Եսայեայ մարգարէի այս յուսադրող խօսքերը աշխարհին բերելիք Աստուծոյ խոստումն է, որ կը յայտարարուի։ Փրկութիւն մը՝ որ ոչ թէ վերացական է, այլ՝ տեսանելի ու շօշափելի «Մխիթարանք-փրկութիւն» եւ «Փառք»։
ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ
6 Յունուար եւ հայկական Սուրբ Ծնունդ: Տօն մը, որ աշխարհի չափ հին ալ է: Անկեղծօրէն եւ համեստ, ըսեմ, որ այս անգամ տողերս անգաղտնապահ բաներ ունին իրենց ետին, ու պիտի փորձեմ բարոյախօսութեան սահմաններէն դուրս գալով, անմեղ յուշերէս մէկն ալ ներկայացնել:
ՅԱՐՈՒԹ ԿԻՒԼԻՒԶԵԱՆ
Երեք տարի առաջ, երբ տակաւին Հայկազեան համալսարանի Հայագիտական բաժանմունքի ուսանող էի, իմ դասախօսներէս դոկտ. Անդրանիկ Տագէսեանը, որուն օգնականն էի այն ատեն, ինծի յանձնեց պատճէնը Բենիամին Նուրիկեանի ձեռագիր նամակներուն, թիւով 9 հատ, ուղղուած Սիլվա Կապուտիկեանի, Անդրանիկ Ծառուկեանի, Յակոբ Ասատուրեանի, Համաստեղի ու վերջինիս դուստրերուն՝ Լորիկին ու Արմինէին, յանձնարարելով զանոնք մեքենագրել ու ծանօթագրել, որպէսզի տպուին «Հայկազեան հայագիտական հանդէս»ին մէջ:
ՏՔԹ. ՀՐԱՅՐ ՃԷՊԷՃԵԱՆ
Սոյն յօդուածը գրուած է 2 նոյեմբեր 2020. այսինքն՝ 10 նոյեմբերին Ատրպէյճանի, Հայստանի եւ Ռուսաստանի միջեւ կնքուած եռակողմ համաձայնագիրէն առաջ։
ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ
Խնդրե՛մ, ըսէ՛ք, ի՞նչ պիտի ըլլար ձեր պատասխանը, երբ օր մը ձեր սենեակէն ներս, գրասեղանիդ վրայի համակարգիչին դիմաց նստած, մտածկոտ ու խոհերու մէջ թաղուած, յանկարծ տասը տարեկան ձեր թոռնուհին սենեակ մտնէր, առանց բարեւելու, մօտենար ձեզի եւ բարկացող եւ սակայն անմեղօրէն հարց տար.-
ՆՇԱՆ ՊԱՍՄԱՃԵԱՆ
Սիրելի հարազատներ,
Նկատած եմ, որ մարդիկ եւ իրավիճակներ ինչքա՜ն իրարմէ կախեալ են եւ այդ փոքրիկ բառը՝ «ԱՌԱՆՑ»ը, որքան կարեւորութիւն ունի, երբ մարդ սկսի խորհրդածել կեանքի սա կամ նա հանգամանքին կամ երեւոյթին մասին:
ԱՆԻ ԲՐԴՈՅԵԱՆ-ՂԱԶԱՐԵԱՆ
Կեանքէն տարեթիւ մըն ալ գլորեցաւ, անցաւ...
Լաւը, վատը մէկդի՝ պարտ ենք տարուան հրաժեշտ տալ եւ հրաժեշտի պահուն խոկում մըն ալ նուիրել ակնթարթներուն, անցեալ դարձած ցաւերուն, որոնք իրենց խորութեամբ անբաժան են մեզմէ, բայց պէտք չէ խախտել արարողակարգը:
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Խորագիրը կրնայ քիչ մը տարօրինակ թուիլ շատերուն, այդպէս նաեւ ինծի համար… Նախքան այս գրութիւնս գրելը շատ մտածեցի, թէ տիրող իրավիճակին մէջ ի՞նչ կարելի է գրել Նոր տարուան մասին, երբ ամէն կողմ անտրամադրութեան հսկայ ալիք մը կայ:
ԱՆԻ ԲՐԴՈՅԵԱՆ-ՂԱԶԱՐԵԱՆ
-Ոսկերչութիւն ալ պիտի ընենք..., տուն նստիլը ինչե՜ր կը սորվեցնէ եղեր մարդուն:
Կը մրթմրթար ու զգուշութեամբ մէկիկ-մէկիկ ապակիի կտորները, յատուկ ունելիով մը, կը վերցնէր:
ԱԼԷՔՍ ՍՐԿ. ԳԱԼԱՅՃԵԱՆ
«Նոր» բառը միշտ կ՚ենթադրէ նորութիւն մը, որ իր հետ կը բերէ նոր յոյսեր, յոյզեր, երազներ, ապագային իրագործուող ծրագիրներ...։ Սակայն երբ հոգիդ խռոված է, երբ շրջապատդ լեցուն է տարտամ վիճակի մէջ գտնուող մարդոցմով, երբ երկիրդ արտաքնապէս անկայուն է, ներքնապէս քայքայուած է, երբ ներքին «որդ»եր կը փորձեն սեպ խրել քու ժողովուրդիդ մէջ, երբ մութ ուժեր կը յանդգնին հայ ազգութեանդ բազկերակը կտրել, երբ հանրութիւնը հոգեպէս բարոյալքուած է ու անճիտուած, ահա այն ատեն «նոր» բառը կը դառնայ լուսանցքային ու «անտեսուած»։
