ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Չեմ գիտեր ինչո՞ւ, բայց, մեր հայոց պատմութեան դասագիրքերը, ինչպէս նաեւ կրթական ծրագիրը ամբողջական ու ճիշդ պատկերացում մը չեն փոխանցեր Հայաստանի Ա. հանրապետութեան ստեղծումին, ինչպէս նաեւ անոր տապալման մասին. մեր ժողովուրդի զաւակներէն շատ շատեր լոկ գիտեն 1918 թուական մը, մի քանի հատ ու կտոր անուններ... ու վերջ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Սուրբ Հոգին ոմանց բուժելու յատուկ պարեւաշնորհքը կու տայ. (Ա ԿՈՐՆ. ԺԲ 9, ԻԸ 30), յայտնելու համար Յարուցեալին շնորհքին ուժը։ Սակայն ամենաջերմ աղօթքներն անգամ ամէն հիւանդութեան բուժումը չեն ստանար։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Եթէ բանանք հայոց պատմութեան հին էջերը, պիտի տեսնենք, որ այդտեղ եկեղեցի եւ ազգ միատեղ գոյութիւն են, որովհետեւ մեր ազգին պատմութիւնը ո՛չ եկեղեցւոյ եւ ո՛չ ալ պետութեան առանձին պատմութիւնն է. այս մէկը ի զօրու է նաեւ այլ պետութիւններու պարագային, որովհետեւ շատ հին ժամանակներէն եկեղեցի եւ պետութիւն ունեցած են յարաբերութիւններ եւ փոխազդեցութիւններ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Բայց դուք ալ գիտէք, որ մարգարէն իր ծննդավայրին մէջ յարգ չունի». (ՂՈՒԿ. Դ 24)։
Եղիա մարգարէ (Ք. Ա. 904-850 թթ.)՝ սքանչելագործ մարգարէն. Թեզբացի՝ Գաղաադի Թեզբա քաղաքէն, Ահարոնի տոհմէն է։ Էլիյահու՝ որ կը նշանակէ. «Իմ Աստուածը Եահվէն է»։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մարդիկ մի՛շտ ալ կը ծնին տարբեր՝ իրենց արտաքինով, համոզումներով, բնաւորութեամբ ու մշակոյթով, որոնք ժամանակի ընթացքին զարգանալով հանդերձ որոշ առանձնայատկութիւն մը կ՚ունենան, սակայն, այդ տարբերութիւններով հանդերձ կ՚ունենան հասարակաց գիծեր, որոնք կը կազմուին անկախ անձի կամքին.
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մաղաքիա Արքեպս. Օրմանեանի «Խոհք եւ խօսք»ը մեզ՝ հոգեւորականներու սնարի գիրք մըն է, ուր կը գտնուին ո՛չ միայն իր կեանքի տեսարանները, այլ նաեւ տիպար հոգեւորականի մը որդեգրած սկզբունքները՝ որոնք ուղեցոյցներ են ներկայ հոգեւոր կեանքին։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Հայ ժողովուրդին համար պէտք է պարզ ըլլայ, որ պետութեան խնդիրը ո՛չ թէ Կաթողիկոսի վարքին, այլ ընդհանուր եկեղեցւոյ հետ կապ ունի։ Յիշեցեցէ՛ք, թէ ինչպէս մի քանի տարիներ առաջ դպրոցներու դասագիրքէն կրօնի գիտութիւնը դուրս դնելու համար կը պայքարէին, չյաջողեցան, որովհետեւ այդ ժամանակ անոնք ուղղակի կրօնը ուզեցին դուրս դնել. այժմ աւելի խելացի ձեւանալով կը փորձեն այնպէս մը ներկայանալ, որ իրենք Հայ Առաքելական Եկեղեցւոյ հաւատաւոր զաւակներ են եւ իրենց խնդիրը պարզապէս Վեհափառ Հայրապետի անձին հետ կապ ունի:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Ընդհանրապէս, ընտանիքներու մէջ կան՝ որոնք բան չեն ուզեր նետել կամ հրաժարիլ որեւէ առարկայէ՝ բարոյական հանգամանք մը վերագրելով անոր։ Կան նաեւ, որ պատրաստ են նետել ամէն բան՝ որ աւելորդ կը նկատեն։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Կար ատեն, երբ «բան մը չգիտցող» մարդը անհանգստութիւն կը պատճառէր. սակայն, ժամանակը եկաւ սորվեցնել, որ չգիտնալը ամօթ չէ. անշուշտ, շատեր լսած են, որ չսորվիլն է ամօթը. իրականութեան մէջ չսորվիլն ալ ամօթ չէ. ամօ՛թ է՝ երբ չես գիտեր, սակայն, լռութիւնդ պահելու փոխարէն աբեղ-ցփեղ կը փիլիսոփայես... եւ մեր օրերուն պէտք եղածէն շա՜տ շատ աւելի են այդ փիլիսոփաները:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Այս իրողութիւններուն վկաներն ենք մենք, ինչպէս նաեւ Սուրբ Հոգին, որ Աստուած տուաւ իրեն հնազանդողներուն». (ԳՈՐԾ. Ե 32)։
Ի՞նչ կը նշանակէ «հնազանդութիւն»։
Հնազանդութիւն չի նշանակեր կատարել կարգ մը բաներ, կամ շատ մը բաներ, կամ Աստուծոյ հրամայած բաներուն մեծ մասը։
