Օրակարգի նիւթերը

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

«Շան» սի­նե­մա­յի հրդե­հին յա­ջոր­դած տաս­նա­մեակ­նե­րուն Իսթանպուլի սրտին վրայ մնաց մեծ պա­րա­պու­թիւն մը, որ խորհր­դան­շա­կան էր՝ Թուր­քիոյ մէջ փոք­րա­մաս­նու­թիւն­նե­րուն հան­դէպ որ­դեգ­րուած քա­ղա­քա­կա­նու­թեան մտայ­նու­թիւ­նը ցո­լաց­նե­լու ա­ռու­մով։

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

Յա­ռա­ջի­կայ Ապ­րի­լի 24-ին ո՛վ, ո՛ւր պի­տի եր­թայ։ Ո՛ր ղե­կա­վա­րը պի­տի նա­խընտ­րէ ո՛ր հաս­ցէն. Հա­յաս­տա՞ն, թէ Թուր­քիա, Ծի­ծեռ­նա­կա­բե՞րդ, թէ Չա­նաքքա­լէ։ Այս հար­ցու­մը հետզ­հե­տէ ա­ւե­լի կա­րե­ւոր ի­մաստ մը կը ստա­նայ հայ­կա­կան հար­ցին տե­սան­կիւ­նէն։

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

Թուր­քիա-Հա­յաս­տան յա­րա­բե­րու­թիւն­նե­րու բնա­կա­նո­նաց­ման գոր­ծըն­թա­ցին վե­րի­վայ­րում­նե­րը միշտ կը դի­տար­կուին աշ­խար­հա­քա­ղա­քա­կան ի­րա­դար­ձու­թիւն­նե­րու կամ «ռէէլ-փո­լի­թիք» ազ­դակ­նե­րու տե­սան­կիւ­նէն։ Միւս կող­մէ, առ­կայ ա­նե­լը այն աս­տի­ճան խո­րա­ցած է, որ ար­դէն ե­րե­ւոյ­թը ու­սում­նա­սի­րու­թեան ա­ռար­կայ կը դառ­նայ նաեւ այլ տե­սան­կիւն­նե­րէ։