ՏՔԹ. ԱՆՈՒՇ ՆԱԳԳԱՇԵԱՆ
Իւրաքանչիւր հայերէն լեզուով (որակաւոր) գիրք՝ նոր կանթեղ մըն է հայ գրականութեան տաճարին մէջ եւ զայն կ՚ըմբոշնենք եկեղեցիէն ներս մխացող խունկին նման...
ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ
Զանազան լուրեր, զանազան տեսակի տեղեկութիւններ շրջան կ՚ընեն Հալէպի մասին։ Հայկական գործօնի նօսրացում, մեծ թիւով արտագաղթ, մարդուժի հարցով որոշ մտավախութիւններ եւ առհասարակ պատերազմի բովէն ելած վիրաւոր համայնքի մը մտավախութիւնները, որոնք ամէն օր կը ձեւափոխուին, կը ստանան նոր երանգներ, կը մեծնան, կը փոքրանան ու այսպէս կը դառնան հանրութիւնը յուզող մեծ ու փոքր խնդիրներ։
ՏՔԹ. ՀՐԱՅՐ ՃԷՊԷՃԵԱՆ
«Մեծ եղեռնի մասին գրեթէ բան չենք գիտեր»:
Գործակիցս՝ Պերնթ Օլսընն է, Նորվեկիոյ մեր գրասենեակի աշխատակազմէն մին:
ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ
Շուրջ մէկ ամիսէ ի վեր Լիբանանի ամբողջ տարածքին ընթացող բողոքի ալիքը չէ փարատած։ Երկրի արդի պատմութեան մէջ առաջին անգամն է, որ նման երկարատեւ բողոքի ցոյցեր, հաւաքներ կը կատարուին եւ հազարաւոր քաղաքացիներ կը շարունակեն տէր ըլլալ իրենց պահանջներուն, որոնց ամենէն առաջնայինը անշուշտ նոր ոչ-քաղաքական կառավարութեան մը կազմութիւնն է։
ՍԵՒԱՆ ՍԵՄԷՐՃԵԱՆ
1930-ական թուականներուն, Երեւանի Լենինի՝ այսօր Մաշտոցի անուան պողոտայի, «Մարգարեան» ծննդատան հատուածին անցորդները, ամիսներ շարունակ, երեւի ամէն երեկոյեան նոյն տեսարանին կը հանդիպէին.
Հայեացքը ծննդատան դիմաց գտնուող նորակառոյց շէնքի պատուհանին կառչած, մայթին վրայ շարունակ անցուդարձի մէջ եղող դպրոցական պատանի մը...
ԳԷՈՐԳ ՔԷՕՇԿԷՐԵԱՆ
Այս պատմութիւնը մեզի կու գայ Ֆլորիտա նահանգէն։ Մենք գիտենք, որ մարդկային մեր պատմութեան մէջ մրցանիշներ հաստատուած են հասակի բարձրութեան, գիրութեան, գեղեցկութեան եւ այլ եզակի յատկութիւններով օժտուած մարդոց նկատմամբ։
ԱՆԻ ԲՐԴՈՅԵԱՆ-ՂԱԶԱՐԵԱՆ
-Մկօ՛, աղուորս, այս թաղե՞րը կը բնակիս,- հարցուցի անցեալ տարի աշակերտիս, որուն հանդիպեցայ մեր թաղի փուռի սեմին:
-Այո՛, օրիորդ, նոր փոխադրուեցայ. հոս աւելի լաւ է. մօտ է համալսարանիս, երթեւեկը դիւրին է,- ըսաւ ան:
Պատրաստեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Ներքեւի յօդուածը արտատպումն է «ԼՈՅՍ» եկեղեցագիտկան շաբաթաթերթի նոր շրջան, Ա. տարի 1905, թիւ 6-ի, 5 փետրուարի խմբագրականին: Յօդուածը կ՚արտատպենք, որովհետեւ անոր պարունակութիւնը այսօր եւս այժմէական եւ պիտանի է:
ՀՐԱԿ ՓԱՓԱԶԵԱՆ
Թուրքիա գացող եւ ապրող պէյրութահայուս մօտ այդ երկրի հանդէպ վերաբերմունքի զարգացման մասին պատմող զոյգ այս յօդուածներէս առաջինին մէջ, անցեալ շաբաթ, գրած էի. «Գիտակցաբար կարծես որոշեցի մէկ կողմ դնել պատկերացումներս, եւ կարելի եղածին չափ առանց կանխակալ վերաբերմունքի երթալ Թուրքիա, տեսնել աչքովս, յարաբերիլ երկրին ու մարդոց հետ…»։
Գրաբարէ թարգմանեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Իսկ որ կ՚ըսէ. «Արդէն իսկ դատապարտուած է». երեք է իմացումը:
Նախ՝ որովհետեւ մեղաւորները մեղանչելով է, որ դատապարտութեան տակ կը մտնեն, ինչպէս Ադամը պտուղը ուտելով մահկանացու եղաւ, թէեւ իննհարիւր երեսուն տարի ապրեցաւ, սակայն մահով գրաւուած էր, այդպէս ալ մեղաւորներու պարագային իմացիր:
