Արխիւ

- Թուրք զի­նեալ ու­ժե­րը Հիւ­սի­սա­յին Ի­րա­քի մէջ ի­րա­կա­նա­ցու­ցին ՓՔՔ­-ի դէմ գոր­ծո­ղու­թիւն­ներ։ Ռազ­մաօ­դա­յին զօր­քե­րը ոչն­չա­ցու­ցին ան­ջա­տո­ղա­կան ա­հա­բեկ­չա­կան կազ­մա­կեր­պու­թեան 11 թի­րախ­նե­րը։

ԱՅ­ՏԱ ՄԱՀ­ՍԵ­ՐԷ­ՃԵԱՆ-ՍՐԱ­ՊՈ­ՆԵԱՆ

Իւ­րա­քան­չիւր հա­ւա­տա­ցեալ ու­նի մօ­տե­ցու­մի ձեւ մը առ Աս­տուած: Ո­մանք ա­ռանձ­նա­նա­լով կը ջա­նան կեդ­րո­նա­նալ ու խո­կալ, ո­մանք ալ ար­տա­սա­նու­թեան ձե­ւով կը կրկնեն այն, ինչ որ սոր­ված են ի­րենց մե­ծե­րէն, յա­ճախ չհասկ­նա­լով ի­մաս­տը ի­րենց ը­սա­ծին:

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մա­հը՝ կեան­քին ան­խու­սա­փե­լի վախ­ճանն է։ Մա­հուան քրիս­տո­նեայ ի­մաս­տը կը յայտ­նուի Քրիս­տո­սի մա­հուան եւ յա­րու­թեան «Զատ­կա­կան խոր­հուրդ»ին լոյ­սին մէջ, այն Քրիս­տո­սին՝ ո­րուն վրայ դրուած է մար­դուս միա՛կ յոյ­սը։ Քրիս­տո­նեան որ կը վախ­ճա­նի ի Քրիս­տոս Յի­սուս, «կը թո­ղու այս մար­մի­նը եւ կ՚եր­թայ բնա­կե­լու Տի­րոջ մօտ» (Բ ԿՈՐՆ. Ե 8)։

Հա­յաս­տա­նի Ար­տա­քին գոր­ծոց նա­խա­րար Ե­դու­արդ Նալ­պան­տեան ե­րէկ շփում­ներ ու­նե­ցաւ Ստե­փա­նա­կեր­տի մէջ, ուր Ար­ցա­խի ղե­կա­վա­րու­թեան կող­մէ հիւ­րըն­կա­լուե­ցաւ ա­մե­նա­բարձր մա­կար­դա­կի վրայ։ Այս առ­թիւ Նալ­պան­տեան հան­դի­պում­ներ ու­նե­ցաւ Լեռ­նա­յին Ղա­րա­բա­ղի Նա­խա­գահ Բա­կօ Սա­հա­կեա­նի եւ Ար­տա­քին գոր­ծոց նա­խա­րար Կա­րէն Միր­զո­յեա­նի հետ։

Սրբոց Յակոբեանց վանքէն ներս զգայացունց իրերայաջորդ իրադարձութիւններ, որոնք հանրային կարծիքին մօտ ծնունդ կու տան հարցականներու։
Տ. Արիս Արքեպիսկոպոս Շիրվանեան հրաժարեցաւ։
Տ. Կորիւն Վրդ. Պաղտասարեան Տնօրէն ժողովին կողմէ նշանակուեցաւ՝ դիւանապետ ու միջեկեղեցական յարաբերութեանց գրասենեակի վարիչ։

Մխի­թա­րեան վար­ժա­րա­նի ման­կա­պար­տէ­զի փոք­րիկ­նե­րը մեծ ո­գե­ւո­րու­թեամբ տօ­նե­ցին Ս. Զատ­կի մօ­տա­լուտ գա­լուս­տը:

Պատ­րիար­քա­կան Ընդ­հա­նուր Փո­խա­նորդ Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեան ե­րէկ ըն­դու­նեց Գում­գա­բուի Դրսի Ս. Յա­րու­թիւն ե­կե­ղեց­ւոյ թա­ղա­յին խոր­հուր­դի ան­դամ­նե­րը՝ գլխա­ւո­րու­թեամբ ա­տե­նա­պետ Վա­րու­ժան Թավ­րա­յի։ Թա­ղա­կան­նե­րուն կ՚ու­ղեկ­ցէր նաեւ ե­կե­ղեց­ւոյ ե­րէց Տ. Ե­ղիա Քհնյ. Քեր­վան­ճեան։

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ ա­ռիթ ու­նե­ցած է Ե­րե­ւա­նի մէջ Ո­ւի­քի­մե­տիա Հա­յաս­տան գրա­սե­նեա­կի բա­ցու­մին ա­ռի­թով անդ­րա­դառ­նա­լու «Ո­ւի­քի­մե­տիա Հա­յաս­տա­ն» հիմ­նադ­րա­մին եւ ա­նոր ի­րա­կա­նա­ցու­ցած ծրագ­րե­րուն: «Ո­ւի­քի­մե­տիա Հա­յաս­տա­ն» գի­տակր­թա­կան հա­սա­րա­կա­կան կազ­մա­կեր­պու­թիւ­նը հիմ­նուած է 2013 թուա­կա­նին՝ նպա­տակ ու­նե­նա­լով խթա­նել ուի­քի նա­խա­գի­ծե­րու տա­րա­ծումն ու զար­գա­ցու­մը՝ հա­յաշ­խար­հի մէջ եւ ընդ­հա­նրաց­նել ա­զատ գի­տե­լի­քի գա­ղա­փա­րը։ Կազ­մա­կեր­պու­թիւ­նը կ՚ի­րա­կա­նաց­նէ զա­նա­զան նա­խա­գի­ծեր, ո­րոնց­մէ յա­ռա­ջա­տարն է «Ո­ւի­քի­փե­տիա Հա­յաս­տա­ն­»ը:

Կեան­քէն հե­ռա­ցած է հայ ա­նուա­նի օ­փե­րա­յի եր­գիչ (թե­նոր) եւ բե­մադ­րիչ, Ա­լեք­սանդր Սպեն­դիա­րեա­նի ա­նուան օ­փե­րա­յի եւ պա­լէի ազ­գա­յին ա­կա­դե­մա­կան թատ­րո­նի գե­ղա­րուես­տա­կան ղե­կա­վար, Լի­թուա­կան վաս­տա­կա­ւոր ա­րուես­տա­գէտ, Խորհր­դա­յին Հա­յաս­տա­նի ժո­ղովր­դա­կան ա­րուես­տա­գէտ, «Մով­սէս Խո­րե­նա­ցի» եւ «Հայ­րե­նի­քին մա­տու­ցած ծա­ռա­յու­թիւն­նե­րու հա­մար» ա­ռա­ջին աս­տի­ճա­նի մե­տայ­լա­կիր Գե­ղամ Միհ­րա­նի Գրի­գո­րեան: