Հոգե-մտաւոր

ՄԱՅՐԸ՝ ԻՐ ՎԵՀՈՒԹԵԱՆԸ ՄԷՋ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Սո­վո­րու­թիւն է, տա­րին ան­գամ մը յի­շել մայ­րե­րը՝ «Մայ­րե­րու օր»ուան տօ­նին առ­թիւ։ Ը­սե­լիք չու­նինք այդ մա­սին ան­շուշտ, բայց երբ կա՛յ մայ­րու­թեան մեծ տի­պար մը՝ Աս­տուա­ծա­մայ­րը, ա­պա ու­րեմն մենք ալ կ՚ու­զենք ամ­բողջ շա­բաթ մը յի­շել մայ­րե­րը՝ Աս­տուա­ծա­մօր Վե­րա­փոխ­ման յա­ջոր­դող օ­րե­րուն, քա­նի որ ըստ Ե­կե­ղեց­ւոյ, տօ­նը կը տե­ւէ ի­նը լման օ­րեր։

ՄԱՅՐԱԿԱՆ ԻՇԽԱՆՈՒԹԻՒՆԸ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Բա­րո­յա­կան վե­րա­նո­րո­գու­մը ամ­բողջ մարդ­կու­թեան կա­րե­ւո­րա­գոյն զբա­ղու­մը եւ նպա­տա­կը ե­ղած է բո­լոր շրջան­նե­րու մէջ՝ սկիզ­բէն մին­չեւ այ­սօր, եւ պի­տի շա­րու­նա­կէ այն­քան՝ որ­քան մարդ­կու­թիւ­նը գո­յա­տե­ւէ՝ մին­չեւ իսկ մէ՛կ ան­հատ։

ԿԻՆԵՐՈՒ ՓԱՌՔԻ ՏՕՆԸ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Երբ կը տօ­նենք Աս­տուա­ծա­մօր Վե­րա­փոխ­ման տօ­նը՝ կը վեր­յի­շենք կի­նե­րու եւ մա­նա­ւա՛նդ մայ­րե­րու անհ­րա­ժեշտ մաս­նակ­ցու­թիւ­նը ամ­բողջ տիե­զե­րա­կան պատ­մու­թեան մէջ՝ թէ ի՜նչ կա­րե­ւոր դեր խա­ղա­ցած են մարդ­կա­յին մեծ ըն­տա­նի­քին՝ ըն­կե­րու­թեան կազ­մու­թեան, կազ­մա­ւոր­ման եւ մա­նա­ւա՛նդ, ա­նոր աճ­ման ու զար­գաց­ման մէջ։

ՄԱՅՐՈՒԹԵԱՆ ՄԱՍԻՆ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Մայ­րու­թիւն»ը մարդ­կու­թեան գե­րա­դաս վի­ճա­կը՝ գա­գաթ­նա­կէտն է, քա­նի որ մարդ՝ որ­պէս կին-մարդ ա­մե­նէն բարձր կեր­պով աս­տուածն­ման կ՚ըլ­լայ, Աս­տու­ծոյ կը նմա­նի, Ա­նոր գո­րծա­կից եւ Ա­նոր ան­մի­ջա­կան գոր­ծա­կա­տա՛­րը կ՚ըլ­լայ։

ՆՆՋԵՑԵԱԼՆԵՐ ՄԱՍՆԱԿԻՑ ՏՕՆԱԿԱՆ ՈՒՐԱԽՈՒԹԵԱՆ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մե­ռեալ­նե­րը յի­շա­տա­կել, ար­դա­րեւ կը նշա­նա­կէ՝ մաս­նա­կի՛ց ը­նել զա­նոնք մեր ապ­րում­նե­րուն, մեր ու­րա­խու­թիւն­նե­րուն, մա­նա­ւա՛նդ տօ­նա­կան օ­րե­րու խան­դա­վա­ռու­թեան։

ԼՐՋԱԽՈՀ ԲԱՅՑ Ո՛Չ ԽՈԺՈՌԱԴԷՄ

 ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Կեան­քի ընդ­հա­նուր փոր­ձա­ռու­թիւ­նը ցոյց կու տայ՝ թէ կան շատ մը ազ­նիւ հո­գի­ներ՝ ո­րոնք փոր­ձու­թե­նէ ծան­րա­պէս ճնշուած, գրե­թէ ընկ­ճուե­լու մօտ են ի­րենց «Ես»ին եւ «չար»ին զօ­րու­թիւն­նե­րուն դէմ պայ­քա­րե­լու հա­մար։

ԽՆԱՄՔ ԱՌՈՂՋՈՒԹԵԱՆ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Կ՚ը­սուի, թէ բժիշ­կը՝ Աս­տու­ծոյ ձեռքն է աշ­խար­հի վրայ։ Ար­դա­րեւ, ե­թէ նկա­տի ու­նե­նանք բժիշկ­նե­րու օգ­տա­կա­րու­թիւ­նը եւ ծա­ռա­յու­թիւ­նը մարդ­կա­յին կեան­քին պահ­պան­ման եւ գո­յա­տեւ­ման նկատ­մամբ, կը տես­նենք, թէ ո՛ր­քան ի­րա­ւա­ցի է այս խօս­քը, ի­րա­կա­նու­թիւն մըն է այն մեծ մա­սամբ, քա­նի որ բժիշկ­նե­րը, կեր­պով մը գոր­ծա­կից­նե­րը կ՚ըլ­լան Աս­տու­ծոյ՝ Իր նա­խախ­նա­մու­թեան ու հո­գա­տա­րու­թեան գոր­ծին մէջ։

ՆԵՂՈՒԹԻՒՆՆԵՐ ԱՆՎՐԻՊԵԼԻ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Յա­ճախ կը կրկնենք, Յի­սուս Ի՛նք կը հաս­տա­տէ, թէ այս աշ­խար­հի վրայ պի­տի ըլ­լան միշտ նե­ղու­թիւն­ներ, քա­նի որ այս աշ­խար­հը վար­դաս­տան մը չէ՛, այլ պէտք է քաջ ըլ­լալ եւ պայ­քա­րիլ նե­ղու­թիւն­նե­րու դէմ՝ փո­խա­նակ վհա­տե­լու եւ յու­սալ­քուե­լու։

Էջեր