Օրակարգի նիւթերը

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

Աշխարհի բազմաթիւ քրիստոնէական եկեղեցիներուն զանգերը հնչեցին ի յիշատակ հայոց նահատակներուն:
2015-ի ոգեկոչումները կը կատարուին զգացականութեան եւ տրամաբանութեան առաւելագոյնս համընկման մթնոլորտին մէջ:

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

​Տե­ղա­կան մա­մու­լը ո­ղո­ղուած է հայ­կա­կան հար­ցին վե­րա­բե­րեալ նիւ­թե­րով։ Այդ ամ­բող­ջէն ան­մասն չէ նաեւ թրքա­հա­յու­թիւ­նը։ Ինչ­պէս միշտ, հայ-թրքա­կան յա­րա­բե­րու­թիւն­նե­րու գոր­ծըն­թա­ցին վրայ ազ­դե­ցու­թիւն գոր­ծե­լու հնա­րա­ւո­րու­թե­նէն զուրկ ըլ­լա­լով հան­դերձ մեր հա­մայն­քին գո­յու­թեան փաս­տը կը շեշ­տադ­րուի՝ նշա­նա­կու­թեան ուռճա­ցու­մով։

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

Պատրիարքական ընդհանուր փոխանորդը ԺԱՄԱՆԱԿ-ին մասնաւոր յայտարարութիւններ ըրաւ՝ Ապրիլի 24-էն վերջ ընտրութեան հարցին առընչութեամբ ծրագրուած նախաձեռնութիւններուն կապակցութեամբ։
Տ. Արամ Արքեպիսկոպոս Աթէշեանի բացատրութիւններով, առաջին հերթին Ներքին գործոց նախարարութեան եւ Իսթանպուլի կուսակալութեան պիտի ներկայացուի մշակուած կանոնադրութեան նախագիծը, որու հաստատման հիման վրայ պիտի ընտրուի աթոռին նոր գահակալը։
Ըստ Նորին Սրբազնութեան, Պատրիարքարանի պաշտօնական կարգավիճակի սահմանման առկայ խնդրին յաղթահարման սպասման մէջ անհրաժեշտօրէն կ՚առնուին միջանկեալ քայլեր եւ այդ կարգադրութիւններուն ծիրին մաս կազմէ «Յովակիմ 1461» նորաստեղծ հիմնարկը, որ պիտի կարենայ ընդունիլ կտակներ։

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

Կրթա­կան բնա­գա­ւա­ռը թրքա­հայ ի­րա­կա­նու­թեան մօտ եր­կար տաս­նա­մեակ­նե­րէ ի վեր նոյ­նա­ցած է քա­րա­ցած խնդիր­նե­րով։ Վէրք մը, որ կը կոտ­տայ շատ եր­կար ժա­մա­նա­կէ ի վեր ու չի սպիա­նար դժբախ­տա­բար։

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

VADİP-ի ե­րէ­կուան ժո­ղո­վին ըն­թաց­քին եր­կար քննար­կում­ներ ծա­ւա­լուե­ցան, թէ ինչ պէտք է ը­նէ մեր հա­մայն­քը յա­ռա­ջի­կայ Ապ­րի­լի 24-ին։ Կան­խաւ պէտք է ը­սել, որ մեր աշ­խար­հա­կան վա­րիչ­նե­րը շատ յա­պա­ղած են այս նիւ­թին վրայ ծան­րա­նա­լու հա­մար։ Ետ մնա­ցած են մեր հա­սա­րա­կա­կան գոր­ծիչ­նե­րէն։ 

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

«Շան» սի­նե­մա­յի հրդե­հին յա­ջոր­դած տաս­նա­մեակ­նե­րուն Իսթանպուլի սրտին վրայ մնաց մեծ պա­րա­պու­թիւն մը, որ խորհր­դան­շա­կան էր՝ Թուր­քիոյ մէջ փոք­րա­մաս­նու­թիւն­նե­րուն հան­դէպ որ­դեգ­րուած քա­ղա­քա­կա­նու­թեան մտայ­նու­թիւ­նը ցո­լաց­նե­լու ա­ռու­մով։

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

Յա­ռա­ջի­կայ Ապ­րի­լի 24-ին ո՛վ, ո՛ւր պի­տի եր­թայ։ Ո՛ր ղե­կա­վա­րը պի­տի նա­խընտ­րէ ո՛ր հաս­ցէն. Հա­յաս­տա՞ն, թէ Թուր­քիա, Ծի­ծեռ­նա­կա­բե՞րդ, թէ Չա­նաքքա­լէ։ Այս հար­ցու­մը հետզ­հե­տէ ա­ւե­լի կա­րե­ւոր ի­մաստ մը կը ստա­նայ հայ­կա­կան հար­ցին տե­սան­կիւ­նէն։

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

Թուր­քիա-Հա­յաս­տան յա­րա­բե­րու­թիւն­նե­րու բնա­կա­նո­նաց­ման գոր­ծըն­թա­ցին վե­րի­վայ­րում­նե­րը միշտ կը դի­տար­կուին աշ­խար­հա­քա­ղա­քա­կան ի­րա­դար­ձու­թիւն­նե­րու կամ «ռէէլ-փո­լի­թիք» ազ­դակ­նե­րու տե­սան­կիւ­նէն։ Միւս կող­մէ, առ­կայ ա­նե­լը այն աս­տի­ճան խո­րա­ցած է, որ ար­դէն ե­րե­ւոյ­թը ու­սում­նա­սի­րու­թեան ա­ռար­կայ կը դառ­նայ նաեւ այլ տե­սան­կիւն­նե­րէ։