Արխիւ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Սի­րե­լի՜ ըն­թեր­ցող բա­րե­կամ­ներ, ե­կէ՛ք այ­սօր ա­ռա­կով մը սկսինք մեր խորհր­դա­ծու­թիւն­նե­րուն։ Ա­ռա­կը կը պատ­մէ Սմբատ Սար­կա­ւագ Խա­նուէ­լեան՝ ուր գե­ղե­ցիկ եւ ի­մաս­տա­լից կեր­պով կը նկա­րագ­րէ «եր­ջան­կու­թիւն»ը։

ՆԱ­ՐԷ ԳԱ­ԼԵՄ­ՔԷ­ՐԵԱՆ

19-րդ դա­րուն աղ­ջիկ­նե­րը տղոց հա­ւա­սար ու­սում չէին ստա­նար: Հա­րուստ­նե­րու աղ­ջիկ­նե­րը քիչ մը հա­յե­րէ­նի եւ քիչ մըն ալ ֆրան­սե­րէ­նի անձ­նա­կան դա­սեր կ’առ­նէին, իսկ աղ­քատ­նե­րը ա­տոնց­մէ ալ զրկուած էին:

Տիար­պա­քը­րի մէջ մահ­կա­նա­ցուն կնքեց քա­ղա­քի վեր­ջին հա­յե­րէն Սար­գիս Է­քէն, որ 25 օ­րէ ի վեր դար­մա­նում կը տես­նէր «Տիճ­լէ» հա­մալ­սա­րա­նի հի­ւան­դա­նո­ցին մէջ։ 2014 թուա­կա­նին ան կորսն­ցու­ցած էր իր 65 տա­րուան կո­ղա­կի­ցը՝ Պայ­ծառ Է­քէ­նը, ո­րու մա­հէն վերջ իր կեանքն ալ դուրս ե­կած էր բնա­կա­նոն հու­նէն։

Թաք­սի­մի Ս. Յա­րու­թիւն ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ ե­րէկ բիւր յար­գան­քով ո­գե­կո­չուե­ցան բա­րե­յի­շա­տակ Յով­հան­նէս եւ Մկրտիչ Է­սաեան հա­րա­զատ­նե­րը, ո­րոնք յա­րա­կից Է­սաեան վար­ժա­րա­նի հիմ­նա­դիր­ներն են։ Այս առ­թիւ Է­սաեա­նի ըն­տա­նի­քը հեր­թա­կան ան­գամ իր խո­նար­հու­մը բե­րաւ հիմ­նա­դիր հա­րա­զատ­նե­րու բա­րի յի­շա­տա­կին առ­ջեւ ու վե­րա­նո­րո­գեց ա­նոնց նկատ­մամբ ե­րախ­տա­գի­տա­կան զգա­ցում­նե­րը։

Տ. Արամ Արքեպիսկոպոս Աթէշեան Գումգաբուի մէջ անդրադարձաւ շարք մը հրատապ համայնքային հարցերու:
«Յովակիմ 1461» նորահաստատ հիմնարկի պաշտօնական վաւերացումը վերջնականօրէն ապահովուեցաւ: Պատրիարքարանը անվճար պիտի կատարէ մէկ քահանայով յուղարկաւորութիւններն ու մկրտութիւնները: Ընդհանուր Փոխանորդը կը խոստանայ կրթաթոշակներ:

Հա­յաս­տա­նի Ար­տա­քին գոր­ծոց նա­խա­րար Ե­դուարդ Նալ­պան­տեան այ­սօր կ՚այ­ցե­լէ Պրիւք­սէլ։ Ե­րե­ւա­նի պաշ­տօ­նա­կան աղ­բիւր­նե­րու հա­ղոր­դում­նե­րով, ան մաս­նակ­ցու­թիւն կը բե­րէ Հա­յաս­տան-Եւ­րո­միու­թիւն խոր­հուր­դի 16-րդ նիս­տին։

«Այ­րըն­թը» հրա­տա­րակ­-չա­տու­նը վեր­ջերս լոյս ըն­ծա­յած է «Քե­շիշին թո­րուն­­լա­րը» գիր­քը, ո­րու հե­ղի­նակն է Քեա­զըմ Կիւն­տո­ղան։ Շա­բա­թա­վեր­ջին, Բան­կալթիի մէջ, «Galeri Birzamanlar»ի եր­դի­քին տակ շնոր­հան­դէս մը տե­ղի ու­նե­ցաւ այս գիր­քին շուրջ, ո­րու նիւ­թը կը վե­րա­բե­րի Տեր­սի­մի եւ շրջա­կայ­քի հայ­կա­կան հետ­քե­րուն եւ ան­ցեա­լին այն­տեղ բնա­կած հա­յու­թեան։

«Փակ սահմանի երկխօսութիւն» փաստավաւերագրական ժապաւէնի թրքերէն տարբերակին առաջին ցուցադրութիւնը՝ Պատմութեան հիմնարկէն ներս:
Տիգրան Պասկեւիչեան. «Ֆիլմի արտադրական ստեղծագործական աշխատանքին բոլոր մասնակիցները կը բաժնէին այն հասարակաց համոզումը, թէ Թուրքիոյ եւ Հայաստանի միջեւ առկայ բոլոր հարցերուն համար լուծումներ կրնան գտնուիլ միջպետական հարթութեան վրայ երկխօսութեան մը միջոցաւ:

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ա­նու­րա­նա­լի ի­րո­ղու­թիւն մըն է, թէ Է­սաեան վար­ժա­րա­նը մեր ա­մե­նա­կա­րե­ւոր հաս­տա­տու­թիւն­նե­րէն մէկն է։ Է­սաեան վար­ժա­րա­նը հան­դի­սա­ցած է ի­րա­կան կրթա­կան օ­ճախ մը, ինչ­պէս նաեւ մշա­կու­թա­յին ան­դաս­տան մը եւ լոյ­սի կեդ­րոն մը՝ հայ տու­նին, հայ ըն­տա­նի­քին հա­մար։