Հոգե-մտաւոր

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Ընդհանրապէս գանգատ կը յայտնուի, որ համայնքային կեանքի մէջ մասնակցութիւն չեն բերեր ուսեալ, զարգացած անձեր, հեռացած՝ անտարբեր կը մնան հասարակաց կեանքէն։

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Մի քանի օրեր առաջ Մեծի Տանն Կիլիկիոյ Տ.Տ. Արամ Ա. Կաթողիկոսը 2024 թուականը հռչակեց «Մարդուժի պատրաստութեան տարի». նոյն մարդուժի պատրաստութեան գծով մեր օրաթերթի մէջ մի քանի օրեր առաջ լոյս տեսաւ գրութիւն մը՝ «Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածինը՝ մարդուժի պատրաստութեան առանցքային կեդրոն» խորագրով. այլ խօսքով կը տեսնենք, թէ երկու Աթոռները իրենց գործունէութեան հիմնական մէկ մասը կ՚ուզեն դարձնել «մարդուժի պատրաստութիւն»ը:

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Սովորական է յաճախ լսել սա խօսքերը. «Պէ՛տք է ճշմարտութիւնը յայտնես, ճշմարտախօս ըլլաս», եւ կամ, «Ստախօսութիւնը վատ բան մըն է, սուտ մի՛ խօսիր»։ Եւ ամէն բարոյագիտական եւ կրօնական դրութիւններ, պատուէրներ կու տան սուտ չխօսելու մասին։

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Յաճախ կը խօսինք համացանցի եւ արդի արհեստագիտութեան վնասներուն մասին, սակայն անցեալը ուսումնասիրելով մարդ մասամբ կրնայ համոզուիլ, որ իր ժխտական երեւոյթներուն կողքին, ունի նաեւ իր դրական կողմերը:

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

«Միայն դուք ձեզ մի՛ մտածէք, այլ նաեւ՝ ձեր ընկերոջ մասին». (ՓԻԼԻՊ. Բ 4)։ Ուրիշին ցաւը իր ցաւին պէս զգալ՝ առաքինութի՛ւն է, եւ մարդկային բարձր վիճակ մը։

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Յաճախ հարց կը տրուի, թէ հայերէն խօսակցական լեզուի մէջ ինչո՞ւ համար կը գործածուի «կոր» արտայայտութիւնը, ինչ որ շատ շատերու կողմէ սխալ նկատուելով հանդերձ կը շարունակէ պահել իր գոյութիւնը:

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Երեւակայել եւ տրամաբանել՝ ահաւասիկ երկու մարդկային կարողութիւններ։ Աստուած մարդուն տուած է զանազան կարողութիւններ, որոնց գլխաւորներն են երեւակայելու եւ տրամաբանելու կարողութիւնները։

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Հայաստանի մէջ գոյութիւն ունի լուրջ արշաւ մը, չէզոքացնելու եւ անզօրութեան մատնելու Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցին, եւ այդ մէկը կը կատարուի լաւապէս ուսումնասիրուած ու խոհեմ ձեւով:

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Մարդկային հոգին աստուածային խորհուրդներով, անտեսանելի հարստութիւններով, գեղեցկութիւններով, ուժերով լեցուն կղզեակ մըն է, մեր մարմնին ճախճախուտին մէջ։

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Մեծ մտաւորական ու բանաստեղծ Դանիէլ Վարուժան 24 ապրիլ 1915 թուականին 31 տարեկան էր, սակայն հակառակ իր երիտասարդ տարիքին թէ՛ հայ ժողովուրդին եւ թէ թուրք պետութեան մօտ յաջողած էր ձեռք բերել մեծ մտաւորականի մը համբաւ՝ ըլլալով բանաստեղծ, յօդուածագիր, ուսուցիչ, դպրոցի տնօրէն ու խմբագիր: