Արխիւ

«Աստուծոյ հակառակ ընթացքները կը շարունակեն ալեկոծել մարդկութեան կեանքը, ծանրաբեռնել հոգերով ու մտահոգութիւններով։ Գիտական ու փորձագիտական հսկայական յառաջընթացով հանդերձ՝ մարդկութիւնը կ՚երերայ բարիի եւ չարի, կեանքի եւ մահուան ընտրութեան առջեւ։ Երկխօսութիւններու մեր օրերուն բազում մարդիկ կը դառնան զոհ անհանդուրժողականութեան, կրօնական ատելութեան, ահաբեկչութեան, կ՚ենթարկուին զանազան բռնութիւններու»։
Հայաստանեայց Առաքելական Եկեղեցին մեծ շուքով ու ցնծութեամբ տօնախմբեց տէր Յիսուս Քրիստոսի Հրաշափառ Սուրբ Ծննդեան եւ Աստուածայայտնութեան տաղաւարը։
Ամենայն Հայոց Տ.Տ. Գարեգին Բ. Վեհափառ Հայրապետը տօնական պատգամին մէջ իր աշխարհացրիւ հօտին հայեացքը հրաւիրեց բեթղեհէմեան աստղալոյսին վրայ։

Պատրիարքական տեղապահ Տ. Գարեգին Արք. Պեքճեան վերջին օրերուն Գումգաբուի մէջ հիւրընկալեց Ղալաթիոյ Ս. Գրիգոր Լուսաւորիչ եկեղեցւոյ եւ Կեդրոնական վարժարանի խնամակալութեան ատենապետ Յարութիւն Էպէօղլուն եւ իր ընկերները։

Պատրիարքարանի դահլիճին մէջ դժբախտաբար լարուածութիւն՝ Սուրբ Ծննդեան ընդունելութեան ընթացքին:
Տեղապահ Տ. Գարեգին Արք. Պեքճեան օրհնութեան գիր մը յանձնեց Պետրոս Շիրինօղլուին՝ գաղթականաց ի նպաստ աջակցութեան համար:

Պատ­րաս­տեց՝ ՆԱ­ՐԷ ԳԱ­ԼԵՄ­ՔԷ­ՐԵԱՆ

Հայազգի Էտմոն Քիրազը կը համարեն ժամանակակից աշխարհի ամենէն վառ երգիծանկարիչը, որուն  պատկերազարդումները 20-րդ դարու կէսերէն դարձած են քաղաքականութեան, հասարակական կեանքի եւ համոզումներու անբաժան մասը:

ՄԱՇՏՈՑ ՔՀՆՅ. ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Ա­հա­ւա­սի՛կ, ան­գամ մը եւս Խո­րե­նա­ցիին գողտ­րիկ եւ զգա­յա­ցո՜ւնց երգն է որ կը հնչէ.
«Խոր­հուրդ մեծ եւ սքան­չե­լի՜, որ յայսմ ա­ւուր յայտ­նե­ցաւ»։

Զի ի նմա հա­ճե­ցաւ ա­մե­նայն լրումն
Աս­տուա­ծու­թեանն բնա­կել.
Եւ նո­վաւ հաշ­տե­ցու­ցա­նել զա­մե­նայն ի նոյն
(Կո­ղո­սա­ցիս, 1.19)

Ա­ԼԵՔՍ ՍՐԿ. ԳԱ­ԼԱՅ­ՃԵԱՆ

«Ե­կէք Բեթ­լե­հէմ եր­թանք եւ տես­նենք պա­տա­հա­ծը, այն ինչ որ Տէ­րը մե­զի յայտ­նեց» (Ղկ 2.15)։
­Ման­կա­ցեալ Յի­սու­սի Ծննդեան դէպ­քը իր աս­տուա­ծահ­րաշ նշան­նե­րով եւ իր պատ­գա­մա­շեշտ հնչե­ղու­թեամբ մար­դոց հե­տաքրք­րու­թիւնն էր շար­ժած ու գրա­ւած։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Հաւատքը, իր ամենաամփոփ բացատրութեամբ կը նշանակէ վստահութի՛ւն ունենալ, ապաւէն ցոյց տալ։ Հաւատքը, այս իմաստով, Աստուծոյ ինքզինք մարդուս յայտնութեան՝ մարդուն պատասխա՛նն է։ Աստուած երբ կը յայտնէ ինքզինք մարդուն, եւ կ՚ըսէ. «Ես եմ», մարդն ալ կը պատասխանէ. «Այո՛, Դուն ես», ահաւասիկ այս կարճ բայց իմաստալից երկխօսութիւնը «հաւա՛տք» է, հաւատքի արտայայտութի՛ւնն է։

Տ. Արամ Արք. Աթէշեան ծաւալուն յայտարարութիւնով մը հանդէս եկաւ ընկերային ցանցերու վրայ:
Նորին սրբազնութիւնը մատնանիշ կ՚ընէ բազում հանգամանքներ, որոնք հակասութեան վերածուած են գործընթացի ամբողջին մէջ: Այս լուսաբանութիւնով նոր փուլ մը կը թեւակոխէ վերջին շաբաթներու բռնկած վէճը եկեղեցականներու միջեւ: