ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Վերջին տասնամեակին գրեթէ ամէ՛ն տեղ, թէ Ամերիկայի Միացեալ Նահանգներու մէջ, թէ՛ Եւրոպայի մէջ, մինչեւ իսկ Թուրքիոյ մէջ մարդիկ սկսան «գիտափորձ» անուան տակ փողոց դուրս գալ եւ ցուցանակ մը ձեռքին օտարներուն փաթթուելու առաջարկ ընել. ձեզմէ քանինե՞ր յանձն կ՚առնէին ճամբու կէսին, անծանօթի մը հետ փաթթուիլ, չեմ գիտեր, սակայն վստահ եղէք որ շա՜տ շատեր կ՚ընեն այդ մէկը, հիմնուելով հիմնական երկու պատճառներու.-
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Վերջերս ծանօթներէս մէկու մը զաւակը իր սովորական-մանկական չարութիւններու կողքին իրմէ մեծերէն մէկուն հանդէպ անյարգալից վերաբերմունք մը ունեցաւ. պահը վիրաւորական էր. անվայել այդ արտայայտութեան դիմաց մանուկին ըսելով որ պէտք է ներողութիւն խնդրէ իր ա՛յդ սխալին համար: Մանուկը վարանեցաւ. մայրը զինք փրկեց այդ անել կացութենէն, պարզելով անյարգալից վերաբերմունքի պատճառը. «Իմ զաւակս մէկու մըն ալ ներողութիւն չէ ըսած, ու չ՚ըսեր...»:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Շաբաթավերջին բախտաւորութիւնը ունեցայ ներկայ գտնուելու Մաչանենց թատրոնին մէջ ներկայացուած, իտալացի թատերագիր եւ բեմադրիչ Տարիա Ֆոյի եւ իր կնոջ՝ դերասանուհի եւ Նոպէլեան մրցանակակիր Ֆրանքա Ռամէի կողմէ գրուած «Ազատ զոյգ» (The Open Couple) թատերախաղին, որ ներկայացուեցաւ այլ ամոլի՝ բեմադրիչ եւ դերասան Գրիշա Մնոյեանի եւ Լիթիթ Յարութիւնեանի կողմէ:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Լիբանանահայ բանաստեղծ, արձակագիր, թատերագիր, հրապարակախօս ու մանկավարժ Մուշեղ Իշխան 1968 թուականին Լիբանանի մէջ հրատարակած «Տառապանք» աշխատութեան «Հինգ դար առաջ» բանաստեղծութեան մէջ հետեւեալ տողերը կը գրէ. «նոյնն էր երէկ, նոյնը այսօր...»:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Հայ ժողովուրդին համար գոյութիւն ունին բառեր, որոնք դարեր շարունակ մնացած են եւ կը շարունակեն մնալ անծանօթ. այդ բառերէն մէկն է ազատութիւնը, որուն բուն իմաստը երբեք ալ չե՛նք կրցած հասկնալ:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Տարիներ առաջ ազգանուէր գործ մը կատարելու համար Լիբանանի գրասենեակիս երէց հոգեւորականի մը հետ միասին կ՚ընդունէի այն հայորդիները, որոնք կ՚ուզեն իրենց նիւթական եւ բարոյական մասնակցութիւն բերել:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Վստահաբար բոլորս ալ ձեւով մը լսած ենք, որ բժիշկները իրենց բժշկական ուսումը աւարտելէ ետք երդման արարողութիւն մը կ՚ունենան, որ ծանօթ է Հիփոկրատական երդում անուանումով:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մի քանի օրեր առաջ բախտաւորութիւնը ունեցայ աւելի քան երեք ժամ հանդիպելու Պոլսոյ Հայաստանեայց Առաքելական Եկեղեցւոյ միաբանութեան երիտասարդ անդամներէն Հոգշ. Տ. Յարութիւն Աբեղայ Տամատեանին։ Հայր Սուրբին հետ խօսեցանք գրեթէ ամէ՛ն բանի մասին, մասնաւորաբար նիւթ ունենալով պոլսահայ կեանքն ու պոլսահայութիւնը յուզող հարցերը:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Վերջերս սփիւռքահայ մամուլի մը մէջ տպագրուած գտայ անձի մը մէկ գրութիւնը, որուն անձնապէս ճանչնալու առիթը ունեցած եմ: Անձը որուն մասին կը խօսիմ, հայերէն լեզուին լաւապէս չի՛ տիրապետեր. ընդհանրապէս արաբերէն լեզուով կ՚արտայայտուի, սակայն մամուլի մէջ իր ստորագրութեամբ տեսայ յօդուած մը՝ մաքուր ու անսխալ հայերէնով գրուած ու հասայ այն եզրակացութեան, որ այսօր դրամը մարդը մինչե՛ւ իսկ յօդուածագիր ու հրապարակախօս կը դարձնէ:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Այն ապրումները որ ունեցած ես, այսօր ծանօթ զգացում մըն է այն բոլորին համար, որ մա՛րդ կը կոչուին, որովհետեւ աշխարհի վրայ չկայ մարդ, որ իր անցաւոր այս կեանքի ընթացքին ճաշակած չըլլայ տառապանքն ու վիշտը՝ տնտեսական ու ընկերային ո՛ր դասակարգին ալ պատկանին:
