Հոգե-մտաւոր

ՆՈՐ ՍԵՐՈՒՆԴԸ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Յաճախ մեր յօդուածներուն մէջ խօսած ենք անցեալին ունեցած կարեւորութեան մասին եւ յայտնած մեր սէրը անցեալի նկատմամբ՝ ուր համեմատած ներկայի աւելի առողջ ու գիտակից սերունդ մը ունեցած ենք:

ՉԳԻՏՑԱԾԻՆ ԱՆԴՐԱԴԱՌՆԱԼ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Սորվելու ամենամեծ արգե՛լքն է գիտնալ կարծել։ Մարդ երբ ինքզինք «ամենագէտ» կարծէ, նաեւ կարծէ, թէ իր գիտցածները ամբողջ գիտութիւնն է, սորվելու եւ գիտնալու համար քայլ մը իսկ չի կրնար յառաջանալ եւ կը բաւարարուի միա՛յն իր գիտցած կարծածներով։

ՄԵՂՔԻ ՎԱԽՃԱՆԸ ՄԱ՛Հ Է

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Առակով մը կը պատմուի, թէ մարդ մը կը գանգատի, թէ իրեն չափէն դուրս ծանր կեանք մը վիճակած է։ Ուստի ան կը դիմէ Աստուծոյ եւ կ՚ըսէ.- Տէ՜ր, իմ խաչը չափազանց ծանր է, եւ ես ան տանելու կարողութիւնը չունիմ։

ԳԱՂՈՒԹԻ ՄԸ ԵՐԷԿԸ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Համաշխարհային Ա. պատերազմէն ետք հայ ժողովուրդի գաղթական զաւակները զանազան երկիրներու մէջ բնակութիւն հիմնեցին եւ առաջին իսկ օրէն իրենց մեծագոյն մտահոգութիւնը եղաւ ապագայ սերունդի հայ մնալ-չմնալու սպառնալիքը:

ՍՈՎԵՏԱԿԱՆ ՄԻՈՒԹԵԱՆ ՏԱՐԱԾՆԵՐԸ…

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Հայ ժողովուրդի պատմութիւնը մի՛շտ ալ դժբախտ ու արիւնոտ եղած է, որովհետեւ անձրեւէն խուսափիլ ուզելով կարկուտի բռնուած ենք եւ չենք կրցած այնպէս ալ գիտնալ, թէ ո՞րն էր լաւ: Հայ ժողովուրդը կարծեց, որ 2 դեկտեմբեր 1920-ին կնքուած հայ-ռուսական համաձայնագիրով Հայաստան պիտի մտնէր աւելի հանգիստ ու խաղաղ ժամանակաշրջան մը:

ԵՐԲ ԿԸ ՓՈԽՈՒԻՆ ԲԱՐՔ ԵՒ ԱՊՐԵԼԱԿԵՐՊ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Երբ երկու հին բարեկամ տարիներ վերջ իրարու հանդիպին, իրենց առաջին հարցումը կ՚ըլլայ. «Ինչպէ՞ս ես, ի՞նչ կ՚ընես կ՚ըլլաս…»։ Եւ հարցում հարցնողն ալ կը դիմաւորուի փոխադարձ նոյն հարցումով. «Դուն ինչպէ՞ս ես, դուն ի՞նչ կ՚ընես կ՚ըլլաս…»։

ԲԱԽՏԱԽԱՂ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Յաճախ հարց կը տրուի, թէ վիճակահանութիւնն ու բախտախաղը կրօնական տեսանկիւնէ մեղք կը նկատուի՞։ Այս հարցը քրիստոնեաներէս բացի այլ կրօնի հետեւորդներուն մօտ եւս կը տեսնենք։

Էջեր