Հոգե-մտաւոր

ԼՌՈՒԹԻՒՆԸ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Նկատի ունենալով որ այսօր Աւետիս Ահարոնեանի ծննդեան օրն է, օրուայ յօդուածս ուզեցի նուիրել իր ամենէն յայտնի գործերէն «Լռութեան», որուն մոլիներէն մէկն ալ ես եմ:

ՀԱՐՈՒՍՏ ԷՇԵՐ ԵՆՔ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Կը մաղթեմ, որ այս նոր տարուան մթնոլորտին մէջ ամէ՛ն մանուկ առաւել կամ նուազ չափով նուէր մը ստացած ըլլայ իր ծնողներէն ու սիրելիներէն, որովհետեւ նուէրին ներկայացուցած արժէքէն աւելի անոր պատճառած հոգեկան ու բարոյական հրճուանքն ու ցնծութիւնն է, որ առ յաւէտ կը մնայ մանուկի ներաշխարհին մէջ:

ՀԻՆՑՈՂ ՆՈՐԵՐԸ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Հինցող իւրաքանչիւր տարի «երնե՜կ»ներով ու յոյսերով մեզ կ՚առաջնորդէ նորի մը, որ նոյնպէս տարի մը ետք հին դառնալով այլ նորերու կ՚առաջնորդէ մեզ, անփոփոխ պահելով «երնեկ»ներն ու յոյսերը:
Այս մէկը քանի՞ երրորդ «Երնե՜կ»ը պիտի ըլլայ չեմ գիտեր, սակայն վստահ եմ, որ իւրաքանչիւր հինցող նորին հետ նոյն այդ «Երնե՜կ»ը դուրս պիտի գայ հայու շուրթերէն:

ՄԱՐԴՈ՞ՒՆ ԹԷ ԱՍՏՈՒԾՈՅ ԹԱԳԱՒՈՐՈՒԹԻՒՆԸ

ՏՔԹ. ՀՐԱՅՐ ՃԷՊԷՃԵԱՆ

Աստուածաշունչի Մարկոսի Աւետարանը կը ներկայացնէ քրիստոնեային կեանքը, որ կը պարփակէ չարչարանք՝ յար եւ նման Քրիստոսի, երբ ան խաչին վրայ տանջուեցաւ եւ մահացաւ։ Մարկոս աւետարանիչ այս իմաստով կը կամրջէ քրիստոնեային կեանքը Քրիստոսի աշխարհի վրայ ապրած իրականութեան հետ։ Վեր առնենք Մարկոս աւետարանիչին պատմական ենթահողը աւելի լաւ ընկալելու իր աւետարանին միտք բանին։

ԲԱՐՈՅԱԿԱՆ ՊԱՐՏԱՒՈՐՈՒԹԻՒՆԸ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Այնպէս ինչպէս բոլոր աշխարհը, մամուլը եւս օրեր ետք պիտի թեւակոխէ նոր տարի մը, ճի՛շդ այն ծերուկին նման, որ չի՛ գիտեր, թէ միւս նոր տարիին ողջ պիտի ըլլայ թէ ոչ: Հաւանաբար աշխարհի շատ մը անհատներու համար նոր տարին ուրախանալու միջոց ըլլայ, սակայն տարեցներուն համար այդ մէկը ուրախութենէն աւելի յուզում կ՚առաջացնէ, որովհետեւ իւրաքանչիւր հինցող տարի քայլ մը աւելի մեզ կը մօտեցնէ անյայտ վախճանին:

ԿԵԱՆՔԸ ՄԷԿ ԲԱՌՈՎ՝ ՈՒԶԵԼ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Եթէ փորձեմ մարդ արարածին կեանքի ամբողջ ընթացքը բացատրել մէ՛կ բառով, այդ մէկը ո՛չ պայքար եւ ո՛չ ալ մաքառում կ՚ըլլար. այդ մէկը ո՛չ գոյամարտ եւ ո՛չ ալ տանջանք կ՚ըլլար: Մարդու կեանքը ուրիշ բան չէ՛, եթէ ոչ ՈՒԶԵԼու գործընթաց մը:

ՇՈ՞ՒՆ ԹԷ ՄԱՐԴ…

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Հաւանաբար ծայրայեղ անասնասէր մարդիկ նեղանան այս ճշմարտութենէն, սակայն տրամաբանականօրէն  մարդը շա՛տ աւելի կարեւորութիւն պէտք է ունենայ քան շունը. մարդու արժէքը աւելի՛ ծանրակշիռ պէտք է ըլլայ՝ քան անասունինը:

ԿԱՂԱՆԴ ՊԱՊԱՆ ԻՐԱԿԱ՞Ն Է

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Կաղանդ պապային իրական ըլլալ-չըլլալու հարցը որքան ալ անկարեւոր ու երկրորդական թուի մեզմէ շատերու համար, վստահ եղէք, որ ձեր երեւակայածէն շա՜տ աւելի մեծ կարեւորութիւն ունի ան «զարգացած» երկիրներուն համար:

Էջեր