ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ
1993 թուականի մարտին, լուսանկարիչ-լրագրող Քեւըն Քարթըր գործուղղուեցաւ Սուտան։ Այոտ կոչուած գիւղի մօտ ան զուգադիպեցաւ փոքր աղջնակի* մը, որ ՄԱԿ-ի սննունդի օգնութեան կեդրոն հասնելու ճանապարհին կանգ առած էր յոգնութենէ ու անօթութենէ։ Իսկ փոքր երեխայի ետեւը կանգնած էր անգղ մը, որ կարծէք անոր մահուան կը սպասէր։
ՅԱՐՈՒԹ ԿԻՒԼԻՒԶԵԱՆ
Ի սկիզբ բանիս պէտք է ըսեմ, որ սփիւռքի մէջ ներկայիս չկայ գրական շարժում,- եւ սա բաւականէ ի վեր,- թէեւ, ի՜նչ խօսք, ունինք մի քանի նոր ուժեր: Կան նաեւ հիները, որոնք իրենց տալիքը տուած են, սակայն կը շարունակեն ստեղծագործել:
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Կիրակի, 28 մարտ 2021-ին, Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցին պիտի նշէ մեր Տէր եւ Փրկիչ Յիսուս Քրիստոսի Երուսաղէմ յաղթական մուտքին յիշատակը, որ մեր ժողովուրդին բառապաշարին մէջ դրոշմուած է Ծաղկազարդ անունով:
ԵՐԱՄ
Ձեռքին բռնած խոշոր տոպրակը, մէջը կտորներն ու փշուրները անոր, դուրս ելաւ բնակարանէն։ Իջաւ աստիճանները հապճեպ քայլերով, հրեց դարպասը ուսով, յայտնուեցաւ բակին մէջ. ահա, այնտեղ, յիսուն մեթր անդին կը գտնուէր աղբամանը խոշոր։
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
«Իբրեւ քաղաքացի՝ Հայաստանէն երթալը ինծի համար մահանալ է։ Կա՛մ պիտի մահանաս եւ կամ քու առաքելութիւնդ պէտք է կատարես»:
«Ես հրաշքներու չեմ հաւատար, ես կը հաւատամ, թէ այնուամենայնիւ, պէտք է կրթել եւ զարգացնել մեր ժողովուրդը, որպէսզի ան դառնայ ժամանակակից ժողովուրդ մը եւ կտրուի այն առասպելներէն, որոնցմով կ՚ապրի: Այս բանը մէկ օրուայ կամ մէկ տարուայ հարց չէ, ասիկա մեծ հարց մըն է»:
ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Ժամանակները փոխուեցան ու կը շարունակեն փոխուիլ: Գիտակից մարդիկ, մասնաւորապէս, մայրեր կը հասկնան, որ շաքարը, ալիւրն ու աղը սպիտակ թոյներ են: Անոնք կը փորձեն իրենց երեխաներուն հնարաւորինս քիչ հրամցնել քիմիական յաւելանիւթերով հարուստ տարատեսակ սնունդներ:
ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Հաւատքն է, որ կրնայ փրկել աշխարհը... Հաւատքն է, որ կրնայ փրկել Հայաստան ու Արցախ աշխարհները... Հաւատքն է, որ կրնայ փրկել հայը... Ո՞ւր է հաւատքը... Չկայ... Կը բացակայի...
Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Արուարձանային թաղէ մը անցած ատենս, կիսանկուղային յարկէ մը, կենդանի երգեցողութեան ձայն լսեցի՝ «Երբ որ բացուին դռներն յուսոյ…»: Ապշած կեցայ, քանի որ վերջին շրջանին երգ չենք լսեր առհասարակ, իսկ այս երգը, մանաւանդ Հայաստանի մէջ չեմ լսած կենդանի կատարումով, կենցաղային վայրի մը մէջ, օրուայ տաղտուկ ժամի մը:
ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ
Հօր աշխատավայրը երթալը, կարելի է ըսել երեխայի մը ամենաանմոռանալի պահերէն է։ Այսպէսով երեխան ականատես կը դառնայ, թէ հայրը ինչպէ՛ս առիւծի բերնէն ճաշասեղան կը հասցնէ հացը, որքա՛ն անդիմադրելի զօրութիւններով, անգութիւթիւններով լի է «կեանք» ըսուածը…
ՅԱՐՈՒԹ ԿԻՒԼԻՒԶԵԱՆ
Հայ գրականութիւնը չունի ուրիշ գրող մը, որուն ոճը միանգամայն ըլլայ անհարթ, ոչ-դիւրընկալելի, դիւրահաղորդ ու ներգործական, որքան Ինտրայինը՝ պարարտացած քնարա- փիլիսոփայական տարրերով. մէկ խօսքով՝ ճարպոտ, սակայն ոչ-ճապաղ1. տաժանելի, սակայն ոչ-արհեստական2, եւ այս բոլորը՝ «Ներաշխարհ» գլուխ գործոց երկին մէջ, գրուած 1898-1900 թուականներուն, իսկ տպուած վեց տարի ետք՝ 1906-ին, Կ. Պոլիս:
