Արխիւ

​ԳԷՈՐԳ ՔԷՕՇ­ԿԷ­ՐԵԱՆ

Մեր գիտ­ցած ըմբռ­նու­մով՝ մեղ­րա­լու­սի­նը կ­­՚ըլ­լայ եր­կու հո­գիի հա­մար, հարս ու փե­սայ։ Սա­կայն կ՚ե­րե­ւի թէ կան բա­ցա­ռու­թիւն­ներ, հի­մա թոյլ տուէք բա­ցատ­րեմ։

Յա­ռա­ջի­կայ Օ­գոս­տո­սի 12-ին, «Ա­րե­նի փա­ռա­տօն» հիմ­նադ­րա­մը, Գո­րի­սի քա­ղա­քա­պե­տա­րա­նին հետ հա­մա­տեղ եւ Հա­յաս­տա­նի Տնտե­սու­թեան  նա­խա­րա­րու­թեան ա­ջակ­ցու­թեամբ՝ կը կազ­մա­կեր­պէ եր­րորդ «Սիւ­նեաց ա­ւան­դոյթ­ներ» փա­ռա­տօ­նը, Սիւ­նի­քի մար­զի Գո­րիս քա­ղա­քին մէջ: Փա­ռա­տօ­նին ներ­կայ պի­տի ըլ­լան Սիւ­նի­քի մար­զի բո­լոր հա­մայնք­նե­րը, ո­րոնք կը ներ­կա­յաց­նեն ի­րենց բերքն ու բա­րի­քը:

Ա­մե­րի­կա­յի Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու Ար­տա­քին գոր­ծոց նա­խա­րար Ճոն Քե­րի կը պատ­րաս­տուի այ­ցե­լել Թուր­քիա։

Ար­տա­քին գոր­ծոց նա­խա­րար Մեւ­լիւտ Չա­վու­շօղ­լու ե­րէկ հե­ռա­խօ­սազ­րոյց մը ու­նե­ցաւ Ատր­պէյ­ճա­նի Ար­տա­քին գոր­ծոց նա­խա­րար Էլ­մար Մա­մէ­տեա­րո­վի հետ։ Կը հա­ղոր­դուի, որ հե­ռա­խօ­սազ­րոյ­ցի ըն­թաց­քին նա­խա­րար­նե­րը կար­ծիք­ներ փո­խա­նա­կած են երկ­կող­մա­նի յա­րա­բե­րու­թիւն­նե­րու զա­նա­զան ո­լորտ­նե­րուն շուրջ։

Երեւանի Ազատութեան հրապարակին վրայ մարդասիրական տրամադրութիւններու վառ դրսեւորում:
«Կ՚ուզեմ համոզուիք, որ ոստիկանութիւնը ծեծող-ջարդող կառոյց մը չէ, կը պաշտպանէ ժողովուրդը»:

Նա­խըն­թաց օր հա­ճոյքն ու­նե­ցանք խմբագ­րա­տանս մէջ հիւ­րըն­կա­լե­լու վաս­տա­կա­ւոր կրթա­կան մշակ ու գիտ­նա­կան Տքթ. Ար­մա­ւե­նի Մի­րօղ­լուն, որ մե­զի նուի­րեց Ե­րե­ւա­նի մէջ վեր­ջերս հրա­տա­րա­կուած իր գիր­քը, որ կը կո­չուի «Պոլ­սա­հա­յե­րը (1923-1939)»։

ՍԱՐ­ԳԻՍ ՓՈ­ՇՕՂ­ԼԵԱՆ

Չեմ յի­շեր ո՛ր դա­սա­պահն էր՝ միայն այն, թէ քննու­թեան պահ էր, տետ­րա­կիս նախ­կին է­ջե­րը կը պրպտէի հոն­կէ ակն­կա­լե­լով օգ­նու­թիւն՝ հար­ցու­մի մը պա­տասխա­նե­լու, մինչ լսուե­ցաւ ու­սու­ցի­չին ձայ­նը. «Հրեան երբ սնան­կա­նայ, հին տետ­րակ­նե­րը կը պրպտէ»: Ի հարկէ անձ­նա­կան դաս չըլ­լա­լուն՝ գլա­նը կը հարուա­ծէր զիս...։

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

​​Բա­ցի Ե­րե­ւա­նի կեդ­րո­նէն, Ա­րաբ­կի­րի հա­մայն­քը միշտ նա­խընտ­րե­լի վայր մը ե­ղած է ին­ծի հա­մար: Կը քա­լեմ Կո­մի­տա­սի լայն պո­ղո­տա­յէն, Յա­կոբ Յա­կո­բեան փո­ղո­ցին ան­կիւ­նը կը նշմա­րեմ «Նոր Զով­ք» հան­րա­խա­նու­թը եւ ներս կը մտնեմ:

ԿԱ­ՐԻ­ՆԷ Ա­ՒԱ­ԳԵԱՆ

Հա­լէ­պա­հայ գրող, հրա­պա­րա­կա­խօս, ար­ձա­կա­գիր, հա­սա­րա­կա­կան գոր­ծիչ, 120 գիր­քե­րու հե­ղի­նակ, բժիշկ Թո­րոս Թո­րա­նեան, սու­րիա­կան պա­տե­րազ­մի պատ­ճա­ռով հե­ռա­նա­լով իր ծննդա­վայ­րէն, հաս­տա­տուած է Հայ­րե­նի­քի մէջ, կը շա­րու­նա­կէ նոյն ե­ռան­դով ու ջա­նա­սի­րու­թեամբ, նուի­րու­մով ստեղ­ծա­գոր­ծել, մաս­նա­կից ըլ­լալ Հա­յաս­տա­նի մշա­կու­թա­յին կեան­քի ան­ցու­դար­ձե­րուն: