ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մի քանի օրեր առաջ ազգակից մը հարցուց, թէ ինչ գործով կը զբաղուիմ. երբ գիտցաւ, թէ յօդուածագիր եմ զարմացաւ. «հիմա թերթ կարդացող մնա՞ց...»: Հարցումը անձէս աւելի ուղղուած էր բոլոր անոնց, որոնք հոգի, սիրտ, աչք ու երիտասարդութիւն կը մաշեցնեն, հրատարակելու համար այն մամուլը, որ շատերու համար ժամանակավրէպ, իսկ իրենց համար գրեթէ ամէն բան կը նշանակէ:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Արդի գիտութիւնը կը հաւատայ ու կը շեշտէ այն իրողութիւնը, թէ մտահոգութիւն մը, ցաւ մը կը մեղմի ա՛յն ժամանակ, երբ կը բաժնեկցիս այլ անձի մը հետ: Անոնք կը մեղմին, նոյնիսկ երբ անոնց ունկնդիրը անկարող է ոեւէ մէկ ձեւով օգնել, որովհետեւ պատմելով միտքին ու հոգիին մէջ շղթայուած դուռները կը փշրուին եւ անոնց թեթեւութիւնը մարդ կը զգայ:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Իգական սեռի ներկայացուցիչները մեր կեանքին մէջ ամէ՛ն տեղ են. նոյնիսկ հոն՝ ուր կը կարծուի, թէ կինը «չի կրնար» եւ կամ «իրեն վերապահուած չէ»: Այսօր կինը հոն է՝ ուր որ է տղամարդը, մինչեւ իսկ բանակի ու ռազմական գործողութիւններու մէջ:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Խաչիկ Դաշտենցի կենսագրութիւնը գրած ժամանակ ուշադրութիւնս գրաւեց անոր «Բոց» աշխատութեան պատճառով Հայրենիքէն հեռանալու իրողութիւնը եւ ուզեցի անպայմանօրէն գիտնալ, թէ ի՞նչն էր պատճառը, որ ստիպեց Խաչիկ Դաշտենցը լքել Հայրենիքը եւ երթալ օտար ափեր: Այդ հետաքրքրութեան գոհացում տալու համար սկսայ կարդալ անոր «Բոց»ը:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մեր թուականէն 114 տարիներ առաջ՝ 8 մարտ 1908 թուականին Նիւ Եորքի մէջ աւելի քան 15 հազար կիներ ցոյց կազմակերպեցին, պահանջելով իրաւունքներու հաւասարութիւն տղամարդու եւ կնոջ միջեւ: Այս բողոքի ցոյցին արդիւնքով 1909 թուականին Ընկերվարական կուսակցութեան կողմէ փետրուարի 28-ը հաստատուեցաւ աշխատաւոր Կանանց միջազգային օր:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Ո՞ւր ես... ի՞նչ կ՚ընես...
Հարցումիս կոտտացող արձագանգը կը յուզէ զիս բացակայութեանդ դիմաց, որուն այնքա՜ն կարօտը ունիմ այսօր: Կարօտդ ունի նաեւ հոգիս, որ բացակայ գութիդ մենութեամբը կը տառապի:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Հայաստան հաստատուելէս ի վեր չկայ շաբաթ մը որ «ա՜յ ախպէր, ըստեղ ի՞նչ կայ» ըսող մը չգտնուի: Անոնց համար հարցական է հայրենադարձութեան գաղափարը, որովհետեւ հասկնալի չէ, թէ ինչպէ՞ս կրնայ ըլլալ մարդ գալ այնպիսի երկիր մը՝ որուն բնակիչները իրենք դուրս գալու ամէն ձեւերն ու ելքերը կը փնտռեն:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Դար մը առաջ ապրող անգլիացի կին ընկերային ծառայող Էկլանթին Ճէպի (Eglantyne Jebb) ամենէն նշանաւոր խօսքերէն մէկն է հետեւեալը.- «Իւրաքանչիւր պատերազմ պատերազմ է երեխաներուն դէմ». մարդասէր կինը մեր թուականէն 103 տարիներ առաջ՝ 1919 թուականին հիմնած է «Փրկենք մանուկները» անունով կազմակերպութիւնը, որուն առաքելութիւնն էր փրկել մանուկները պատերազմէն ու անոր յառաջացուցած վնասներէն. երկու տարիներ առաջ՝ 31 յուլիս 2020 թուականին Հայաստանի Հանրապետութիւնը եւս անդամ դարձաւ այս կազմակերպութեան:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Այսօր, ամէն ժամանակէ աւելի կարիքը ունինք ուժերու, որոնք կարողութիւնը ունին փշրելու բոլո՛ր շղթաները եւ անձնուիրաբար ծառայելու ա՛յն սրբազան նպատակին, որ կը կոչուի հայրենասիրութիւն:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Ներկայ աշխարհին մէջ գոյատեւելու համար ի՞նչ բան պէտք է նոր սերունդին. անցեալները այս նիւթին շուրջ երկու բարեկամ բանավէճ մը ունեցան: Անոնցմէ մին յայտնեց, թէ «այսօր աշխարհի մէջ ամէն բանէ առաջ պէտք է ուսում ունենաս. եթէ ուսում չունեցար ո՛չ քեզի մարդու տեղ կը դնեն եւ ո՛չ ալ կրնաս տեղ հասնիլ»:
