Հոգե-մտաւոր

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ի՞նչ է «ուժ»ին գաղտ­նի­քը։ Ի՞նչ է այն ա­նի­մա­նա­լի, ան­տե­սա­նե­լի «ուժ»ը՝ որ նոյն ու նման պատ­ճառ­նե­րով տար­բեր ար­դիւնք­ներ կ՚ար­տադ­րէ։ Ար­դա­րեւ, ջու­րը, հո­ղը, լոյ­սը նոյնն են, բայց հուն­տեր տար­բեր կեր­պով, տար­բեր տե­սքով եւ տար­բեր գոյ­նե­րով կը հաս­նին, տե­սակ տե­սակ կը բուս­նին։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Քրիս­տո­սի երկ­րա­ւոր կեան­քի ա­մե­նէն բախ­տո­րոշ պա­հե­րէն մին է՝ վեր­ջին գի­շե­րուան մու­թին մէջ ապ­րած պա­հե­րը, ուր մարդ­կա­յին չա­րու­թիւ­նը եւ աս­տուա­ծա­յին բա­րու­թիւ­նը պայ­քա­րի մէջ էին։ Ա­հա­ւո՜ր պահ մըն էր, որ կ՚ապ­րէր Յի­սուս այդ վայր­կեա­նին։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մա՛րդ չ՚ու­զեր խօ­սիլ մա­հուան մա­սին, բայց ինչ­պէ՞ս չխօ­սուի ա­նոր մա­սին, երբ գրե­թէ ա­մէն օր կը դի­մա­ւո­րուի մա­հուան ի­րո­ղու­թեան հիտ՝ եր­բեմն իր մեր­ձա­ւո­րին, երբ­եմն սրտա­կից բա­րե­կա­մի մը, եւ եր­բեմն ալ բո­լո­րո­վին ան­ծա­նօթ մէ­կու մը մի­ջո­ցով՝ թեր­թի մը կամ հե­ռա­տե­սի­լի մը լու­րին մէ­ջէն։ Ան­շուշտ մար­դուս հա­կազ­դե­ցու­թիւ­նը տար­բեր կ՚ըլ­լայ իւ­րա­քան­չիւր մա­հուան լու­րին նկատ­մամբ, ա­մէն մահ նոյն ազ­դե­ցու­թեամբ չի տպա­ւո­րեր, մեր­ձա­ւո­րի մը, հե­ռա­ւո­րի մը կամ բո­լո­րո­վին ան­ծա­նօ­թի մը մա­հը տար­բեր է մար­դուս հա­մար։

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Քրիս­տոս իր ամ­բողջ կեան­քով եւ մա­նա­ւանդ իր կեան­քին վեր­ջին եօթ­նեա­կին ցոյց տուաւ, թէ ան­մա­հու­թիւ­նը միայն «մա­հէն ա­զատ ըլ­լալ»ու հո­գե­կան գո­յա­վի­ճակ մը չէ՛։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ան­շուշտ, պի­տի ը­սէք, սի­րե­լի ըն­թեր­ցող բա­րե­կամ­ներ, մե­զի ան­ծա­նօթ չէ, թէ Յի­սուս խա­չուե­ցաւ։ Բայց սի­րե­լի­նե՜ր, բնաւ խոր­հա՞ծ էք կամ դուք ձե­զի հար­ցու­ցած էք, թէ Յի­սուս ին­չո՞ւ խա­չուե­ցաւ։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Կեան­քի մէջ ա­մե­նէն դժբախտ մար­դը ո՞վ կրնայ ըլ­լալ, ե­թէ ոչ՝ ա­նի­րա­ւուած, մատնուած, ու­րա­ցուած, լքուած, մոռ­ցուած եւ մի­նա­կու­թեան դա­տա­պար­տուած մէ­կը։ 

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Կարգ մը խոր­հուրդ­ներ օ­րի­նակ առ­նուած են կեան­քի զա­նա­զան պա­րա­գա­նե­րէն, ո­րոնց մարդ շատ ան­գամ չ՚անդ­րադառ­նար, սո­վո­րա­կան ըն­թաց­քի մէջ կ՚ան­տե­սէ եւ էա­կա­նը միշտ կը մնայ խոր­հուրդ կամ «գաղտ­նի՛ք»։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Հա­ցը, մար­դուս հա­մար սնունդ մը ըլ­լա­լէ շատ ա­ւե­լի՜, կեան­քի հա­մա­զօր ու մեր­ձի­մաստ ար­ժէք մը կը ներ­կա­յաց­նէ։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Յա­ճախ կ՚ը­սենք. «Բնու­թիւ­նը գե­ղե­ցիկ է…»։ Պայ­մա­նադ­րա­կա­նօ­րէն ը­սուած այս խօս­քով ի՞նչ ը­սել կ՚ու­զենք։

Ար­դա­րեւ, իր լայն ա­ռու­մով «բնու­թիւն» բա­ռը կը նկա­րագ­րէ մարդ­կա­յին էու­թիւ­նը։ Բայց, ընդ­հան­րա­պէս երբ կ՚ը­սենք ու յա­ճախ կը կրկնենք.

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մեծ պահ­քի 7-րդ Կի­րա­կին նուի­րուած է Քրիս­տո­սի Սուրբ Ե­րու­սա­ղէմ գալս­տեան յի­շա­տա­կին։ Ա­ւե­տա­րա­նա­կան-պատ­մա­կան գա­լուստ մըն է այս բա­րե­պա­տեհ դէպ­քը՝ բո­լո­րո­վին տար­բեր միւս գա­լուստ­նե­րէն։