեամբ գո­յա­տեւ­ման եւ բարձր մա­կար­դա­կի վրայ՝ մարդ­կա­յին ար­ժա­նա­պա­տուու­թեան հա­մա­պա­տաս­խան եւ հա­մա­ձայն ըն­թաց­քը ա­պա­հո­վե­լու կա­րե­ւոր հար­ցին մէջ։

 ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ստե­փան­նոս Ար­քե­պիս­կո­պոս Յովա­կի­մեան ի­րա­պէս բա­ցա­ռիկ հո­գե­ւո­րա­կա­նի մը տի­պա­րը ե­ղած է։ Ծնած է Նի­կո­մի­դիոյ Տաղ գիւ­ղը՝ ա­ւա­զա­նի ա­նու­նով Սու­րէն։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Բնաւ ու­շադ­րու­թիւն ը­րա՞ծ էք, սի­րե­լի՜ բա­րե­կամ­ներ, մար­դիկ, շատ ան­գամ ո՜ր­քան ու­նայն, պա­րապ փա­փաք­նե­րով ու նպա­տակ­նե­րով կը վատ­նեն, կը մսխեն ի­րենց թան­կա­գին ժա­մա­նա­կը՝ ան­տե­սե­լով ի­րա­պէս կա­րե­ւոր եւ ար­ժէ­քա­ւոր, օգ­տա­կար փա­փաք­ներն ու նպա­տակ­նե­րը։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մայ­րը, ի­րա­պէ՛ս ճշմա­րիտ տի­պար մըն է անձ­նու­րա­ցու­թեան, զո­հո­ղու­թեան եւ վե­հանձ­նու­թեան։ Ուս­տի մայ­րե­րու հա­մար խօ­սիլ կամ գրել թէ՛ դիւ­րին եւ թէ դժուար է։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Քրիս­տո­սի Համ­բարձ­ման տօ­նին յա­ջոր­դող Կի­րա­կի օ­րը Հայ Ա­ռա­քե­լա­կան Ե­կե­ղե­ցին կը նշէ «Երկ­րորդ Ծաղ­կա­զարդ»ը։ Տօ­նին ա­նուա­նու­մը ե­կած է Զատ­կի, այ­սինքն Սուրբ Յա­րու­թեան նա­խոր­դող տօ­նի ա­նուա­նու­մէն։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

​«Տէր Յի­սուս ա­շա­կերտ­նե­րուն հետ խօ­սե­լէ ետք եր­կինք համ­բար­ձաւ եւ Հօ­րը աջ կող­մը նստաւ» (ՄԱՐԿ. ԺԶ 19)։ Մար­կոս Ա­ւե­տա­րա­նիչ այս­պէս կը նկա­րագ­րէ Յի­սուս Քրիս­տո­սի եր­կինք համ­բար­ձու­մը։