Արխիւ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Երբ կը տօ­նենք Սուրբ Ծննդեան ո­գե­կո­չու­մը եւ կը խան­դա­վա­ռուինք ա­նոր յի­շա­տա­կով, ա­սի­կա որ­քան խա­ղա­ղու­թեան, մարդ­կա­յին եղ­բայ­րու­թեան, մար­դա­սի­րու­թեան ազ­նիւ զգա­ցում­նե­րու անդ­րա­դաձ­ման ա­ռիթ մը, նոյն­քան ալ ա­ւե­տիս մըն է հո­գե­կան վե­րածնն­դեան։ Ար­դա­րեւ, Սուրբ Ծննդեան տօ­նա­խմբու­մը ա­ռիթ մըն է հա­մե­րաշ­խու­թեան, հաշ­տու­թեան, ինչ որ կը պատ­կա­նի հա­ւա­քա­կան կեան­քի, մար­դոց փոխ­յա­րա­բե­րու­թիւն­նե­րուն, ա­նոնց զար­գաց­ման եւ բա­րե­փոխ­ման. բայց ան­հա­տա­կան կեան­քի մէջ ալ ա­նի­կա վե­րա­զար­թու­մի, վե­րա­նո­րոգ­ման ա­ռիթ մը պէտք է նկա­տուի։

Սուրբ Փրկիչ Ազգային հիւանդանոցէն ներս հերթի փոփոխութիւն եւ հոգաբարձութեան կողմէ մեծարանք:
Տքթ. Արտաշէս Աքտաղի տասնամեայ ծառայութենէն վերջ իրեն կը յաջորդէ՝ Տքթ. Արմենակ Մեծատուրեան:

Թուրք զի­նեալ ու­ժե­րէն հինգ զի­նուոր­ներ ե­րէկ նա­հա­տա­կուե­ցան Սու­րիոյ մէջ։ Բա­նա­կը թա­փով յա­ռաջ կը տա­նի «Եփ­րա­տի վա­հան» գոր­ծո­ղու­թիւն­նե­րը, ո­րոնք ներ­կա­յիս կեդ­րո­նա­ցած են Էլ Պապ քա­ղա­քին վրայ։

ԵԱՀԿ-ի Մինսքեան խմբակի ամերիկացի նորանշանակ համանախագահ Հակլընտի յայտարարութիւնները:
«Որեւէ բռնութեան պատահար պարզապէս կը յետաձգէ Լեռնային Ղարաբաղի հիմնախնդրին կարգաւորումը»:

Նա­խըն­թաց օր հա­ճոյքն ու­նե­ցանք խմբագ­րա­տանս մէջ ըն­դու­նե­լու ա­նակն­կալ հիւր մը։ Իս­կա­պէս հա­ճե­լի ա­նակն­կալ մըն էր այս մէ­կը։ Այս­պէս, մեր այ­ցե­լու­թեան փու­թաց Ա­մե­րի­կա­յի Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րէն Քա­միար Ճա­րահ­զա­տէ, որ քա­ղաքս ե­կած է աշ­խա­տան­քի հա­մար։

ՆԱ­ՐԷ ԳԱ­ԼԵՄ­ՔԷ­ՐԵԱՆ

Բնա­կա­նա­բար Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու 44-րդ նա­խա­գահ Պա­րաք Օ­պա­մա, գո­նէ մե­զի՝ հա­յե­րուս հա­մար, պի­տի մնայ խոս­տմ­նադ­րուժ այլ նա­խա­գահ մը, որ նա­խընտ­րա­կան քա­րո­զար­շա­ւի ըն­թաց­քին խոս­տա­ցաւ ճանչ­նալ հա­յոց հարցը, սա­կայն նա­խա­գա­հի պաշ­տօ­նը ստանձ­նե­լէ ետք, իր նա­խորդ­նե­րուն նման…

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Անց­նող շա­բաթ­նե­րուն Լի­բա­նա­նի հան­րու­թեան հա­մար կա­րե­ւոր օ­րա­կարգ կը դառ­նար Պէյ­րու­թի օ­դա­կա­յա­նին անվ­տան­գու­թեան հար­ցը:

«Ա­րաս» հրա­տա­րակ­չու­թիւ­նը ներ­կա­յիս գրա­սէր հա­սա­րա­կու­թեան տրա­մադ­րու­թեան տակ դրած է սփիւռ­քա­հայ յայտ­նի ա­րուես­տա­գէտ Վա­հէ Պէր­պէ­րեա­նի կող­մէ հե­ղի­նա­կուած վէպ մը, որ կը կո­չուի «Յա­նուն հօր եւ որդ­ւոյ»։­

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ինչ­պէս յա­ճախ կը կրկնենք՝ խօս­քեր կան, ո­րոնք կը տպա­ւո­րեն մարդ­կու­թիւ­նը եւ մշտնջե­նա­կան ար­ժէք կը ներ­կա­յաց­նեն ա­մէն շրջա­նի մար­դուս հա­մար։ Եւ դար­ձեալ կան խօս­քեր՝ ո­րոնք կարճ են, քիչ են եւ սա­կայն շա՜տ բան կ՚ը­սեն, խօս­քեր են՝ խօս­քէն ա­ւե­լի՛. կան նաեւ խօս­քեր՝ ո­րոնք եր­կար են, շատ են, բայց բո­վան­դա­կու­թեամ­բը ո՛­չինչ կ՚ը­սեն եւ կը կոր­սուին ժա­մա­նա­կի տե­ւո­ղու­թեա­նը ըն­թաց­քին եւ ո­րե­ւէ տպա­ւո­րու­թիւն, ազ­դե­ցու­թիւն չեն թո­ղուր մար­դուս։