Արխիւ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

​Մարդ­կա­յին ան­հա­տա­կան եւ ըն­կե­րա­յին կեան­քին մէջ ա­նու­նը կա­րե­ւոր տեղ մը կը գրա­ւէ, քա­նի որ ան­հա­տը իր ա­նու­նով «ան­հատ» մը կ՚ըլ­լայ՝ կը զա­տուի եւ ինք­նու­թիւն կը ստա­նայ հա­ւա­քա­կա­նու­թեան մէջ, ու­րի­շէ մը կը տար­բե­րի, անձ­նա­ւո­րու­թիւն մը կ՚ըլ­լայ եւ կը կան­չուի, կը յի­շուի իր ա­նու­նով։ Ա­նու­նը, այս բնու­թեամբ կը նոյ­նա­նայ ան­հա­տին հետ եւ ըն­կե­րու­թեան մէջ «ա­նուն»ով կը տար­բե­րի եւ կ՚ո­րո­շուի մարդ։ Ա­նու­նը ան­բա­ժան է ան­հա­տէն՝ էա­կան եւ ո­րո­շիչ դեր մը կը խա­ղայ ամ­բողջ կեան­քին մէջ։

Թաք­սի­մի Ս. Յա­րու­թիւն ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ ե­րէկ ո­գե­կո­չուե­ցան Է­սաեան բա­րե­յի­շա­տակ հա­րա­զատ­նե­րը։ Է­սաեան վար­ժա­րա­նի հիմ­նա­դիր Մկրտիչ եւ Յով­հան­նէս Է­սաեան­նե­րուն հա­մար հո­գե­հանգս­տեան պաշ­տօն կա­տա­րուե­ցաւ յա­ւարտ Ս. Պա­տա­րա­գի։

Ա­մե­րի­կա­հայ նշա­նա­ւոր գե­ղան­կար­չու­հի եւ «Սի­րուն տա­ռեր» ստեղ­ծա­գոր­ծու­թեան հե­ղի­նակ Սի­րուն Ե­րէ­ցեան վերջերս Լոս Ան­ճե­լը­սի մօտ Հա­յաս­տա­նի հիւ­պա­տո­սու­թեան ներ­կա­յա­ցու­ցիչ Ար­մե­լա Շա­քա­րեա­նի ձե­ռամբ ստա­ցաւ Հա­յաս­տա­նի Սփիւռ­քի նա­խա­րա­րու­թեան «Ար­շիլ Կոր­քի» շքան­շա­նը՝ հայ­կա­կան ման­րան­կար­չա­կան ա­րուես­տին մէջ ներդ­րած իր նշա­նա­կա­լի ա­ւան­դին հա­մար:

ԵԱՀԿ-ի աւստրիական նախագահութիւնը կը խրախուսէ Լեռնային Ղարաբաղի հիմնախնդրի կարգաւորումը:
Սեպաստիան Քուրց յառաջիկայ շաբաթ Մոսկուա պիտի այցելէ Սէրկէյ Լաւրովի հետ տեսակցելու համար:

Վեհափառ Հայրապետը տարեմուտի առթիւ մէկտեղուեցաւ Մայր Աթոռ Ս. Էջմիածնի պաշտօնէութեան հետ:
Նորին Սրբութիւնը բարձր գնահատեց բոլորին կողմէ եկեղեցւոյ մատուցուած բարեխիղճ ծառայութիւնը:

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Ե­րու­սա­ղէ­մի մէջ տե­ղի ու­նե­ցած ծանր դէպ­քէն ետք իս­րա­յէ­լեան ա­պա­հո­վա­կան մար­մին­ներ ա­րա­գօ­րէն կը պա­շա­րէին Ֆա­տի Քան­պար ա­նու­նով պա­ղես­տին­ցիին տու­նը:

Հա­յաս­տա­նի մէջ Նոր տա­րուայ եւ Ս. Ծննդեան տօ­նա­կա­տա­րու­թիւն­նե­րը եզ­րա­փա­կուե­ցան ըստ ըն­կա­լեալ սո­վո­րու­թեան՝ հին Ա­մա­նո­րի թուա­կա­նին։ Մայր Ա­թոռ Սուրբ Էջ­միած­նի Հա­յոր­դեաց տու­նե­րու ա­շա­կերտ­նե­րը նա­խըն­թաց օր Ե­րե­ւա­նի մէջ հան­դէս ե­կան հին Ա­մա­նո­րի օ­րով կազ­մա­կեր­պուած փայ­լուն ձեռ­նար­կով մը։

ԲԱԳ­ՐԱՏ Ծ. ՎՐԴ. ՊԵՐ­ՃԷ­ՔԵԱՆ

Աշ­խարհ կը տա­ռա­պի ի­րե­րա­մերժ գա­ղա­փա­րա­խօ­սու­թիւն­նե­րէ։
Կ՚ապ­րինք աշ­խար­հի մը մէջ, ուր Ա­րե­ւելքն ու Ա­րեւ­մուտ­քը դա­րե­րով չկա­րո­ղա­ցան հասկ­նալ զի­րար։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ղու­կաս Ա­ւե­տա­րա­նիչ, իր «Ա­ռա­քեալ­նե­րու Գոր­ծե­րը» գիր­քին մէջ, յի­շե­լով Տէր Յի­սու­սի խօս­քը՝ կ՚ը­սէ. «Ա­ւե­լի եր­ջան­կա­բեր է տա­լը, քան առ­նե­լը» (ԳՈՐԾ. Ի 35)։­