ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Վստահաբար ինչպէս ամէն ընտանիքի մէջ, ձեր մէջ եւս յաճախ վիճաբանութիւններ կը կատարուի եւ վստահ եմ, որ դուք եւս համոզուած էք, թէ անոնց պատճառները շատ անգամ անիմաստ ու փուճ են եւ հետեւանքը ոչնչութիւն, սակայն որպէս մարդ այդ մէկը կամայ թէ ակամայ տեղ կը գտնէ մեր առօրեայ կեանքէն ներս:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Աստուծոյ հանդէպ կարեւոր պարտականութիւն մըն է աղօթքը։ Յիշելով զԱստուած, յաճախ Իր մասին խորհելով, զԻնք տպաւորած՝ Իր պատկերը նորոգած կ՚ըլլանք մեր հոգիին մէջ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Կամաց կամաց դո՛ւրս եկուր այն հոգեբանութենէն, որ տղայ զաւակը «իմս» է, մինչ «աղջիկ» զաւակը ուրիշինը եւ թօթափէ այն համոզումը, որ պարտաւոր ես մտատանջուիլ մանչ զաւակներու ապագայով. այս համոզումին հակառակ ըսեմ, որ պարտաւոր ես դուստրիդ ապագայով աւելիով հետաքրքրուիլ՝ քան մանչին:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մարդ եթէ ուշադրութեամբ դիտէ բնութիւնը, հոն պիտի գտնէ դասեր, որոնք թերեւս կարելի պիտի չըլլայ հանդիպիլ եւ գտնել մարդկային ընկերութեան մէջ։ Բնութիւնը, արդարեւ, իր ամբողջութեանը մէջ, դպրոց մըն է՝ ուր կարելի է սորվիլ շատ բան։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Այսօր մարդկութիւնը կը դիմագրաւէ համաշխարհային տագնապ մը եւ իւրաքանչիւր ազգ այդ տագնապին գծով պատասխանատու կը տեսնէ իր պետութիւնը եւ բողոքի ձայն մը կը բարձրացնէ անոր դէմ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մեծ պահքի 5-րդ կիրակին՝ Ճաշու Աւետարանին (ՂՈՒԿ. ԺԸ) գլխուն մէջ պատմուած առակին ընդառաջելով կը կոչուի «Դատաւորի կիրակին»՝ ուր կը խօսուի «Անիրաւ դատաւորի եւ այրի կնոջ» մասին։ Եւ ինչպէս ծանօթ է՝ դէպքին գլխաւոր անձերն են «դատաւոր» մը եւ «այրի կին» մը։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Պատմութեան ընթացքին ամէն ժամանակաշրջան ունեցած է իր «նոր սերունդ»ը եւ այդ «նոր սերունդ»ին կողքին նո՛յն սերունդին պատկանող «այլ» սերունդ մը եւս, որոնք հակառակ հասակակիցներ ըլլալուն՝ եղած են իրարմէ ամբողջութեամբ տարբեր ու զատորոշ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Եւ Ինք անոնց աչքերէն բոլոր արցունքները պիտի սրբէ». (ՅԱՅՏ. ԻԱ 4)։
Կը պատմուի, թէ մայր մը իր երկու զաւակներուն հետ աներեւակայելի վիճակի մէջ կ՚ապրէր։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մեր թուականէն 90 տարիներ առաջ՝ 1930-ական թուականներուն որոշ հայ «հաւատացեալներ» որոշեցին եկեղեցւոյ մէջ կատարուած պատարագներէն տարբեր պաշտամունք կատարել սրահներու եւ սեփական տուներու մէջ՝ ոչ-եկեղեցականներու առաջնորդութեամբ, որուն մասին օրուան մամուլները արձագանգեցին «Հայ Եկեղեցիին սպառնացող վտանգ մը եւ մեր հոգեւոր իշխանութեան անտարբերութիւնը» խորագիրով:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մարդուս ամենէն մեծ եւ վտանգաւոր թշնամին իր «ԵՍ»ն է։ Մարդ եթէ կարենայ պարտութեան մատնել, փրկուիլ անոր կապանքէն, կրնայ իսկական իմաստով «բարի՛» ըլլալ, հեռացնել իրմէ ամէն ինչ որ «չար» է։
