ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մարի Պէյլէրեան իր աշակերտներուն դիտել կու տայ շատ կարեւոր կէտ մը, որ մերօրեայ նոր սերունդը եւս կ՚անգիտանայ. արտաքինէն դատելով յաճախ գայթակղութեան մէջ գտնուողներուն կեանքը «փայլուն» ու «գրաւիչ» կը նկատենք եւ կամայ ակամայ որոշ ցանկութիւն մը կ՚ունենանք այդ փայլուն կեանքով ապրելու:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մարդկային յարբերութիւններու մէջ վստահութիւնը կարեւոր տեղ մը կը գրաւէ, քանի որ մարդոց վստահիլ կամ չվստահիլ, ընդհանրապէս կեանքին ընթացքը կ՚որոշէ։ Մարդ՝ քանի որ ընկերային կեանք ապրելու կոչուած է, պարտաւոր է վստահելու ուրիշի մը:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մարի որպէս վերջին խօսք իր սանուհիներուն շատ բան ունի ըսելիք, սակայն, այդ շատէն կ՚ընտրէ միայն մէկը եւ այդ մէկը կնոջական կեանքի ամենէն կարեւոր առաքինութիւններէն մէկը նկատելով կը յորդորէ. «Պարկե՛շտ եղիք»:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Շամախեցի Յակոբ Կաթողիկոսի (Յակոբ Ե. Շամախեցի. 1759-1763) վախճանումէն յետոյ Սուրբ Էջմիածնի միաբանները ժողով գումարեցին կաթողիկոս ընտրելու համար. սակայն չկարողացան մէկը ընտրել, քանի որ առաջարկուողներուն բազմաթիւ ներկայութիւնը կը դժուարացնէր ընտրութիւնը. միայն հինգերորդ ժողովին ընտրեցին Սիմէոն Երեւանցի Եպիսկոպոսը՝ որ նոր դարձած էր իր նուիրակութենէն։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Երկրորդ գրութիւնը, որ Մարի կը նուիրէ իր աշակերտներուն, կը կրէ «Պարկեշտ եղի՛ք» խորագիրը։ Մարի կը սքանչանայ աշակերտական անմեղութեան վրայ, որովհետեւ նայելով իր սանուհիներուն կը տեսնէ մաքրութիւն, անբծութիւն.
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Ընտանիքը առտնին Եկեղեցի է. ընտանիքը սուրբ միութիւն է եւ նուիրակա՛ն։ Ընտանեկան կեանքը ուրախութեան միջավայր մըն է։ Բայց երբեմն ընտանեկան կեանքը կը ցնցուի սիրելիի մը մահով։ Բայց ընտանիքի կենդանի անդամներ պէտք չէ՛ դադրին սիրելէ եւ հաւատքին լոյսը ընծայելէ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Երէկուան մեր յօդուածէն ետք խոր փափաք ունեցանք աչքէ անցընելու կին մտաւորական Մարի Պէյլէրեանի գրութիւնները, որովհետեւ անոր ունեցած խիզախութիւնը, հայրենասիրութեան ոգին լաւագոյն օրինակներէն մէկն է ըսելու, որ կինը եւս ունի ուժը պայքարելու եւ իր անձէն ազգին տալու հաւասար կարողութիւնը:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Ամուսնական սիրոյ բեղնաւորութիւնը չի սահմանափակուիր միայն զաւակներու որդեծնութեամբ, այլ պարտի տարածուիլ մինչեւ անոնց բարոյական դաստիարակութիւնը եւ կրթութիւնը, նաեւ հոգեւոր կազմաւորումը։ Դաստիարակութեան եւ կրթութեան մէջ ծնողներուն դերը եւ ազդեցութիւնը այնքա՜ն կարեւորութիւն ունի, որ գրեթէ անհնար է զանոնք փոխարինել։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Յաճախ ըսած ենք, որ մեր իրականութեան մէջ կան անձեր, որոնք ցաւ ի սիրտ տրուած են մոռացութեան. անկասկած անոնցմէ մէկն է խմբագիր ու մանկավարժ Մարի Պէյլէրեան, որ եղած է նահատակ մտաւորականներու կին ներկայացուցիչներէն մէկը:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Ձեր հոգերը Աստուծոյ ձգեցէք, որովհետեւ Ինքը կը հոգայ ձեր մասին». (Ա ՊԵՏ. Ե 7)։
Երանութիւնները կը համապատասխանեն մարդուն երջանկութեան բնական բաղձանքին։
