ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Անցնող օրերուն ընտանիքիս հետ Երեւանի Օփերային թատրոնէն ներս ներկայ գտնուեցայ Վահան Արծրունի «ՄԱՇՏՈՑ * ԿՈՄԻՏԱՍ» համերգային ծրագիրին, որ կ՚ընդգրկէր «Մաշտոց. Սրբազան մարգարիտներ», Սուրբ Մեսրոպ Մաշտոցի շարականներու մեկնութիւն, եւ՝ «Կոմիտաս. Տասը յայտնութիւն». երգաշար՝ գրուած Կոմիտասի բանաստեղծութիւններու հիման վրայ:
ՄԱՀՄՈՒՏ ՏԱՐՈՒԻՇ
Արաբերէնէ թարգմանեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
-Ինչո՞ւ համար այս շփացածութիւնը: Կրօնքս ու ազգութիւնս ժառանգեցիր, եւ ընտրելու մէկ վայրկեան իսկ չդիմագրաւեցի: Եւ հիմա կը հարցնեմ ձեզի. ձեզմէ ո՞վ ընտրեց հրեայ ըլլալ…, ո՞վ:
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Հարցում. Յիմարին հետ պէ՞տք է վիճաբանիլ:
Պատասխան. Առակացին մէջ կը կարդանք. «Իմաստուն մարդը, երբ յիմարին հետ վիճաբանութիւն ընէ, թէ՛ սրդողի եւ թէ ծիծաղի՝ հանգիստ չ՚ըլլար» (Առ 29.11):
ՍԵՒԱՆ ՍԵՄԷՐՃԵԱՆ
Քանի մը շաբաթ առաջ լաւ ու վատ կոչած իմ համերգներուս մէջ՝ լաւ համերգներէն մէկն էր ասիկա. թերեւս ալ՝ լաւագոյններէն, անմոռացներէն մէկը։
ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ
Հայաստանի ներքին կեանքը կը խմորուի յառաջիկայ տարուայ ընտրութեան հեռանկարներով:
«Ժողովուրդը ելք մը կը փնտռէ այսօրուան վիճակէն, կ՚ուզէ լսել նոր առաջարկ, ընտրողը դարձած է շատ գործնապաշտ»:
ՏԻԳՐԱՆ ԳԱԲՈՅԵԱՆ
Երկու տարի վերջ կրկին հաւաքուած ենք Կիրակոս Գույումճեանի «Երթս երկաթին հետ» գիրքի շնորհանդէսէն, այս անգամ «Յուշագրական պատառիկներ» հատորին ներկայացման առիթով:
ԱՆՈՒՇ ՆԱԳԳԱՇԵԱՆ
Տունը վրաս պիտի փլի, եթէ վայրկեան առաջ դուրս չգամ, մաքուր օդ կ՚ուզեմ եւ թէեւ ամառ ըլլալուն՝ թեթեւ հագուստներն անգամ ծանր կը կշռեն վրաս։ Ուսերս կքած են, այս մտահոգութիւնները օձի նման փաթթուեր են վրաս եւ ուր որ է պիտի խեղդուիմ։
ՏՔԹ. ԱՐՏԱ ՃԷՊԷՃԵԱՆ
Մայրենի լեզուն՝ մարդկային հիմնական իրաւունք։ Որովհետեւ մայրենի լեզուն խորապէս միահիւսուած է անհատի եւ համայնքի մը ինքնութեան, մշակոյթին եւ ժառանգութեան հետ։
Արեւմտահայերէնի վերածեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Օրերս, Գերմանիոյ հայոց թեմի առաջնորդ Գերշ. Տ. Սերովբէ Եպիսկոպոս Իսախանեանը դիմատետրի իր էջին վրայ զետեղած էր գրութիւն մը, ուր դիմելով Հայաստանի Հանրապետութեան վարչապետին, մի քանի հարցադրումներ կու տար եւ մի քանի կարծիքներ կը յայտնէր:
ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ
Այս տողերուն մէջ կ՚ուզեմ արտայայտել այն բոլորը, որոնք իբրեւ մտահոգութիւն մտքիս մէջ ամբարած էի ինքնածին, իբրեւ մարմաջ, նաեւ՝ ազնիւ ցանկութիւն եւ տրամադրութիւն: Ազատ երկնքի տակ կ՚ապրինք, բայց կարծես ներկայէն բացակայ ենք: Միւս կողմէ, այս դարու պատմութիւնն ալ հայու մեր դէմքին վրայ բացած է նոր եւ անօրինակ ակօսներ, որոնց իբրեւ արդիւնք՝ մարդկային ամէն տեսակի ցնցումներու ենթակայ դարձած ենք:
