Ընկերա-մշակութային

ԱԶՆԱՒՈՒՐԻ ՊՐԻՒՔՍԷԼԻ ՀԱՄԵՐԳԸ ԱՐՁԱՆԱԳՐԵՑ ԲԱՑԱՌԻԿ ՅԱՋՈՂՈՒԹԻՒՆ

Ֆրան­սա­հայ աշ­խա­հարհռ­չակ եր­գիչ Շարլ Ազ­նա­ւուր նա­խըն­թաց ե­րե­կո­յեան հա­մեր­գով մը հան­դէս ե­կաւ Պրիւք­սէ­լի մէջ։ 91-ա­մեայ մե­ծա­նուն ա­րուես­տա­գէ­տը հեր­թա­կան ան­գամ կա­խար­դեց իր ունկն­դիր­նե­րը։

ՄԱՅՐ ԱԹՈՌԷՆ ՆՈՐ ԳԻՐՔ

Ա­մե­նայն Հա­յոց Տ.Տ. Գա­րե­գին Բ. Կա­թո­ղի­կո­սի օրհ­նու­թեամբ, Մայր Ա­թոռ Սուրբ Էջ­միած­նի հրա­տա­րակ­չա­կան բա­ժի­նը լոյս ըն­ծա­յեց «Քա­րոզ­գիրք (հե­ղի­նա­կա­յին քա­րոզ­ներ)» ժո­ղո­վա­ծոն։ Այս գոր­ծը կը հան­դի­սա­նայ «Ա­րա­րա­տի ժա­ռան­գու­թիւ­նը» շար­քին ա­ռա­ջին հա­տո­րը։

«ՇՈՒ­ՇԻ» ՊԱ­ՐԱ­ԽՈՒՄ­ԲԻՆ ՅԱՂ­ԹԱ­ԿԱՆ ԵՐ­ԹԸ

ՅԱ­ԿՈԲ ՎԱՐ­ԴԻ­ՎԱ­ՌԵԱՆ

Կա­րե­լի է այս­պէս վկա­յա­կո­չել այս փա­ռա­տօ­նը՝ «Յաղ­թա­նա­կի փա­ռա­տօն»:  Վեր­ջերս մշա­կու­թա­յին բարձր մա­կար­դա­կով  «Շու­շի» պա­րա­խում­բը ներ­կա­յա­ցաւ այս մեծ ոս­տա­նի հա­յու­թեան, երբ Նիւ Ճըր­զիի Ֆե­լի­շըն գո­լէ­ճի «Ճոն Պրես­լի­ն» հան­դի­սաս­րա­հը ապ­րե­ցաւ հայ ժա­մա­նա­կա­կից եր­գա­րուես­տի եւ պա­րի ան­մո­ռա­նա­լի ամ­բող­ջա­կան պա­հեր:

Սփիւռ­քա­հայ Գրող­նե­րը Ի Պա­տուի

Է­ԼԻԶ ՇԱ­ՐԱՊ­ԽԱ­ՆԵԱՆ

Նա­խորդ շա­բաթ ներ­կայ ե­ղանք եր­կու ի­րա­դար­ձու­թիւն­նե­րու, ո­րոնց ըն­թաց­քին պատ­ւուե­ցան սփիւռ­քա­հայ եր­կու գրող­ներ, ար­ձա­կա­գիր` Մով­սէս Պչաք­ճեա­նը եւ բա­նաս­տեղծ Զահ­րա­տը:

ԱՅՎԱԶՈՎՍՔԻԻ «ՎԵԶԻՒՎԻ ՏԵՍԱՐԱՆԸ» ԳՈՐԾԸ ԱՄՍԱՎԵՐՋԻՆ ԱՃՈՒՐԴԻ ՊԻՏԻ ՀԱՆՈՒԻ ՓՐԱԿԻ ՄԷՋ

Աշ­խար­հի կա­րե­ւո­րա­գոյն ա­ճուր­դի ըն­կե­րու­թիւն­նե­րէն «Տո­րո­թէում»ի Փրա­կի մաս­նա­ճիւ­ղը վա­ճառ­քի դրած է աշ­խար­հահռ­չակ ծո­վան­կա­րիչ Յով­հան­նէս Այ­վա­զովս­քիի «Վե­զիւ­վի տե­սա­րա­նը» կտա­ւը։ «Ար­մէնփ­րէս» գոր­ծա­կա­լու­թեան հա­ղոր­դում­նե­րով, հա­ւա­նա­կան է, որ Այ­վա­զովս­քիի այս գոր­ծին ա­ճուր­դը տե­ղի ու­նե­նայ յա­ռա­ջի­կայ Նո­յեմ­բե­րի 28-ին։

Նոր 11 Սեպտեմբե՞ր, Թէ Հերթական Ահաբեկչութիւն

ՀՐԱՅՐ ԵՍԱՅԵԱՆ

​Տասն­չորս տա­րի ա­ռաջ` 9-11-ի ա­տեն ըն­կե­րա­յին ցան­ցե­րու աշ­խարհ չկար: Օ­րին աշ­խար­հը ա­հա­ւոր ո­ճի­րէ մը ցնցուե­ցաւ, եւ կա­րեկ­ցա­կան մթնո­լորտ կը տի­րէր ա­մէն տեղ, ա­մէն մարդ կը դա­տա­պար­տէր այդ հա­կա­մարդ­կա­յին բռնա­րար­քը:

ՄՏԱՒՈՐԱԿԱՆՈՒԹԵԱՆ ՆԵՐՇՆՉՈՒՄԸ

​Տեսակցեցաւ՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Սփիւռքահայ փորձառու ազգային-հասարակական գործիչը դէպի Հայաստան վերջին այցելութեան օրերուն հարցազրոյց մը տուաւ ԺԱՄԱՆԱԿ օրաթերթին:
Երուանդ Ազատեան. «Խօսելու շատ հարցեր կան, սակայն այսօր ամենակարեւորն է արտագաղթը, որ մեծ համեմատութիւններու հասած է։ Երկիրը լքելու գլխաւոր պատճառն է՝ հեռանկարի պակասը։ Հայրենալքումը մեծապէս ցաւալի երեւոյթ մըն է:

ՄԱՐԴԿԱՅԻՆ ՄՏԱՐՈՒՄՆԵՐՈՒ ՄԷՋ ԽԱՐԽԱՓԵԼՈՎ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂ­ԼԵԱՆ

Ժա­մա­նա­կի ա­րագ յա­ռա­ջա­ցու­մը այն­պի­սի հսկա­յա­կան անդունդ­ներ ստեղ­ծած է մար­դոց մի­ջեւ, ո­րոնց վեր­լու­ծու­մը դար­ձած է գրե­թէ անհ­նար ու ան­բա­ցատ­րե­լի: Նոյն թա­ղը, նոյն դպրոցն ու ա­կում­բը գա­ցող եր­կու տար­բեր ե­րի­տա­սարդ­նե­րու ըն­տա­նիք­ներ կ՚ապ­րին՝ գրե­թէ հա­սա­րա­կաց ոչ մէկ գիծ ու­նե­ցող կեան­քով մը:

Մահուան «Սիրահարութեան» Թնճուկը

ՍԵՒԱԿ  ՅԱԿՈԲԵԱՆ

​​Շատ մը լիբանանցիներու համակրանքը վայելող եւ անոնց միտքերուն վրայ ազդեցութիւն ունեցող լիբանանցի երաժիշտ Զիատ Ռահպանի, Պըրժ Պարաժնէի պայթումին վերաբերող գրառում մը ըրած էր վերջերս ընկերային համացանցի իր էջին վրայ՝ ըսելով, թէ ի՞նչ էր ակնկալուածը այդ պայթումէն՝ բացի նահատակներ խլելէ: Վա՞խ: Փախո՞ւստ: Զէնքերէ հրաժարո՞ւմ:

Էջեր