Հոգե-մտաւոր

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Հայ լեզուի մէջ «մահ» բառին ստուգաբանութիւնը, ինչպէս նախապէս ըսուած էր, կը կատարուի. «մարմին առանց հոգիի»՝ առաջին տառերը նկատի ունենալով «Մ», «Ա», «Հ»։

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Երկար տարիներ հաշմանդամներու դէմ անմարդկային վերաբերմունք ունենալէ ետք մարդկային ընկերութիւնը սկսաւ հասկնալ, որ անոնք եւս մէկ անդամն ու մասնիկն են այս ընկերութեան եւ հետեւաբար ունին իրենց իրաւունքներն ու կարիքները:

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

«Սուրբ Հոգի». ա՛յս է յատուկ անունը Անոր՝ զոր մենք կը պարտինք պաշտել եւ Հօր եւ Որդիին հետ կը փառաբանենք։
«Հոգի» բառը կը թարգմանուի եբրայեցերէն «Ռուահ» բառով, որ իր առաջին իմաստով կը նշանակէ «շունչ», «օդ», «հով»

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Յաճախ կը բողոքենք, որ ժամանակին հետ փոխուած է նաեւ մարդոց մտածելակերպը: Յաճախ անցեալը աւելի աղուոր կը նկատենք, որովհետեւ այդտեղ կը տեսնենք շա՜տ մը մեռած արժէքներու պահպանումը, այսու ամենայնիւ անցեալը եւս իր մէջ կ՚ընդգրկէ շատ մը սխալներ, որոնք որպէս մարդկային ամօթ յաիւտեանս պիտի մնան ու յիշուին պատմութեան էջերուն մէջ:

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

​Աստուած, անհունօրէն Կատարեալ եւ Երանելի ինքն իր մէջ, զուտ բարութեան ծրագրով մը ազատօրէն ստեղծեց մարդը, որպէսզի զայն մասնակից ընէ Իր երանաւէտ կեանքին։ Այս իսկ պատճառով, Ան ամէն ժամանակ եւ ամէն տեղ Ինքզինք մերձաւոր կ՚ընէ մարդուն։

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Պատմութեան մէջ կար ժամանակ՝ երբ ամէ՛ն մարդ իր գործով կը զբաղէր: Մտաւորականը իր խոհերը կը գրէր, կօշկակարը կօշիկ կը նորոգէր, բժիշկը իր գիտելիքը ի գործ կը դնէր, սակայն ժամանակ մը ետք փոխուեցաւ ամէն բան եւ կօշկակարը՝ բժիշկ, բանուորը՝ դատաւոր եւ անուսը մտաւորական դարձաւ եւ այդպէս ալ մնաց:

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Նախապէս անդրադարձած էինք Աբգար թագաւորի նամակին մասին, ուղղուած Յիսուսի, որ կը հրաւիրէր զԱյն բժշկուելու համար իր ծանր հիւանդութենէն։

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Ո՞վ չ՚ուզեր ունենալ ընկեր, որ մի՛շտ իր քով ըլլայ թէ՛ ուրախութեան եւ թէ՛ տխրութեան պահերուն: Մարդկային կեանքի մէջ նման ընկերներ գտնել կարելի է թէ ոչ՝ չեմ գիտեր, սակայն կայ բան մը, որ մարդկութեան հետ է այսօր թէ՛ տխրութեան եւ թէ՛ ուրախութեան պահուն:

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

«Բարոյական կեանքի բոլոր խնդիրներուն՝ ապահով առաջնորդն է խիղճը։ Խիղճը այն երկնային ձայնն է, որուն հետեւելով մենք Աստուծոյ կը նմանինք, այս պատճառաւ ալ մարդուս պատիւը՝ իր խղճի ձայնին անսալուն մէջ կը կայանայ. մարդ առանց խղճի անասուն մըն է», կ՚ըսէ ֆրանսացի անուանի իմաստասէր Ժան Ժագ Ռուսօ:

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Երէկ խօսեցանք ընդհանուր հայ ազգի դժբախտ վիճակի մասին, իսկ այսօր մեզի որպէս նիւթ պիտի վերցնենք լեզուն, որ նոյնքան դժբախտ ու անյոյս վիճակի մէջ է՝ ինչքան հայ ազգի ապագան: