Արխիւ

Օրթագիւղի Սուրբ Աստուածածին եկեղեցւոյ թաղային խորհուրդը զանազան ծրագրերով միշտ կը խրախուսէ համայնքին նոր սերունդը:
Կրթաթոշակառու բազմատասնեակ համալսարանականները շաբաթավերջին հիւրընկալուեցան տարեվերջի առթիւ կազմակերպուած անմիջական հաւաքոյթով մը:

​Երեւանի մէջ Մատենադարանի մօտ ի պահ դրուած արժէքները նոր կեանք կը գտնեն վերականգնման բաժնի յամառ նախաձեռնութիւններուն շնորհիւ:
Օտար մասնագէտներու մասնակցութեամբ տարուած աշխատանքներու արդիւնքին այս պահուն գրեթէ չկան ձեռագրեր, որոնք կարիք ունին հրատապ նորոգութեան:

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

Նօթեր՝ Արամ Ա. Կաթողիկոսի Փարիզի ելոյթէն վերջ - Զ
Եթէ Հայ Եկեղեցին պիտի գործէ որպէս մէկ մարմին՝ ապա եկեղեցապատկան կալուածներու պարագային իրաւունքներ հետապնդելու ժամանակ պէտք չէ անտեսուի Պոլսոյ Պատրիարքական Աթոռը:

​Ամերիկայի Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու Ար­տա­քին գոր­ծոց նա­խա­րա­րու­թիւ­նը հրա­պա­րա­կեց «Մար­դու ի­րա­ւունք­նե­րու վի­ճա­կը 2014» խո­րագ­րեալ իր տա­րե­կան զե­կոյ­ցը, ուր եր­կիր առ եր­կիր ա­ռան­ձին զե­կոյց­նե­րով ներ­կա­յա­ցուած են մարդ­կա­յին ի­րա­ւունք­նե­րու առ­կայ ի­րա­վի­ճա­կը։

​Հայաստանի Սփիւռքի նախարարութեան զօրակցութեան իրերայաջորդ ծրագրերը:
«Սուրիահայ մշկաոյթի շունչը Երեւանի մէջ» խորագրեալ ձեռնարկը յաջողութեամբ պսակուած:

Հա­յաս­տա­նի Ար­տա­քին գոր­ծոց նա­խա­րար Ե­դուարդ Նալ­պան­տեան այ­սօր աշ­խա­տան­քա­յին այ­ցե­լու­թիւն մը կու տայ Սպի­տակ Ռու­սիոյ մայ­րա­քա­ղա­քը՝ Մինսք։ Ե­րե­ւա­նի պաշ­տօ­նա­կան աղ­բիւր­նե­րու հա­ղոր­դում­նե­րով, Ե­դուարդ Նալ­պան­տեան մաս­նակ­ցու­թիւն կը բե­րէ Եւ­րո­միու­թեան Ա­րե­ւե­լեան գոր­ծըն­կե­րու­թեան ան­դամ եր­կիր­նե­րու ար­տա­քին գոր­ծոց նա­խա­րար­նե­րու հան­դիպ­ման։

Ա­մե­նայն Հա­յոց Տ.Տ. Գա­րե­գին Բ. Կա­թո­ղի­կո­սի տնօ­րի­նու­թեամբ Տ. Յո­վա­կիմ Եպսկ. Մա­նու­կեան նշա­նա­կուե­ցաւ Մեծն Բրի­տա­նիոյ թե­մա­կալ ա­ռաջ­նորդ, ա­զա­տուե­լով Ար­թի­կի թե­մա­կալ ա­ռաջ­նոր­դի եւ Մայր Ա­թո­ռ Սուրբ Էջմիածնի Մի­ջե­կե­ղե­ցա­կան յա­րա­բե­րու­թիւն­նե­րու բաժ­նի տնօ­րէ­նի պաշ­տօն­նե­րէն։

Հայ Կա­թո­ղի­կէ ե­կե­ղեց­ւոյ ա­ռաջ­նորդ Մե­ծի Տանն Կի­լի­կիոյ Ներ­սէս Պետ­րոս ԺԹ. Թար­մ­ունիի վախ­ճան­ման կա­պակ­ցու­թեամբ Ա­մե­նայն Հա­յոց Տ.Տ. Գա­րե­գին Բ. Կա­թո­ղի­կո­սը ցա­ւակ­ցա­գիր մը յղեց Հռո­մի Քա­հա­նա­յա­պետ Ֆրան­սիս­քոս Ա. Պա­պին։

ԳԷՈՐԳ ՊԵ­ՏԻ­ԿԵԱՆ

Նո­րու­թիւն մը չէ, որ կը բա­ցա­յայ­տեմ: Հա­ւա­նա­բար այս տո­ղե­րը շա­տե­րուն տա­փակ «հնու­թիւն­ներ» թուին կամ ըլ­լան: Բայց ան­պայ­ման կ՚ու­զեմ ը­սել, թէ կ՚ապ­րինք 21-րդ դար, որ տա­կա­ւին իր քա­ռոր­դին չհա­սած՝ ար­դէն մե­զի ազ­գո­վին սկսած է կրկին ան­գամ համ­տե­սել տալ եւ կամ ճանչց­նել՝ տա­ռա­պանքն ու սար­սա­փը, ահն ու մա­հը, ա­ւե­րակն ու ջար­դը եւ նոյ­նիսկ՝ պա­տե­րազմն ու կո­տո­րա­ծը: