Հարթակ

ՄԵԿՆՈՒԹԻՒՆ՝ ՅՈՎՀԱՆՆԷՍԻ ԱՒԵՏԱՐԱՆԻՆ

Գրաբարէ թարգմանեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Հարցում. Ինչո՞ւ համար չարչարուիլ չ՚ըսեր, այլ՝ բարձրանալ:
Պատասխան.
Վարդապետները կ՚ըսեն չորս պատճառով. նախ՝ որովհետեւ Քրիստոս խաչով բարձրացաւ, ըստ այնմ. «Որ խաչը Իր փառքը կոչեց»: Երկրորդ, որովհետեւ Քրիստոս խաչով օդ բարձրացաւ եւ թշնամին հալածեց:

ԻՆՉՈ՛Ւ ԵՒ ԻՆՉՊԷ՛Ս ԱՐԺԵՒՈՐԵԼ ԿԵԱՆՔԸ. ԿԱՄ ԼԻԲԱՆԱՆԱՀԱՅ ՊԱՏԱՆԻ ԱՒՕ ԳՐԻԳՈՐԵԱՆԻ ՊԱՅՔԱՐԻ ՊԱՏՄՈՒԹԻՒՆԸ

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Կեանքի թաւալումներուն եւ ամէնօրեայ հեւքին հետ, մեզմէ շատ-շատեր կը մոռնան կեանքին արժէքը։ Հեռու մնալով կրօնափիլիսոփայական «բարձր ոճ»ի մտորումներէն ու հաստատելով ամենէն կարեւոր կէտը մարդկային էութեան, բոլորս ալ տեղ մը պիտի համաձայնինք կեանքի անցողիկութեան շուրջ, սակայն ատով հանդերձ, դարձեալ ու դարձեալ պիտի գովերգենք ու փառաբանենք մեզի ի վերուստ տրուած կեանքը ապրելու ոսկեայ առիթն ու կեանքի ջուրերուն միջով անցնելու եւ մաքառելու դրուածքը։

«ՖԱՐԵՆՀԱՅԹ 451»

ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ

Ամերիկացի յայտնի գրող Ռէյ Պրետպիւրի 1951 թուականին գրի առաւ «Ֆարենհայթ 451» վէպը, որ կը համարուի հեղինակի ամենանշանաւոր ստեղծագործութիւնը։ Համաշխարհային գրականութեան յայտնի հակաիւթոփիական վէպերէն մին դարձած է գիրքը իր արտասովոր պատմութեամբ։ 

ՏՔԹ. ՄԵՍՐՈՊ ԹԱՍԼԱՔԵԱՆ. «ԵԹԷ «ՀԻԶՊՈՒԼԼԱՀ» ԾԱՅՐԱՅԵՂԱԿԱՆ ՔԱՅԼԵՐՈՒ ԴԻՄԷ, ԱՊԱ ԼԻԲԱՆԱՆ ԿՐՆԱՅ ԵՐԹԱԼ ՔԱՂԱՔԱՑԻԱԿԱՆ ՊԱՏԵՐԱԶՄԻ»

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Կը շարունակենք հետեւիլ Լիբանանի զարգացումներուն։ Այս առումով բնականաբար հայութեան համար կիզակէտային սկսած է դառնալ ընթացող զարգացումներուն առընթեր լիբանանահայութեան ընդհանուր վիճակն ու պատմական համարուած հայկական գաղութին վերապահուած ճակատագիրն ու ապագան։

ՆԵՐԳԱՂԹԵԱԼՆԵՐՈՒ ԶԱՒԱԿՆԵՐԸ` ԱՌԱՋԻՆ ԹԱՐԳՄԱՆԻՉՆԵՐ

Պատրաստեց՝ ՆԱՐԷ ԳԱԼԵՄՔԷՐԵԱՆ

Մարդիկ, ընտանիքներ, երբ կը ներգաղթեն իրենց համար բոլորովին անծանօթ երկիր մը, որուն ո՛չ մշակոյթին, ո՛չ լեզուին եւ ոչ ալ օրէնքներուն ծանօթ են, բնականաբար բաւական մեծ դժուարութիւններ կը դիմագրաւեն: Այսպիսի պարագաներու, օգնութիւնը աւելի ուշ կու գայ ընտանիքներու երեխաներէն, որոնք աւելի շուտ կը համարկուին նոր միջավայրին եւ աւելի արագ կը սորվին լեզուն:

ԴԷՊԻ ՇՈՒԿԱՅ

ԵՐԱՄ

Լոյսը չբացուած, Գաւառի իրենց տան կողքի հաւնոցէն հինգ հատ ձու բերելու ելաւ տատիկը, ինչպէս ամէն շաբաթ եւ կիրակի։
Օդերը փոխուեր էին արդէն, դուռը բանալուն պէս՝ պաղը, Սեւանայ լիճէն եկած իր թացով, հպաւ ձեռքերուն, դէմքին, մտաւ ռունգերէն ներս։ 

ՍՓԻ՞ՒՌՔ ԵՆ, ԹԷ՞… (Գ.)

ՀՐԱԿ ՓԱՓԱԶԵԱՆ

«Պոլսահայերը սփի՞ւռք են, թէ՞ չէ...» յաճախ տրուող հարցումին անդրադարձ կատարող այս շարքիս նախորդ յօդուածով ներկայացուցած ու քննած էի ա՛յն պոլսահայերը, որոնց համար չկայ տուն ու հայրենիք բացի Պոլիս/Իսթանպուլէն։ Եզրակացուցած էի, որ, իրաւամբ, զիրենք սփիւռքցի համարելը անտեղի պիտի ըլլայ, եւ պարզապէս իրենց ինքնութենական էութեանը չհամապատասխանող։

Էջեր